Edmund [IV] Mortimer (urodzony w Hampshire, New Forest 6 listopada 1391 roku, zmarł w Ireland, Meath, Trim Castle 18 stycznia 1425 roku) herb
Syn Rogera [VII] Mortimera, IV hrabiego Marchii, VI hrabiego Ulster i Eleanor Holland, córki Tomasza Holland, II hrabiego Kentu.
V hrabia de March, IX hrabia de Mortimer, IX baron de Wigmore, VII hrabia Ulster, VI baron Gennevilliers, XV baron de Claire od 20 lipca 1398 roku do 18 stycznia 1425 roku. Regent Anglii od 31 sierpnia 1422 roku do 9 maja 1423 roku, pretendent do tronu Anglii od 20 lipca 1398 roku do 18 stycznia 1425 roku. Namiestnik Normandii od 2 czerwca 1418 roku do 31 sierpnia 1422 roku. Namiestnik Irlandii od 9 maja 1423 roku do 18 stycznia 1425 roku.
W 1415 roku poślubił Anne Stafford (urodzona około 1400 roku, zmarła 20 września 1432 roku), córkę Edmunda Stafford, V hrabiego de Stafford i Anne Plantagenet (Gâtinais-Anjou) of Gloucester, hrabiny de Buckingham and of Essex, córki Thomas "Woodstock" Plantagenet (Gâtinais-Anjou), księcia de Gloucester, syna Edwarda III Plantagenet (Gâtinais-Anjou), króla Anglii.
Właściciel jednej z największych możnowładczych fortun średniowiecznej Anglii. Jako dziecko przez krótki czas następca tronu Anglii.
Poprzez matkę prawnuk króla Anglii Edwarda III, oraz . Jego ojciec został 1385 roku wyznaczony na następcę tronu Anglii.
Po śmierci ojca w bitwie z Irlandczykami w 1398 roku Edmund został hrabią Marchii i Ulsteru oraz następcą króla Ryszarda II.
Edmund jednak nigdy nie dostąpił zaszczytu noszenia angielskiej korony. W 1399 roku Henryk Bolingbroke, syn I księcia Lancaster i wnuk Edwarda III wylądował w Anglii i zmusił Ryszarda do abdykacji. Ryszard umarł niedługo później prawdopodobnie zamordowany na rozkaz nowego króla Henryka IV. Edmund i jego brat Roger znaleźli się w więzieniu w zamku Windsor, ale byli traktowani honorowo.
Niewola zakończyła się w marcu 1405 roku, kiedy to obaj chłopcy zostali porwani z Windsoru przez zbuntowanych przeciwko Henrykowi baronów - sir Edmunda Mortimera, wuja chłopców, i jego szwagra Henry'ego Percy'ego, syna hrabiego Northumberland, zwanego "Raptus, Gorąca ostroga", którzy uciekli z chłopcami do Walii, do walczącego tam z Anglikami Owena IV Glendowera.
W 1409 roku po stłumieniu rebelii i ścięciu tak sir Mortimera jak i "Raptusa", obaj chłopcy ponownie trafili w ręce lancastrystów i zostali powierzeni pieczy księcia Walii. Roger zmarł niedługo później, zaś Edmund doczekał 1413 roku, kiedy to nowy król Henryk V przywrócił mu wolność i wszystkie tytuły.
Edmund cieszył się zaufaniem króla Henryka (zwanego często "królem Harrym"). Zaufanie to wzmogło się, kiedy Edmund w 1415 roku wyjawił królowi istnienie spisku, mającego go obalić i wprowadzić na tron właśnie Edmunda. Harry zareagował błyskawicznie - spisek został rozbity, zaś jego przywódcy powieszeni. Wśród nich znalazł się szwagier Edmunda hrabia Cambridge.
Mortimer towarzyszył królowi z kampanii we Francji 1415 roku, ale z powodu choroby nie brał udziału w decydującej bitwie pod Azincourt. Później brał udział w podboju Normandii i dalszych walkach, które doprowadziły do podpisania w 1420 roku traktatu w Troyes. Po śmierci króla Harry'ego w 1422 roku Edmund wszedł w skład Rady Regencyjnej sprawującej rządy w imieniu małego Henryka VI.
Edmund zmarł w 1425 roku w Irlandii na dżumę, nie pozostawiając potomstwa. Został pochowany w Św. Katherine by the Tower, Londynie. Jego ziemie i tytuły przejął Ryszard, książę Yorku, syn jego siostry Anny Mortimer i hrabiego Cambridge.
Żródła:
Edmund Mortimer, 5. hrabia Marchii w "WikipediA"
EDMUND [IV] Mortimer w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Edmund Mortimer, 5o conde de March w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
12-12-2023