Adeliza Pépinnide-Caroling-Reginar de Louvain (Leuven) of Brabant (urodzona między 1103 a 1106 rokiem, zmarła w opactwie Afflighem we Flandrii, z 23 na 24 marca lub 23 kwietnia 1151 roku) herb
Córka Gotfryd VI [I] "Brodaty, Wielki" Pépinnide-Caroling-Reginar de Louvain, markiza Antwerpii (Anvers), księcia Dolnej Lotaryngii (Brabancji), landgrafa Brabancji i hrabiego de Louvain i Idy de Chiny, córki Ottona (Othona) II, hrabiego Chiny.
W opactwie Westminster, 29 stycznia (lub conajmniej 2 lutego) 1121 roku poślubiła Henryka I "Piękny Kleryk" FitzRoberta (urodzony w Selby, Yorkshire, zapewne późnym latem (we wrześniu) w ostatnich tygodniach 1068 roku, zmarł w zamku Saint Denis-en-Lyons [obecnie w Lyons-la-Fortet], w Rouen, 1 grudnia 1135 roku), króla Anglii. Między 1136 roku a wrześniem 1139 roku poślubiła Wilhelma d'Albini [d'Aubigny] (urodzony po 1100 roku, zmarł w opactwie Waverley, Surrey, 12 października 1157 roku), I earla Lincoln, I earla Arundel.
Była znana ze swej urody, odzwierciedlone w epitet "uczciwa panienka z Brabancji". Kronikarz Henryk Huntingdon wspomina również piękno Adelizy w interludium w jego historii Anglii stwierdzając: "klejnot blednie na Tobie, korona nie świeci. Umieścić ozdobę na boku, dla ozdoby natura dostarcza lub też swoje... ".
Plany małżeńskie Henryka I zaczęły, kiedy Adeliza była jeszcze w wieku szesnastu lat, jeszcze przed śmiercią jedynego prawowitego syna króla Henryka I, księcia Williama Adelina (zmarł 25 listopada 1120 roku). Jednak potrzeba męskiego potomka przyspieszyła owe plany małżeńskiego króla Henryka, który w środę 24 stycznia 1121 roku oświadczył publicznie o plana małżeńskich. Widocznie oprócz swojego piękna, Henryka również przyciągać, iż Adeliza była potomkiem cesarza Karola "Wielkiego". Pomimo ich bliskich relacjach, jednak Adeliza i Henryk nigdy nie doczekali się dziecka.
W przeciwieństwie do pierwszej żony, Matyldy Szkockiej, Adeliza nie odegrały zadnej roli w królestwie.
Pomimo jej ograniczonego udziału w życiu politycznym, Adeliza odgrywała aktywną rolę jako mecenas sztuki i literatury i promowała poezję literatury francuskiej w Anglii.
Kiedy Henryk I zmarł 1 grudnia 1135 roku, Adeliza wstąpiła tymczasowo do klasztoru benedyktyńskiego w opactwie w Wilton, w pobliżu Salisbury. Była obecna na poświęcenie grobu Henryka I w opactwie Reading w pierwszą rocznicę jego śmierci. W tym też czasie założyła szpital trędowatych poświęcony świetemu Idziemu w Fugglestone w Wiltshire.
W 1138 roku, trzy lata po śmierci Henryka I, Adeliza ożeniła się z Williamem d'Aubigny, I hrabią Arundel, jednego z doradców Henryka I. Razem mieszkali w jego zamku w Arundel na wybrzeżu Sussex i razem mieli ośmioro dzieci:
Agnieszka? d'Aubigny (urodzona w 1139 roku, zmarła?), żona: Radulfa FitzSavaric (zmarł przed 1157 rokiem),
William d'Aubigny (urodzony przed 1150 rokiem, zmarł w 1193 roku), II earl Arundel, earl Sussex, po nim potomstwo,
Reynor d'Aubigny (zmarł zapewne po 1200 roku),
Henryka d'Aubigny (zmarł w 1177 roku),
Geoffrey d'Aubigny,
Alicja d'Aubigny (zmarł w 1188 roku), żona: Jana I (zmarł w 1170 roku), hrabiego Eu, lord Hastings; żona: Alureda de Saint-Martin (zmarł po 1189 roku),
Olivia d'Aubigny (zmarła młodo),
Agatha d'Aubigny (zmarła młodo).
Po ślubie, Henryk I, w posagu Adeliza otrzymał przychody z Rutland, Shropshire i dużej dzielnicy w Londynie. W posiadaniu Adelizy znalazło się Chichester. Henryka nadał również dwór Aston "jako jego królowej i żony". Posiadłość w południowo-wschodniej Anglii - obejmują Waltham w Essex, Hertfordshire i Bedfordshire, Buckinghamshire, Berkshire i Middlesex. Miała również posiałości w Devon, Ashleworth, królewskie posiadłości w Berkeley. W 1126 roku otrzymała Shropshire.
Adeliza dał bratu Joscelin dużą posiadłość w Sussex - Petworth. Henryka nadał również Adelizie ziemie, które wcześniej posiadała Matylda, tym: Waltham i Queenhithe. Ponadto posiadala posiadłości w Essex, Hertfordshire, Bedfordshire, Middlesex, Gloucestershire i Devon. Do ziem można doliczyć część królewskich posiadłości w Berkeley, hrabstwo Shropshire. Po smierci Matyldy, Adeliza sprawowała jurysdykcję nad jej ziemiami, zachowując niektóre jej własności aż 1150 roku. W 1136 roku nadała opactwu Reading sto szylingów w roku od przychodów z Queenhithe. W pierwszą rocznicę śmierci Henryka I, Adeliza dała dwód miłości do zmarłego męża, aby zapewnić dochód z ziem na klasztor "dar kościoła na kilka lat".
W ostatnich latach życia, Adeliza wydaje się, że odeszła w zapomnienie. W 1150 roku, Adeliza opuściła Williama i wstapiła do klasztoru Afflighem we Flandrii. Co najmniej jeden z jej braci mieszkał również w tym klasztorze. Kroniki klasztorze są jedynym źródłem, wspominając jej śmierci w 1151 roku, jednak jej miejsce pochówku jest nieznane. Niektóre źródła, podają że została pochowana w klasztorze, ale darowizny dokonane przez jej brata Joscelina dla opactwa w Reading, wydaje się sugerować, że został tam pochowany obok pierwszego męża Henryka I.
Żródła:
Adeliza of Louvain w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
ADELISA de Louvain w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Adelheid v. Löwen w "Worldhistory" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii"; autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018.
31-07-2024
22-06-2024
15-01-2024
28-12-2019>