Edgar (I) "Święty, Spokojny" Cerdicingas (urodzony między 942 a 944 rokiem, zmarł w Winchester, 8 lipca 975 roku) herb
Syn Edmunda I Cerdicingas, króla Anglii i Św. Elgivy z Shaftesbury.
Król Mercji i Northumbrii od 957 roku do 1 października 959 roku, król Anglii od 1 października 959 roku do 8 lipca 975 roku. Koronowany w opactwie Bath 11 maja 973 roku.
Około 961 lub 962 roku poślubił (rozwód w 966 lub około 964 roku) Ethelfledę "Sprawiedliwa, Piękną" z Ordmaer (zmarła około 962-964, zapewne przed 965 rokiem), córkę Ordmaer, eldormana Devon i Ealdy. Około 965 roku poślubił Elfridę z Devon (urodzona w Lydford, Devon około 945 roku, zmarła w opactwie Wherwell w Hampshire, 17 listopada między 999 a 1002 rokiem), współwładczynię w Anglii, regentki Anglii, córkę Ordgara, ealdormana Devon i Wulfridy z Wessex.
Młodszy syn króla Anglii Edmunda "Starszego" i św. Elgivy. Był bratem króla Edwina, po którym objął tron angileski.
W 957 roku, razem z możnymi z Mercji i Nortumbrii, zbuntował się przeciwko swemu starszemu bratu. Król Edwin został pokonany w bitwie pod Gloucester i był zmuszony zaakceptować podział państwa wzdłuż Tamizy. Edgar objął władzę na terenach na północ od rzeki. Po śmierci brata w 959 roku został również władcą na południu, ponownie jednocząc państwo. Jego pierwszą decyzją było odwołanie z wygnania skłóconego z królem Edwinem, Dunstana, biskupa Winchesteru, późniejszego biskupa Londynu i arcybiskupa Canterbury. Dunstan został głównym doradcą króla Edgara, ale odrzucił propozycję koronowania władcy, gdyż nie pochwalał sposobu życia nowego króla.
Edgar rządził pokojowo, unikając angażowania się w zbrojne konflikty. Był to również czas postępu kulturalnego i odrodzenia się życia zakonnego. Hojność Edgara przyczyniła się do umocnienia angielskiego monastycyzmu. Będąc pod wpływem działalności benedyktyńskiego opactwa Cluny przyczynił się do powstania wielu nowych klasztorów opartych na regule benedyktyńskiej. Za jego panowania dokonała się konsolidacja poszczególnych ziem, których partykularyzmy dawały o sobie znać jeszcze za rządów Edwina. Edgar pozostawił swoim następcom daleko bardziej skonsolidowane królestwo.
Koronacja Edgara odbyła się dopiero 11 maja 973 roku w Bath. Odbyła się ona ze wspaniałym ceremoniałem, który stał się wzorem dla późniejszych koronacji. Na uroczystości byli obecni inni władcy brytyjscy - królowie walijscy i szkoccy. Niedługo po koronacji, na zjeździe w Chester, sześciu królów zaprzysięgło wierność Edgarowi (późniejsi kronikarze powiększyli liczbę królów do ośmiu).
Między 961 a 962 roku Edgar poślubił Ethelfledę "Piękną", z którą miał jedynie syna. Ethelfleda zmarła niedługo po ślubie. Około 965 roku poślubił Elfridę, z którą miał dwóch synów.
Ponadto Edgar miał córkę z pozamałżeńskiego związku z Wulfrydą (urodzona około 945 roku, zmarła w 1000 roku), opatką w Wilton, późniejszą świętą:
Edytę (urodzona w 961 lub 962 roku, zmarła prawdopodobnie 15 września 984 roku), opatka w Barking i w Nunnaminster.
Edgar zmarł w 975 roku i został pochowany w opactwie Glastonbury w Somerset. Jego panowanie było okresem największego znaczenia Anglii anglosaskiej. Wraz z jego śmiercią rozpoczął się jego powolny upadek, którego zwieńczeniem będzie normański podbój Anglii 1066 roku.
W Kościele katolickim wspomina się go 8 lipca.
Żródła:
Edgar Spokojny w "WikipediA"
EDGAR w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Edgar w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
15-08-2020
26-07-2020
09-07-2020