Ethelward [Athelweard, Athelward] "Kronikarz" Cerdicingas (zmarł w 998 roku) herb
Być może syn Edrica Cerdicingas, syna Ethelfirtha Cerdicingas, eldormana Mercji i Ethelgythy Cerdicingas, córki eldormana Ethelwulfa Cerdicingas lub Ethelwearda Cerdicingas, brata Ethelreda I Cerdicingas, króla Wessexu.
Ealdorman Anglii Zachodniej od około 973 roku do 998 roku, pretendent do tronu Anglii od ? do 998 roku.
Wywodził się od króla anglosaskiego Ethelred I z Wessex, starszy brat Alfreda "Wielkiego", był eldormanem i autorem łacińskiej wersji kroniki anglosaskiej znanej jako "Chronicon Ethelweardi".
Ethelweard po raz pierwszy był świadkiem przywilejów jako thegn po wstąpieniu na tron Eadwiga w 955 roku, prawdopodobnie dlatego, że był bratem żony króla, Elfgifu, chociaż związek ten jest nieudowodniony. Małżeństwo zostało unieważnione ze względu na pokrewieństwo, a pozycja Ethelwearda została zagrożona, gdy Eadwig zmarł w 959 roku, a jego następcą został jego przyrodni brat Edgar, wrogo nastawiony do frakcji związanej z Eadwigiem. Ethelweard przeżył, chociaż nie został powołany na stanowisko ealdorman dopiero po śmierci Edgara. Zdaniem Shashi Jayakumara, "odnosi się wrażenie, że Athelweard grał w swoje karty za panowania Edgara, być może przez ostrożne stąpanie i okazywanie tej samej szaleńczej dyskrecji, jaką można znaleźć w jego Chroniconie".
Ethelweard podpisał jako dux lub ealdorman w 973 roku, a po 993 roku przyznano mu pierwszeństwo wśród ealdormen, aż do 998 roku, kiedy to mogła nastąpić jego śmierć. Ealdormanry Ethelweard był w zachodnich prowincjach, prawdopodobnie na półwyspie południowo-zachodnim. Jego brat Alfweard, królewski discthegn lub urzędnik domowy, nadal podpisywał się jako minister do 986 roku.
W 991 roku Ethelweard uczestniczył wraz z arcybiskupem Sigericem w zawarciu pokoju ze zwycięskimi Duńczykami z Maldon, a w 994 roku został wysłany z biskupem Alfheah z Winchester, aby zawrzeć pokój z Olafem Tryggvasonem w Andover.
We wstępie do swojej "Kroniki łacińskiej" Ethelweard twierdzi, że jest potomkiem króla Athelred, podczas gdy w księdze IV nazywa Athelred swoim pradziadkiem, następnie używa tego samego terminu do opisania relacji między odbiorcą kroniki, Matyldą, ksieni Essen, a jej prapradziadek, król Alfred. Według Patricka Wormalda, Eathelweard mógł mieć na myśli, że Athelred był jego pradziadkiem, prapradziadkiem, praprapradziadkiem lub po prostu przodkiem, ale Sean Miller wymienia prapradziadka. W 957 roku król Eadwig, prawnuk brata króla Ethelreda I, Alfreda "Wielkiego", został zmuszony do rozwodu z prawdopodobną siostrą Ethelwearda, Elfgifu, z powodu pokrewieństwa.
Postulowano, że Ethelweard i jego rodzeństwo Elfweard, Elfgifu i Elfwaru byli dziećmi Eadrica, ealdormana Hampshire. Ta identyfikacja opiera się na posiadaniu Elfgifu w posiadłości Risborough, która należała do matki Eadrica, Ethelgyth, żony ealdorman Ethelfrith z Mercji.
Jedną z możliwych konstrukcji jest to, że jego domniemany dziadek Ethelfrith był wnukiem króla Ethelred I przez jego syna Ethelhelma. To królewskie powiązanie mogłoby w pewien sposób wyjaśnić ogromny prestiż, jakim cieszą się synowie Ethelfritha.
Zakładając, że identyfikacja Ethelwearda jako brata Elfgifu jest poprawna, jego matką była Ethelgifu, której towarzystwem cieszył się Eadwig wraz z córką podczas ucieczki przed koronacją. Elfgifu zostawił zapis Ethelflaedowi, który był albo żoną Ethelwearda, albo jego szwagierką.
Ethelweard był ojcem Ethelmar "Grubego", który był eldormanem prowincji zachodnich pod koniec panowania Ethelreda II. Ethelmar był ojcem Ethelnoth, który został arcybiskupem Canterbury w 1020 roku, a później został uznany za świętego i Ethelwearda straconego przez króla Knuta w 1017 roku. Ethelmar został spekulatywnie utożsamiany z Egelmarem nazwanym przez Jana z Worcester jako brat Eadrica Streony i ojciec Wulfnotha Cilda, który był ojcem Godwina, hrabiego Wessex i dziadkiem króla Harolda II, chociaż kronikarz Worcester czyni tego Egelmara synem Egelrica raczej niż Ethelweard i rodowód jako całość ma problematyczną chronologię.
Po 975 roku, a prawdopodobnie przed 983 roku, Ethelweard napisał "Chronicon", łacińskie tłumaczenie zaginionej wersji "Kroniki anglosaskiej", zawierające materiały nie znalezione w zachowanych wersjach staroangielskich. Ethelweard napisał swoją pracę na prośbę swojej krewnej Matyldy, ksieni opactwa Essen i wnuczki cesarza Ottona I i Eadgytha z Wessex. Tekst przetrwał tylko w jednym egzemplarzu znajdującym się obecnie w Bibliotece Brytyjskiej, który został poważnie uszkodzony podczas pożaru biblioteki w 1731 roku, ale został wydrukowany przez Henry'ego Savile'a w 1596 roku. Matylda prawdopodobnie nagrodziła go kopią dzieła Wegecjusza "De Re Militari", które zostało napisane w Essen i od dawna przebywa w Anglii.
"Chronicon" został napisany w stylu hermeneutycznym niemal powszechnie przyjętym przez angielskich uczonych piszących po łacinie w X wieku. Michael Lapidge definiuje go jako "styl, którego najbardziej uderzającą cechą jest ostentacyjna parada niezwykłego, często bardzo tajemniczego i najwyraźniej wyuczonego słownictwa". XII-wieczny historyk William z Malmesbury, pisząc w czasie, gdy styl ten był postrzegany jako barbarzyńca, opisał go jako "... szlachetnego i znamienitego bohatera, który próbował ułożyć te kroniki po łacinie, i którego intencję mógłbym przyklasnąć, gdyby jego język nie budził we mnie wstrętu, lepiej byłoby milczeć".
Ze związku z nieznaną kobieta, miał:
Ethelmar "the Stout" (zmarł w 1015 roku), eldormane Anglii Zachodniej,
Ethelnoth "Świety", arcybiskup Canterbury,
Ethelwered (stracony w 1017 roku).
Żródła:
Athelweard (historian) w "Wikipedii"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
09-03-2022
02-02-2022
28-02-2022