Edred Cerdicingas (urodzony około 924 lub 925 roku, zmarł w Frome, Somerset, 23 listopada 955 roku) herb
Syn Edwarda I Cerdicingas, króla Wessexu i Edgivy z Kentu, córki Sigehelm, ealdorma Kentu.
Król Anglii od 26 maja 946 roku do 23 listopada 955 roku. Koronowany w Kingston-upon-Thames 16 sierpnia [26 stycznia?] 946 roku.
Tron objął po śmierci swojego brata Edmunda I, zamordowanego przez Leofę.
Kontynuował walki o Northumbrię, pozostającą we władaniu byłego króla Norwegii Eryka "Krwawego Topora". W 947 roku do Nortumbrii przybył obalony król Norwegii Eryk "Krwawy Topór". Mimo, iż został szybko pokonany, zdołał uchwycić władzę nad Yorkiem. Został stamtąd wygnany w 954 roku i rychło poniósł decydującą klęskę pod Stainemore.
Edred był człowiekiem bardzo religijnym, ale również słabego zdrowia (sam zresztą jadł bardzo niewiele). W ostatnich latach życia cierpiał na bliżej nieokreśloną chorobę układu pokarmowego. Zmarł w jej następstwie 23 listopada 955 roku we Frome i spoczął w katedrze Old Minster w Winchesterze. W 1158 roku spoczywających tam królów przeniesiono do nowej katedry i złożono w tzw. skrzyniach grobowych dookoła głównego ołtarza. Jego następcą został jego bratanek, Edwin Saski.
Żródła:
Edred (król Anglii) w "WikipediA"
Edred, King of England w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
15-08-2020