Anna Robertyng-Capet-Bourgone (urodzona w Arras 30 września 1404 roku, zmarła w Île de France, w Paryżu 14 listopada 1432 roku) herb
Córka Jana "bez Trwogi, Nieustraszonego" Robertyng-Capet-Bourgone, księcia Burgundii i Małgorzaty Wittelsbach, córki Albrechta I Wittelsbacha, księcia księcia Bawarii na Straubing, hrabiego Holland, Seeland i Hainault, regenta Holland, Seeland i Hainault.
14 czerwca 1423 roku w Troyes poślubiła Jana Plantagenet-Lancaster (Gâtinais-Anjou) (urodzony 20 czerwca 1389 roku, zmarł w Rouen 14 września 1435 roku) kapitana zamku Berwick i zarządcę Marchii Wschodnich, konnetabla Anglii, hrabiego Kendal i I księcia Bedford, I hrabiego Richmond, regenta Anglii, protektora Anglii, gubernatora Normandii, regenta Francji, gubernatora Paryża, Lorda Wielkiego Admirała, tytularnego księcia Andegawenii i tytularnego hrabiego du Maine.
W czerwcu 1423 roku w Troyes, Anna poślubiła Jan Lancaster, I księcia Bedford, syna Henryka IV króla Anglii, na mocy traktatu z Amiens z 1423 roku. Małżeństwo miało scementować relacje między Anglii - króla Henryka VI a bratem Anny Filipa III "Dobrego", księcia Burgundii. Ten sojusz byłm kluczowym elementem do dalszej angielskiej sukcesji na ziemiach francuskich, po tym jak w 1422 roku Jan Lancaster został mianowany regentem Francji zarządzającym Francją w imieniu bratanka, młodego króla Henryk VI Lancaster. Antagonizmy między Burgundczykami a Walezjuszami. Wojna domowa, którą spowodowali Armagniacy-burgundzccy, była jednym z wiodących czynników strat napotykanych przez Francuzów w rękach Anglików.
Jan i Anna byli szczęśliwym małżeństwem, mimo że było bezdzietne. W 1432 roku, Anna zmarła na dżumę w pałacu d'Orleans w Paryżu i tam został pochowana w kościele w Celestines. Jej grób został zaprojektowany przez Guillaume Vluten, który według jednego z historyków, został zaliczony do najważniejszych paryskich architektury pierwszej połowie XV wieku. Obecnie, tylko pomnik przetrwał, i znajduje się w Muzeum de Cluny.
Śmierć Anny oznaczał początek jednej z dwóch katastrofalnych sytuacji w historii Lancastrów. W następnym roku, Jan ożenił się ponownie, z Jacquetta Luksemburga, co spowodowało problemy natury politycznej. Brat Anny, książę Burgundii, Filip III "Dobry", od tego czasu nabrał niechęci do byłego szwagra, przez co stosunki między nimi stały się chłodne i zakończone zostały w 1435 roku negocjacjami pokojowi między Burgundczykami a delfinem Karolem VII.
Żródła:
Anne of Burgundy w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Anne de Bourgogne w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
09-06-2024