Ethelwald [Ethelwold] Cerdicingas (urodzony około 868 roku lub po 871 roku, zamordowany w bitwie pod Holm, 13 grudnia 902 roku) herb
Syn Ethelreda I Cerdicingas, króla Wessexu i Wulfridy N.
Król Northumbria od 900 roku do 901 roku, "król" Wessexu od 899 roku do 13 grudnia 902 roku, pretendent od 901 roku do 13 grudnia 902 roku.
Poślubił N.N., rzekomo zakonnica.
Urodził się około 868 lub po 871 roku. Był młodszym, z dwóch synów Ethelreda I, króla Wessexu, który zginął walcząc z Wikingami. Jego synowie byli jeszcze młodzi, kiedy Ethelred I umarł. Następcą został jego młodszy brat Alfred "Wielki", który pokonał Wikingów w bitwie pod Edington w 878 roku.
Po śmierci Alfreda w 899 roku, Edward "Starszy" przejął tron angielski, na mocy testamentu spisanego przez Alfreda w latach 879-888.
Testament Alfreda "Wielkiego" (spisany między 879 a 888 rokiem) przekazywał Ethelwaldowi ziemie w Godalming, Guildford i Steyning. W tymże dokumencie jest on wymieniony po Ethelhelmie (brat Ethelwalda), stąd wnioskuje się, że był od niego młodszy.
Po śmierci stryja w 901 roku zgłosił roszczenia do tronu, został jednak zmuszony do ucieczki na północ. Ogłosił się królem Yorku i sprzymierzywszy się z duńskim królem Anglii Wschodniej, Eorykiem, najechał Wessex.
Ethelwold usiłował zebrać armię na poparcie swoich roszczeń, ale nie był w stanie uzyskać wystarczającego poparcia do walki z Edwardem. Opanował dwa ważne miasta w hrabstwie Dorset - Wimborne Minster i Christchurch. Edward ruszył w odpowiedzi do Badbury i starał się sprowokować kuzyna do bitwy. Ethelwold jednak odmówił i wycofał się do Wimborne. Edward rozpoczął przygotowania do ataku na miasto. Ethelwold zorientował się w tych planach i pod osłoną nocy uciekł z miasta i przedostał się do Duńczyków w Nortumbrii, gdzie został okrzyknięty królem Wessexu. Edward w tym czasie koronował się (8 czerwca 900 roku w Kingston-upon-Thames). Przyjął również tytuł króla Anglów i Sasów.
Po śmierci stryja w 901 roku zgłosił roszczenia do tronu, został jednak zmuszony do ucieczki na północ. Ogłosił sie królem Yorku i sprzymierzywszy się z duńskim królem Anglii Wschodniej, Eorykiem i najechał Wessex.
W 902 roku rozpoczął atak na Wessex i Mercię. Edward w wyniku ataku wycofał się do Królestwa Kent zwlekał z rozprawą z Duńczykami, jednakże 13 grudnia 902 roku wydał walną biwtę pod Holme datowanej tradycyjnie na lata 902-905, a według nowszej hipotezy na okres między 901 a 902 rok. Duńczycy odnieśli zwycięstwo, ale mimo to ponieśli ciężkie straty. W bitwie poniósł śmierć Ethelwold.
Według "Kroniki anglosaskiej" żoną Ethelwaldfa była kobieta uprowadzona przez niego z klasztoru, z kolei Florencjusz z Worcester (XI-XII wiek) dodaje, że była ona mniszką w Wimborne i że po pewnym czasie Ethelwald został zmuszony umieścić ją z powrotem w opactwie. Pozostawił po sobie syna:
Ethelfrith Cerdicingas (zmarł około 947 roku), eldroman/dux/comes, zmarł bezpotomnie.
Żródła:
Athelwold atheling w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
ATHELWOLD w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - Od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
28-02-2022
02-08-2020