Ethelwulf (Aerhlwulf) Cerdicingas (urodzony w Akwizgranie, około 795 lub 810 roku, zmarł 13 stycznia 858 roku) herb
Najstarszy syn Egberta Cerdicingas, władcy Kentu, króla Wessexu, Mercji, suzerena "Anglii" i Redburgi Pépinnide-Caroling, córki Pepina I [III] "Krótkiego, Małego, Młodszego" Pépinnide-Caroling, majordoma Neustrii, Burgundii, Prowansji, Metz i Trewiru, majordoma Austrazji, króla Zachodnich Franków.
Król Wessex od między 4 lutego 839 roku a czerwcem 839 roku do 855 roku i od 857 roku do 13 stycznia 858 roku. Król Essex, Sussex i Kentu od między 4 lutego 839 roku a czerwcem 839 roku do 13 stycznia 858 roku.
Około 830 roku poślubił Osburgę Cerdicingas of Hampshire (urodzona około 810 roku, zmarła w 846 roku albo między 852 a 855 roku), córkę Oslaca Cerdicingas of Hampshire, eldormana wyspy Wight. 1 października 856 roku w Verberie-sur-Oise, koło Compiegne we Francji poślubił Judytę Marlet Pépinnide-Caroling (urodzona między 837 a 840 rokiem, zmarła w Arras, w 879 roku), córkę Karola II "Łysego" Pépinnide-Caroling, króla Akwitanii, Frankonii, Lotaryngii, Italii, cesarza rzymskiego i Ermentrudy Agilolfinges, córki Odona (Eudes) IAgilolfinges, hrabiego "Orleanu".
Urodził się, gdy jego ojciec przebywał na wygnaniu na dworze władcy Franków. Do Anglii przybył w 802 roku, kiedy Egbert został królem Wesseksu. W 825 roku w imieniu ojca wyprawił się na Kent, który przyłączył do jego władztwa. Wiele wskazuje na to, że przez następne lata Ethelwulf rządził w Kencie w imieniu ojca, gdyż jest czasem tytułowany "królem Kentu". W 839 roku zmarł Egbert i Ethelwulf objął tron Wesseksu. Jego pierwszą decyzją był podział władztwa między siebie i najstarszego syna, Athelstana. Athelstan otrzymał wschodnią część państwa (Kent, Essex, Sussex i Surrey), Ethelwulf zatrzymał dla siebie Wessex i Kornwalię.
Panowanie Ethelwulfa upłynęło na walkach z najazdami wikingów. W 840 roku odparł pod Carhampton atak 35 okrętów duńskich. Najsłynniejsze zwycięstwo odniósł w 851 roku w miejscu zwanym "Acleah", które historycy utożsamiają z Ockley lub z Oakley w hrabstwie Surrey. Kronika anglosaska określiła bitwę jako najwspanialszą rzeź pogan jaka kiedykolwiek miała miejsce. W 853 roku wyprawił się razem z królem Mercji Burgredem na Walię, pokonał tamtejszego władcę Cyngena ap Cadella i podporządkował sobie jego państwo. Mimo licznych sukcesów nie udało się Ethelwulfowi powstrzymać duńskich najazdów na Anglię. Pod koniec jego panowania wikingowie po raz pierwszy przezimowali na Wyspach Brytyjskich (na wyspie Sheppey u wybrzeży wschodniej Anglii). Za panowania następców Ethelwulfa mieli przystąpić do regularnego podboju.
Ethelwulf był człowiekiem bardzo religijnym. Przed każdą bitwą wzywał bożej pomocy, a od pierwszych lat panowania jego marzeniem była pielgrzymka do Rzymu, gdzie wyprawił się po śmierci pierwszej żony w 855 roku. Wsławił się tam hojnymi datkami na rzecz Kościoła. Do Anglii powrócił w 856 roku. Na miejscu okazało się, że jego najstarszy syn Ethelbald (Athelstan nie żył już od kilku lat) spiskował przeciw ojcu, chcąc uniemożliwić mu powrót do władzy po powrocie z pielgrzymki. Ethelwulf miał jednak dość siły, aby pokonać syna i skazać go na wygnanie - nie zdecydował się jednak na to i podzielił państwo między siebie a Ethelbalda. Zatrzymywał Essex, Sussex i Surrey, a Ethelbald rządzić miał w Wesseksie i Kencie. Taki stan rzeczy utrzymał się do śmierci Ethelwulfa w 858 roku.
Król został pochowany w Steyning. Później jego ciało przeniesiono do Old Minster w Winchesterze, a na końcu prochy Ethelwulfa złożono w skrzyni grobowej w tamtejszej katedrze New Minster złożonych naokoło głownego ołtarza.
Za panowania Ethelwulfa dokonała się zmiana tytulatury żon władców Wessexu, dotychczas tytułowanych jako żona króla. Druga żona Ethelwulfa, Judyta Martel, pochodząca z możnego frankijskiego rodu, była już tytułowana królową Sasów. Około 830 roku poślubił Osburgę, córkę cześnika Oslaca. Miał z nią pięciu synów i córkę.
W 856 roku w Verberie-sur-Oise, podczas powrotu z pielgrzymki do Rzymu, Ethelwulf poślubił Judytę Martel, córkę Karola II "Łysego", króla Franków Zachodnich, i Ermentrudy, córki Odona, hrabiego Orleanu. Małżonkowie nie mieli razem dzieci.
Żródła:
Ethelwulf (król Anglii) w "Wikipedii"
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - Od Edgara do Elżbiety II - wsztscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
27-02-2022
02-08-2020
30-05-2020