Athelstan [Ethelstan] "Kamień Szlachetny" Cerdicingas (urodzony około 895 roku, zmarł w Gloucester, 27 października 939 roku) herb
Syn Edwarda I "Starszego" Cerdicingas, króla Wessexu i Elfleda z Ethelhelm, córki Ethelhelmu, earla Wiltshire, arcybiskupa Canterbury, syna Ethelreda I Cerdicingas, króla Wessex i N.N.
Król Wessex i Anglii 17 lipca 924 roku do 27 października 939 roku. Król Mercji od 17 lipca do 27 października 939 roku. Koronowany w Kingston-upon-Thames 4 września 924 roku.
Był najstarszym synem króla Edwarda "Starszego" i bratankiem Ethelfledy, pani Mercjan. Po jej śmierci w 920 roku Mercję opanował król Edward. Athelstan został wówczas zastępcą króla w Mercji. Kiedy jego ojciec umarł w 924 roku Athelstan został od razu uznany w Mercji królem. W Wesseksie przewagę uzyskali przyrodni bracia Athelstana, Elfweard i Edwin. Athelstan doszedł tam do władzy dopiero na początku 925 roku. 4 września koronował się na króla. Rok później wydał swoją siostrę za duńskiego króla Yorku i Dublina, Sigtrygga Caecha. Sigtryg zmarł jednak już w 927 roku Athelstan wykorzystał nadarzającą się sposobność i opanował Nortumbrię. Panował wtedy nad terytorium większym niż wszyscy dotychczasowi władcy Wessexu.
Kontynuował zapoczątkowany przez poprzedników podbój Anglii, zajął część Northumbrii w 927 roku, a ponadto narzucił swoją zwierzchność władcom Walii i Szkocji, których koalicję pokonał w 937 roku pod Brunanburh.
Athelstan starał się roztoczyć swoją zwierzchność nad wszystkimi królami brytyjskimi. Udało mu się narzucić silną zwierzchność królom walijskim, którzy towarzyszyli mu podczas jego kampanii wojennych. Athelstan roztoczył władzę królów Wessexu nad Kornwalią. Starał się również podporządkować królestwa na północy Wysp Brytyjskich. W 933 roku najechał na królestwo Strathclyde. Spowodowało to zawiązanie koalicji władcy Duńczyków z północy, Olafa III, oraz króla Szkocji, Konstantyna II. Athelstan stawił czoło koalicji i pokonał ją w 937 roku pod Brunanburh.
Athelstan prowadził aktywną politykę zagraniczną. Jego siostra, Edyta, poślubiła późniejszego cesarza Ottona I. Na dworze Athelstana gościli król Franków Zachodnich Ludwik IV "Zamorski", książę Bretanii Alan II "Krzywobrody" i król Norwegii Haakon "Dobry". Posiadał również wiele cennych relikwii, takich jak miecz Konstantyna "Wielkiego" i włócznię Karola "Wielkiego".
Jako pierwszy król angielski bił ogólnokrajową monetę. Był pierwszym władcą Wessexu, który przybrał tytuł "króla całej Brytanii" (rex totius Britannia) oraz cesarza (basileus), mającymi podkreślić zwierzchność króla angielskiego nad Wyspami.
Bardzo pobożny i hojny dla kościoła Athelstan, który nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa, zmarł w 939 roku i został pochowany w swoim ulubionym opactwie benedyktyńskim w Malmesbury, podczas gdy inni członkowie jego rodziny spoczęli w Winchesterze. W Malmesbury wciąż znajduje się grobowiec Athelstana mimo iż ciało zginęło przed wiekami. Pamięć o królu jest żywa w miejscu jego pochówku. Jego imię nosi miejscowy zakład komunikacji autobusowej, sklep z używaną odzieżą oraz wiele ulic. Jest również patronem tamtejszej katedry.
Zmarł 27 października 939 roku w Gloucester i został pochowany w opactwie benedyktyńskim w Malmesbury. Szczątki króla zaginęły po rozwiązaniu zgromadzenia podczas reformacji w 1539 roku, przetrwał jedynie sarkofag pochodzący z XV w.ieku
Jego następcą na tronie został jego przyrodni brat, Edmund "Starszy".
Żródła:
Athelstan w "WikipediA"
ATHELSTAN w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Athelstan, King of England w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - Od Edgara do Elżbiety II - wsztscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
15-08-2020