Henryk Beaufort (urodzony w zamek Beaufort-en-Vallée, Meuse-et-Loire, Francja, około 1375 roku, zmarł w Winchester, 11 kwietnia 1447 roku) herb
Drugi z czterech synów Jana "z Gandawy" Plantagenet (Gâtinais-Anjou) of Lancaster, I hrabiego de Richmond, I hrabiego de Lancastre, I hrabiego de Leicester, I hrabiego de Derby i Lincoln, I księcia de Lancastre, księcia Akwitanii, Lorda Wielkiego Stewarda Anglii, króla jure uxoris Kastylii i León i Catherine (Katarzyna) Roelt (Roet, Rouet, Roët), córki Payne (Paen/Pain/Paon) Roelt (Roet, Rouet, Roët) (Sir Gillesa de Roet).
Biskup Lincoln od 1 stycznia 1398 roku, biskup-ordynariusz Lincoln od 14 czerwca 1398 roku, biskup Winchester od 19 listopada 1404 roku, kardynał od 24 maja 1426 roku, kardynał-prezbiter Katedry Sant'Eusebio od 27 maja 1426 roku. Lord Kanclerz Anglii od 1403 roku do 1404 roku i od 1413 roku do 1417 roku, od 1427 roku do 1427 roku. Regent Anglii od 31 sierpnia 1422 roku do 1437 roku. Legat papieski dla Niemiec, Węgier i Czech od 1427 roku.
Średniowieczny angielski duchowny, biskup Winchester, kardynał z Kościołem rzymskokatolickim, członek królewskiej dynastii Lancaster, bocznej linii Plantagenetów, główny oponent księcia Gloucester w Radzie Regencyjnej.
Beaufort urodził się w Anjou, angielskiej domenie we Francji, gdzie również został wykształcony i przygotowany do kariery w Kościele. Studiował na Uniwersytecie w Oxford University i w Aix-la-Chapelle, a po przyjęciu święceń kapłańskich został prebendarzem w katedrze w Sutton. W 1396 roku jego rodzice swój związek zalegalizowali, co świadczyło iż Henryk i jego dwóch braci oraz siostra urodzili się jako potomstwo z nieprawego łoża. Za sprawą wpływowego ojca papież Bonifacy IX i uprawomocnieniu przez ustawę z dnia 9 lutego 1397 roku, bez prawa do sukcesji do tronu Anglii.
Zastrzeżenie później zostało ogłoszone z wyrażeniem excepta regali dignitate (z wyjątkiem godności królewskiej) zastrzeżonego przez przyrodniego brata Henryka VI. 1 czerwca 1398 roku został mianowany biskupem Lincoln, a 14 lipca został konsekrowany. Rok później został kanclerzem swojej macierzystej uczelni, a w 1403 roku po raz pierwszy mianowano go Lordem Kanclerzem i pełnił tę funkcję przez rok. Henryk "Bolingbroke" w 1399 roku obalił Ryszarda II a tron przekazał Henrykowi IV, biskupa Beaufort uczynił Lordem Kanclerzem Anglii. Beaufort z tego stanowiska zrezygnował w 1404 roku, kiedy został mianowany biskupem Winchester w dniu 19 listopada.
W latach 1411-1413 roku, biskup Beaufort był w niełasce politycznej i odstawiony przez swojego siostrzeńca, króla Henryk IV. W kolejnych lata był legatem w Królestwie Anglii i Irlandii oraz angielskim ambasadorem we Francji. W 1413 roku ponownie został Lordem Kanclerzem, a rok później negocjował pokój pomiędzy Anglią a Francją w czasie trwającej wojny stuletniej. Trzy lata później odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej, a następnie wziął udział w soborze konstancjańskim, gdzie stanął po stronie prymatu papieskiego. Kiedy zmarł Henryk IV jego syn objął tron jako Henryk V, i od razu mianował Beauforta kanclerzem Anglii. Beaufort jednak w 1417 roku zrezygnował ze stanowiska, gdyż papież Marcin V ofiarował mu purpurę kardynalską. Król Henryk V Lancaster zabronił mu przyjęcia godności kardynalskiej, chcąc zatrzymać biskupa na dworze angielskim, a po jego śmierci w 1422 roku, Beaufort został opiekunem infanta Henryka VI.
Henryk V zmarł w 1422 roku, dwa lata po tym, jak Katarzyna de Valois, córka króla Francji Karola VI, na mocy traktatu z Troyes, syn Karola VI, również Karol VII zotał uznany dziedzicem Francji, a Henryk VI został uznany za dziedzica Anglii. Henryk VI - syn Katarzyny de Valois i Henryka V oraz biskup Beaufort, uznali Henryka jako króla Anglii, a zgodnie z traktatem, został królem Francji jako Karol VII. Biskup Beaufort i innych wujków królewscy podrzędnego utworzyli w 1422 roku rząd Rady Regencyjnej Anglii. W 1424 roku, Beaufort jeszcze raz został kanclerzem Anglii, ale w 1426 roku został zmuszony do rezygnacji z powodu sporów z innymi wujkami króla.
Marcin V 24 maja 1426 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant'Eusebio. W 1427 roku został legatem papieskim a latere dla Niemiec, Węgier i Czech, oraz wyznaczył go do organizacji IV "krucjaty" przeciwko heretykom husytów w Czechach. Siły Beauforta zostały skierowane do walki z husytami w Czechach i wzięły udział w bitwie pod Tachową w dniu 4 sierpnia 1427 roku.
W czasie swojej nieobecności, Onufry Lancaster zwiększył swoje wpływy w Radzie Regencyjnej. Kardynał był członkiem trybunału oskarżającego Joannę d'Arc w Rouen, a także koronował Henryka VI na króla Francji w Paryżu w 1431 roku. Na przełomie lat 30-tych i 40-tych XV wieku usiłował ponownie negocjować pokój pomiędzy Anglią a Francją, jednak bezskutecznie. W latach 40-tych pełnił także funkcję protoprezbitera.
Po schwytaniu Joanny d'Arc w 1431 roku, Beaufort był obecny jako obserwator podczas przesłuchania Joanny przez przewodniczącego składu sędziowskiego, biskupa Pierre Cauchon z Beauvais. Był również obecny przy jej sądzeniu i wydaniu wyroku skazującego na karę śmierci przez spalenie na stosie. Zapisy twierdzą, że płakał, gdy oglądał straszną scenę, jak ona została spalona na stosie.
W polityce wewnętrznej, Beaufort był aktywnym politykiem w angielskiej polityce od lat walcząc z innymi potężnymi doradcami króla. Zmarł 11 kwietnia 1447 roku.
Kiedy Henryk był biskupem Lincoln, podobno miała romans z Alice FitzAlan (żyła w latach 1378-1415), córką Richarda FitzAlan i Elizabeth de Bohun, wdowy po John Charletona, IV baron de Cherleton, z którą miał córkę:
Jane Beaufort (urodzona w 1402 roku), poślubiła Sir Edwarda Stradling.
Małżeństwo córki z Sir Edwardem Stradling zostało zawarte około 1423 roku przynosząc Sir Edwardowi duże korzyści wprowadzając go w orbitę polityczną, uchodząc jako bystry i asertywny polityk. Sir Edward zawdzięczał kardynałowi w grudniu 1423 roku nominację na podkomorzego Południowej Walii, które stanowisko piastował do marca 1437 roku.
Henry Cardinal Beaufort w "GCatholic.com" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Henry Beaufort w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
BEAUFORT, Henry w "The Cardinals of the Holy Roman Church" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk