Ethelmar "Gruby" Cerdicingas (zmarł w 1015 roku) herb
Syn Ethelwarda [Athelweard, Athelward] "Kronikarza" Cerdicingas, Ealdormana Anglii Zachodniej, pretendenta do tronu Anglii i nieznanej kobiety.
Eldorman Anglii Zachodniej od około 1005 roku do 1015 roku, pretendent do tronu Anglii od 998 roku do 1016 roku.
Wraz z ojcem był patronem Elfrica of Eynsham. W 987 roku Ethelmar założył lub odnowił Opactwo Cerne w Dorset, a w 1005 roku i założył Opactwo Eynsham w Oxfordshire, gdzie uczynił Elfrica swoim pierwszym opatem wraz z przeorem Brutonem z Somerset. Elfric dedykował swoje "Żywoty Świętych" Ethelmarowi.
W akcie z 993 roku, w którym król Ethelred II ubolewa nad swoimi złymi rządami, które wynikły "częściowo z powodu ignorancji jego młodości, a częściowo z powodu odrażającej chciwości niektórych z tych ludzi, którzy powinni zarządzać moim interesem". Ethelmaer jest uznawany, wraz z wujem króla, Ordulfem z Tavistocku, za lojalnego doradcę, a od połowie 990 roku na ogół pojawia się jako pierwszy wśród ministrów, którzy są świadkami nadania statutu, dla Ordulfa, Wulfheaha i Wulfgeata.
Po śmierci ojca Ethelwearda w 998 roku, żaden ealdorman nie został powołany na Prowincję zachodnią, choć zarówno Ethelmar i Ordulf, którego ojciec Ordgar poprzedził Ethelwearda, byliby oczywistymi kandydatami.
Od 1006 roku osławiony Eadric "Zdobywca" przeskakuje Ethelmaera, Ordulfa, Wulfgeata i Wulfheaha stanął na czele listy ministrów. Wiadomo, że Wulfheah został oślepiony po tym, jak Eadric zamordował swojego ojca, eldormana Alfhelma z Yorku, podczas gdy Wulfgeat został pozbawiony wszystkich swoich ziem. Ordulf jest kolejnym, który przestaje występować po 1006 roku, i jest prawdopodobne, że Ethelmaer, który nadal poświadcza prawa po tej dacie, jest innym wybitnym thegnem, Ethelmaerem, synem Ethelwolda. Innym Ethelmaerem, który od czasu do czasu poświadcza statut, w tym czasie na niższej pozycji, i jest prawdopodobnie jeden z braci Eadrica "Zdobywca".
Po 1013 roku Ethelmaer ewidentnie odzyskał utraconą łaskę, ponieważ przyjął schedę po ojcu w zachodnich prowincjach. W tym roku on i jego zwolennicy poddali się duńskiemu najeźdźcy Swenowi 'Widłobrodemu", który obozował w Bath.
Ethelmaer zmarł w 1015 roku.
Pozostawił po sobie:
Ethelnoth (zmarł w 1038 roku), XXXI arcybiskup Canterbury,
Ethelweard (zabity przez Cnuta w 1017 roku),
córka, żona: Ethelwearda, który został wygnany z Anglii w 1020 roku.
Żródła:
Athelmar the Stout w "Wikipedii"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
06-03-2022