Ethelred I "Szlachetna Rada" Cerdicingas (urodzony około 840 roku lub około 844-847 roku, zamordowany w Merton, 23 kwietnia 871 roku) herb
Syn Ethelwulfa Cerdicingas króla Wessexu, Essexu, Sussexu i Kenty i Osburga Cerdicingas of Hampshire, córki Oslaca Cerdicingas of Hampshire, eldormana wyspy Wight.
Król Wessexu od 865 lub 866 roku do 23 kwietnia 871 roku.
Około 868 roku poślubił Wulfridę N. (zmarła po 868 roku).
Tron objął w 865 lub 866 roku po śmierci brata, Ethelberta. W chwili śmierci brata nie miał jeszcze dość silnej pozycji, by wymusić na Ethelbercie dopuszczenie do rządów. Między 865 a 866 roku objął samdzielne rządy w Wessex i wkrótce się koronował w Kingston-upon-Thames.
Za jego panowania na Brytanię spadło wiele niszczycielskich najazdów Duńczyków. W 865 roku Duńczycy wylądowali w Anglii Wschodniej, rozpoczynając podbój tych terenów. Rok później ich armia ruszyła na York. Ethelred mógł przystąpić do walk z Duńczykami dopiero jesienią 870 roku. 31 grudnia armia duńska została pokonana pod Englefield w hrabstwie Berkshire przez tamtejszego earldormana, Aethelwulfa. Zginął tam duński jarl Sidroc. Zwycięstwo to na niewiele się jednak zdało. Już 4 stycznia 871 roku armia anglosaska dowodzona przez Ethelreda i jego młodszego brata, Alfreda, została pokonana pod Reading.
Straty były wysokie po obu stronach. Ethelred wykorzystał to, odbudował armię i 8 stycznia wydał Duńczykom bitwę pod Ashburton. Duńczycy ponieśli klęskę, ale straty były wielkie po obu stronach. Zwycięstwo to pozostało również niewykorzystane, a już 22 stycznia Duńczycy zadali wojskom Ethelreda ciężką klęskę pod Old Basing. Ethelred wycofał się, odbudował armię i wiosną wznowił działania wojenne przeciwko najeźdźcom. 23 kwietnia stoczył bitwę pod Merton, ale poniósł klęskę i zginął na polu bitwy 23 kwietnia 871 roku (po Wielkanocy). Koronę odziedziczył jego młodszy brat, Alfred.
Ethelred został pochowany w kościele opactwa benedyktynek w Wimborne w hrabstwie Dorset, które jako jedne z nielicznych przetrwał likwidację angielskich klasztrów w XVI wieku, albo w pobliżu opactwie w Sherborne. Bardzo pobożny i popularny za życia, został przez lud uznany za świętego. Mimo, iż nigdy nie przeprowadzono jego kanonizacji, do grobu Ethelreda często wyruszały pielgrzymki.
Żoną Ethelreda była Wulfrida, o której nie mamy bliższych informacji. Ethelred miał z nią dwóch synów.
Pochowany w Katedrze Wimborne w Dorset.
Żródła:
Ethelred I w "WikipediA"
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - Od Edgara do Elżbiety II - wsztscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
28-02-2022
02-08-2020