Ethelbert Cerdicingas (urodzony około 836 roku, zmarł na jesień 865 roku) herb
Syn zapewne Athelstana Cerdicingas, wicekróla Kentu, Essexu, Sussexu i Surrey, Anglii Wschodniej i nieznanej żony lub Ethelwulfa Cerdicingas, króla Wessexu, Essexu, Sussexu i Kentu i Osburgi of Hampshire, córki Oslac of Hampshire, seniora Wyspy Wight.
Wicekról Kentu, Essexu, Sussexu i Surrey od 855 roku do 20 grudnia 860 roku, król Wessexu od 20 grudnia 860 roku do 865 roku.
"Kronika anglosaska" nazywa go bratem Ethelbalda (wówczas mógł urodzić się około 836 roku), w sprzeczności z tym stoi jednak zapis w testamencie Alfreda "Wielkiego", gdzie Ethelbert nazwany jest "krewnym" Alfreda i jego braci, Ethelbalda i Ethelreda I. Istnieją rozmaite hipoezy próbujące wytłumaczyć tę rozbieżność. Najbardziej prawdopodobne wydaje się pochodzenie Ethelberta z bocznej linii dynastii Egberta (jego ojcem mógł być książę Athelstan) lub z nieprawego loża króla Ethelwulfa.
Przypuszcza się, że po wyjeździe Ethelwulfa do Rzymu w 855 roku został wyznaczony wicekrólem (subregulus) Kentu, Essexu, Sussexu i Surrey, co zdaje się potwierdzać hipotezę o ojcostwie księcia Athelstana, który dzierżył tę samą godność. Po objęciu tronu Wessexu przez Ethelbalda w 858 roku zatrzymał rządy we wspomnianych krainach, a po śmierci młodego króla w 860 objął także władzę w Wessexie i koronował się w Kingston-upon-Thames.
Został królem po śmierci swojego starszego brata Ethebalda w 860 roku i został koronowany w Kingston upon Thames. Dodatkowo od około 852 roku współrządził w Kencie.
Zmarł bezżennie i bezpotomnie w 865 lub 866 roku i został pochowany w opactwie w Sherborne w hrabstwie Dorset.
Jego sukcesorem został Ethelred, młodszy syn króla Ethelwulfa.
Za jego panowania nastąpiło natężenie duńskich najazdów na Wyspy Brytyjskie. Spustoszony został Kent i Nortumbria, a duński wódz Ragnar Lodbrok dotarł nawet do Winchesteru.
Żródła:
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - Od Edgara do Elżbiety II - wsztscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
Ethelbert w "WikipediA"
01-08-2020