Edmund II "Żelaznoboki" Cerdicingas (urodzony około 988 lub 990 roku, zamordowany w Oksfordzie, Londynie lub Glastonbury 30 listopada 1016 roku) herb
Drudi syn Ethelreda II "Bezradnego" Cerdicingas króla Anglii i Elgivy z Thored, córki Ethelberta z Thored, ealdormana Yorku.
Król Anglii od 23 kwietnia do 18 października 1016 roku i król Wessexu od 23 kwietnia do 30 listopada 1016 roku, koronowany w katedrze Św. Pawła w Londynie w kwietniu 1016 roku.
W Malmesbury, Wiltshire w sierpniu 1015 roku poślubił Edytę (Ealdgyth) N. (urodzona około 992 roku, zmarła na Węgrzech po 30 listopada 1016 roku), może córki Uthreda, hrabiego de Northumbrii (Uhtreda de Bamburgh, Uchtreda el Calvo) i Elgivy (Alfgify), córki Ethelreda II "Bezradnego, Nierozważnego, Gnuśnego" króla Anglii.
Przydomek "Żelaznoboki" (Ironside), nadany w uznaniu jego zasług w obronie przed inwazją Duńczyków. Starszym bratem był Aethelstan, zmarł w roku 1014, otwierając drogę do korony dla Edmunda. Miał jeszcze dwóch młodszych braci, Aedreda i Ecgberta. Jego matka zmarła w 966 roku, a jego ojciec ożenił się jeszcze dwukrotnie.
W 1013 roku Ethelred II utracił tron na rzecz duńskiego władcy Swena "Widłobrodego". Swen jednak rychło zmarł 3 lutego 1014 roku i Ethelred powrócił z wygnania na tron. Udało się wyprzeć z Anglii syna Swena, Kanuta "Wielkiego". Wkrótce jednak doszło do nieporozumień króla z Edmundem i w 1015 roku dwaj stronnicy "Żelaznobokiego", Sigeferth i Morcar, zostali straceni na rozkaz Ethelreda. Edmund w odwecie odbił z więzienia żonę Sigefertha Edytę i poślubił ją na złość ojcu. Miał z nią dwóch synów - Edwarda i Edmunda.
Kiedy Edmund wadził się z ojcem, do Anglii powrócił Kanut z zamiarem podboju wyspy. Ethelred wkrótce zmarł i Edmund objął tron Anglii. Największe poparcie otrzymał od mieszczan Londynu. Rychło okazało się, że Kanut jest popierany przez większość prowincji. Edmund rozpoczął więc panowanie od odbicia z rąk Duńczyków hrabstwa Wessex. W odpowiedzi Kanut rozpoczął oblężenie Londynu, które Edmund zdołał przezwyciężyć, jednakże 18 października 1016 roku wojska angielskie zostały pokonane w bitwie pod Ashingdon w hrabstwie Essex. Po bitwie został zawarty pokój. Kanut otrzymał ziemie na północ od Tamizy, Edmund zachował Wessex. Ustalono również, że w wypadku śmierci jednego z nich, jego ziemie przechodzą we władanie drugiego.
Edmund zmarł w 1016 roku w Oksfordzie, Londynie lub Glastonbury. Jedna z wersji na temat jego śmierci głosi, że został zasztyletowany w łazience na polecenie Kanuta. Ciało Edmunda zostało złożone w opactwie Glastonbury w Somerset. Jego grobowiec został zniszczony podczas Reformacji.
Żródła:
Edmund II w "WikipediA"
EADMUND w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Eadmund "Ironside" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Edmund Ironside w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk