sir Henryk Stafford (urodzony około 1425 roku, zmarł 4 października 1471 roku) herb
Syn Humphrey'a Stafforda, VI hrabia Stafford, I księcia of Buckingham i Anne Neville, córki Ralpha de Neville, I hrabiego of Westmorland i Joanny Beaufort, córki Jan "z Gandawy" Plantagenet (Gâtinais-Anjou) of Lancaster, I hrabiego de Richmond, I hrabiego de Lancastre, I hrabiego de Leicester, I hrabiego de Derby, hrabiego Lincoln, I księcia de Lancastre, księcia Akwitanii, Lorda Wielkiego Stewarda Anglii, króla jure uxoris Kastylii i León.
3 stycznia 1458 roku lub między 1459 a 1464 rokiem na zamku w Maxstoke poślubił Małgorzatę Beaufort (urodzona w zamku Bletsoe, 31 maja 1443 roku [lub 1441 roku], zmarła w Opactwie Westminsterskim, 29 czerwca 1509 roku), hrabinę Richmond i Derby, córkę Jana Beauforta, I księcia Somerset i Margaret Beauchamp of Bletso, córki barona Johna Beauchampa of Bletso.
Starszy brat Henryka, nazywane również Humphrey'em, zmarł przed swoim ojcem w 1457 roku, a po jego śmierci tytuł przemuje jego syn Henryk, który zostaje II księciem Buckingham.
Henryk Stafford był trzecim mężem Margaret Beaufort, hrabina Richmond i Derby. Małżeństwo było stosunkowo długie i udane. Zarówno sir Henryk Stafford i Lady Margaret byli potomkami Jana z Gandawy i byli zwolennikami Henryka VI, szefem Domu Lancasterów, we wczesnych latach Wojny Dwóch Róż. Jednak z biegiem lat Stafford na stronę Domu Yorków, a pod koniec jego życia przyczyniły się do przywrócenia trony Edwardowi IV.
Data urodzin Henryka jest nieznana. Rodzice Henryka pobrali się przed 18 października 1424 roku, był ich drugi synem. Uważa się, że urodził się około 1425 roku. Jego najmłodszy brata, Johna Stafforda, I hrabia Wiltshire, urodził się 24 listopada 1427 roku. Miejsce urodzenia Henryka nie jest pewne, ale rodzina była ściśle związana z miastem Stafford, od którego wziął swoje nazwisko. W chwili narodzin Henry'ego jego ojciec był VI hrabią Stafford, a w 144 roku stajł się księciem Buckingham.
W 1458 roku poślubił Margaret Beaufort, wdowę po Edmundzie Tudorze, I hrabiego Richmond. Ślub Sir Henryka i Lady Margaret uważa się, że miało miejsce w Zamku Maxstoke, którego ojciec Henryka objął we władanie w 1437 roku. Henryk Stafford i Lady Margaret byli bliskimi kuzynami, dlatego było konieczne uzyskanie dyspensy na małżeństwo. 6 kwietnia 1457 roku uzuskano stosowną dyspenzę. Jak wynika z rachunków domowych oraz pisma, małżeństwo było szczęśliwe. Para mieszkała przez jakiś czas w Zamku Bourne w Lincolnshire.
Zarówno Henryk, jak i Margaret byli prawnukami Jana z Gandawy i Katherine Swynford i na początku Wojny Dwóch Róż staneli po stronie Lancasterów i dlatego 29 marca 1461 roku walczył w bitwie pod Towton po ich stronie. W obozie po przegranej bitwie, zaprzyjaźnił się z Edwardem IV, którego zaczął popierać, a który ułaskawił go 25 czerwca 1461 roku.
W 1466 roku król przyznał małżeństwo dawny dwór Beaufortów w Woking, w Surrey. Dwór stał się głównym miejscem zamieszkania Henryka i Margaret i ich pozycji.
W maju 1467 roku Henryk został wezwany do udziału w Radzie Królewskiej w Mortlake i maju 1468 roku Henryk i Margaret przybyli do Londynu, gdzie król ogłosił o zamiarze inwazji na Francję. 20 grudnia 1468 roku Edward IV odwiedził Woking i wziął udziału w polowaniu, a potem odwiedził Henryka i Małgorzatę w ich domku myśliwskim w Brookwood.
5 stycznia 1470 roku brat Henryka, John Stafford został hrabią of Wiltshire, natomiast Henryk pozostał zaledwie rycerzem i otrzymał tytuł "SIR". Wskazywałoby to, że król nie był pewien jego lojalności. Mimo to Henryk pozostał z Edwardem IV i 12 marca 1470 roku wziął udział w bitwie pod Losecoat Field, gdzie siły rebeliantów z Sir Robert Wellesa zostali pokonani. Ojciec Roberta, Richard Welles, który był przyrodni bratem Margaret, został zamordowanych na rozkaz króla tuż przed bitwą. Potem wysłał Henryka do Maxey, do Lady Welles, Margaret Beauchamp of Bletso z wiadomością o śmierci jej pasierba.
Jesienią 1470 roku, Warwick i Clarence wrócił do Anglii, a król Edward IV został zmuszony do ucieczki na wygnanie. Henryk Stafford został aresztowany, ale wkrótce został zwolniony, na prośbe żony. Po ponownym objęciu tronu przez Henryka VI w październiku 1470 roku, Henryk i Margaret, wraz z Henrykiem Tudorem i jego wujem, Jasperem Tudorem, wzięli udział w publicznym przywróceniu Henryka VI do tronu Anglii.
W marcu 1471 roku Edward IV wylądował z małą armią w Anglii. Prowadząc Lancastrowskie dowództwo, książę Somerset, odwiedził Henryka i Margaret, w Woking, próbując ich przekonać do ponownego wstąpienia do wojsk Lancasterów. Henryk nie przyjął tej propozycji. Jednak 12 kwietnia podjął stanowczą decyzję wspierania Edwarda IV i do niego dołączył. Chociaż źle przygotowane wojska Yorków, zwyciężyły w decydującej biwte pod Barnet 14 kwietnia 1471 roku.
Henryk uważa się, że cierpiał na choroby skóry, znana również jako "Świętego Antoniego Pożar", która w owych czasach była formą trądu. W ostatnich latach jego życia, był tak chory, że Reginald Bray przejął jego obowiązki.
Choć wojska Yorków zwyciężyły, Henryk został ciężko ranny w bitwie pod Barnet i nie wrócił do Londynu ze zwycięską armią. 17 kwietnia Margaret pospieszyła z Woking do Londynu, a póxniej do Barnet, aby zabrać Henryka do domu. Nigdy nie odzyskał sił i zmarł w swoim łóżku w dniu 4 października 1471 roku. Reginald Bray zorganizował pogrzeb w Pleshey, gdzie został pochowany.
Żródła:
Sir Henry Stafford w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
08-01-2023