George Villiers (urodzony w Brooksby, hrabstwo Leicestershire, 28 sierpnia 1592 roku, zmarł w Portsmouth, 23 sierpnia 1628 roku) herb
Syn sir George'a Villiersa of Brokesby i Mary Beaumont, córki Anthonyego Beaumonta of Glenfield.
Regent Anglii w 1625 roku, wielki Steward Hampton Court, Lord namiestnik Buckinghamshire i koniuszy królewski od 1616 roku, wicehrabia de Villiers i baron de Whaddon, członek Izby Lordów od 27 sierpnia 1616 roku, hrabia de Buckingham od 5 stycznia 1617 roku, markiz de Buckingham od 1 stycznia 1618 roku, hrabia de Coventry i I książę de Buckingham od 18 maja 1623 roku, członk Tajnej Rady od 4 lutego 1616 roku, wielki Stewart Westminsteru od 1618 roku, Lord wielki admirał od 28 stycznia 1619 roku, Lord namiestnik Kentu od maju 1620 roku, Lord namiestnik Middlesex od 1622 roku, kanclerz uniwersytetu w Cambridge od 1626 roku, Lord strażnik Pięciu Portów od 27 marca 1625 roku, Lord wielki konstabl w 1626 roku.
16 maja 1620 roku w Buckingham poślubił lady Katherine Manners (urodzona około 1607 roku, zmarła w październiku 1649 roku), XVIII baronessa of Ros, córkę Francisa Mannersa, VI hrabia Rutland i Frances Knyvett, córki sir Edwarda Knyvetta.
Angielski arystokrata, faworyt królów Anglii Jakuba I i Karola I.
George został wcześnie osierocony przez ojca. O jego edukację dbała matka, która wysłała go do Francji u boku sir Johna Eliota. W Paryżu Villiers otrzymał wykształcenie głównie w tańcu i szermierce, w niewielkim zakresie nauczył się języka francuskiego. Był uważany za bardzo przystojnego i świetnie zbudowanego mężczyznę. Kiedy w 1614 roku pojawił się na dworze króla Jakuba I od razu zwrócił uwagę monarchy. Wkrótce został królewskim podczaszym co wywołało niepokój aktualnego faworyta królewskiego, lorda Somerseta. W 1615 roku nastąpił kres kariery Somerseta w związku z ujawnieniem sprawy śmierci sir Thomasa Overburyego. Miejsce Somerseta na dworze zajął Villiers.
Kwestią dyskusyjną jest charakter relacji między Jakubem a Villiersem. Niektórzy historycy uważają, że Jakub był homoseksualistą, a Villiers jego kochankiem. Inni historycy podchodzą do kwestii orientacji seksualnej króla sceptycznie. Jakkolwiek by nie było relacje króla z jego faworytem były bardzo bliskie. Król pisał do Villiersa: I desire only to live in this world for your sake... ("Pragnę żyć na tym świecie tylko przez wzgląd na ciebie..."). Nazywał również faworyta swoim "ukochanym dzieckiem".
Po upadku Somerseta Villiers stał się najważniejszą osobą na dworze. Wkrótce posypał się na niego deszcz zaszczytów. 24 kwietnia 1615 roku otrzymał tytuł szlachecki. W 1616 roku został Wielkim Stewardem Hampton Court, Lordem Namiestnikiem Buckinghamshire i koniuszym królewskim. 7 lipca 1616 roku tego roku został kawalerem Orderu Podwiązki. 27 sierpnia został kreowany wicehrabią Villiers i baronem Whaddon, i zasiadł w Izbie Lordów. Wkrótce otrzymał kolejne tytuły parowskie - 5 stycznia 1617 roku został hrabią Buckingham, 1 stycznia 1618 roku markizem Buckingham i wreszcie 18 maja 1623 roku hrabią Coventry i księciem Buckingham.
Równolegle do tytułów parowskich Villiers otrzymywał kolejne godności państwowe. 4 lutego 1616 roku został członkiem Tajnej Rady. W 1618 roku został Wielkim Stewartem Westminsteru. 28 stycznia 1619 roku został Lordem Wielkim Admirałem, w maju 1620 roku Lordem Namiestnikiem Kentu, a w 1622 roku Lordem Namiestnikiem Middlesex. Od 1626 roku był kanclerzem Uniwersytetu w Cambridge.
George i Katherine mieli razem dwóch synów i córkę:
Mary Villiers (urodzona przed 30 marca 1622 roku, zmarła w listopadzie 1685 roku), żona: sir Charlesa Herberta (urodzony w 1619 roku, zmarł w 1635 roku); żona: Jamesa Stewarta (urodzony 6 kwietnia 1612 roku, zmarł 30 marca 1655 roku), I książę Richmond, IV księcia Lennox; żona: Thomasa Howarda (zmarł w 1678 roku), pułkownika armii angielskiej,
Charles Villiers (urodzony 17 listopada 1625 roku, zmarł 16 marca 1627 roku), hrabia de Coventry,
George Villiers (urodzony 30 stycznia 1628 roku, zmarł 16 kwietnia 1687 roku), II książę de Buckingham, po nim potomstwo,
Francis Villiers (urodzony przed 21 kwietnia 1629 roku, zmarł 7 lipca 1648 roku), Lord de Villiers, zmarł bezpotomnie.
Buckingham nawiązał również bliskie relacje z następcą tronu, księciem Walii Karolem. W 1623 roku towarzyszył księciu w podróży do Hiszpanii, gdzie miały się odbyć negocjacje dotyczące ślubu Karola z infantką Marią. Negocjacje zakończyły się fiaskiem, poniekąd z powodu skandalicznego zachowania Buckinghama. Hiszpański ambasador w Londynie zwrócił się nawet do parlamentu, aby skazał Buckinghama na śmierć, jednak książę zyskał sobie przychylność Izb nawołując po powrocie do wojny z Hiszpanią. Prowadził następnie dalsze negocjacje dotyczące małżeństwa następcy tronu. Kiedy jednak w 1624 roku Karol został zaręczony z katolicką francuską księżniczką, Henriettą Marią, Buckingham wiele stracił w oczach protestanckiego parlamentu. Obwiniano go również o fiasko ekspedycji von Mansfelda w celu odzyskania Palatynatu w 1625 roku. W tym samym roku zmarł Jakub I i tron objął książę Walii jako Karol I. Buckingham był jednym z niewielu ludzi, którzy po zmianie monarchy utrzymali się na stanowiskach. Buckingham otrzymał nawet nowy urząd, Lorda Strażnika Pięciu Portów.
Następnie Buckingham zaczął snuć fantastyczne plany dotyczące wojny z Hiszpanią. Najpierw, wzorem Francisa Drake'a, postanowił zaatakować flotę hiszpańską w porcie Kadyks. Wyprawa zakończyła się fiaskiem. Wówczas Buckingham wpadł na pomysł, aby zaatakować hiszpańską flotę przewożącą skarby z Meksyku, ale tego planu nigdy nie wprowadzono w życie. Doszło do tego, że Buckingham zdecydował się zawrzeć przymierze z Francją. W zamian za pomoc Francuzów przy wypieraniu Hiszpanów z Palatynatu Buckingham zobowiązywał się wysłać angielską flotę na pomoc Francuzom oblegających hugentów w La Rochelle.
Negocjacje nie zakończyły się sukcesem, ale Izba Gmin była oburzona faktem, że angielska flota miała wspomagać katolików przeciw protestantom. Parlament wykorzystał sprawę nieudanego ataku na Kadyks w 1625 roku i oskarżył Buckinghama w trybie impeachment. Wówczas, w sierpniu 1627 roku, Karol I rozwiązał parlament.
Królewski faworyt zaangażował się następnie w przygotowanie odsieczy dla La Rochelle. Wyprawa wyruszyła w 1627 roku i zakończyła się ciężką klęską Anglików. Z 7.000 żołnierzy biorących udział w wyprawie zginęło 4.000. Kiedy przygotowywał drugą wyprawę, 23 sierpnia 1628 roku został zamordowany w Portsmouth przez fanatycznego purytanina, oficera marynarki, Johna Feltona. Został pochowany 18 września 1628 roku w Opactwie Westminsterskim.
Żródła:
George Villiers w "WikipediA"
22-05-2021