Hubert Walter (urodzony około 1160, roku, zmarł 13 lipca 1205 roku)
Syn Hervey Waltera i Maud de Valoignes, dziedziczki Parham, córki Theobald de Valoignes, pana Parham w Suffolk.
"Minister" Skarbu Anglii od 1184 roku do 1185 roku. Dziekan Yorku od lipca 1186 roku. Biskup Salisbury (wybrany) 15 września 1189 roku, (konsekrowany) 22 października 1189 roku. Justiciar Anglii od 25 grudnia 1193 roku do 11 lipca 1198 roku, arcybiskup Canterbury i prymas Anglii (wybrany) 29 maja 1193 roku, objął 7 listopada 1193 roku do 13 lipca 1205 roku i Lord Kanclerz Anglii od 1199 roku do 13 lipca 1205 roku. Regent Anglii od 12 maja 1194 roku do 6 czerwca 1199 roku. Legat papieski w Anglii w latach 1195-1198.
Wpływowy doradca królewski w końcu XII i na początku XIII wieku. Jako kanclerz, Hubert Walter rozpoczął pracę nad Wielką Kartą Swobód. Historycy oceniają go jako jednego z najwybitniejszych ministrów w historii Anglii.
Rodzina Waltera pochodziła z West Dereham w Norfolk, prawdopodobnie, tak Hubert Walter się urodził. Pierwsze wzimanki o Hubercie Walter pojawiają się w Glanvill, które datowane są na roku 1178 i 1180. Jego brat Theobald służył w domu swojego wuja, za co Theobald z wdzięczność do swojej ciotki i wuja, i w lokacyjnym klasztorze w Dereham prosi, o modlitwę za "dusze Ranulfa Glanvill i Berthy jego żony".
Średniowieczni historycy twierdzili, że Walter studiował prawo w Bolonii, i jego nazwisko znajduje się na liście studentów. Współcześni historycy odrzucają tą tezę, i wykazują iż był tylko dobroczyńcą, a nie studentem. Inne dowody wskazują na fakt, iż Hubert Walter miał słabą znajomość łaciny i nie uważał siebie za człowieka uczonego. Jednak to nie oznacza, że był analfabetą.
W latach 1184-1185 Walter pełnił urząd "ministra" skarbu. Król zatrudnił go ponadto jako sekretarza królewskiego. Później został mianowany dziekanem arcybiskupstwa Yorku, które pełnił od lipca 1186 roku. Arcybiskupstwa było nieobsadzone od 1181 roku (pozostanie aż do 1189 roku), tak więc jako dziekan ponadto administrował i zarządzał arcybiskupstwem Yorku. We wrześniu 1186 roku wziął udział w wyborach na arcybiskupa Yorku, lecz kandydatura została odrzucona.
Po śmierci króla Henryka w 1189 roku, nowy król Ryszard I mianował Walter biskupem Salisbury. Wybory odbyła się 15 września 1189 roku w Pipewell, a konsekrowany 22 października 1189 roku w Westminster.
Wkrótce po jego powołaniu, Walter towarzyszyć królowi w Trzeciej Krucjacie. W sierpniu 1190 roku opuścił Marsylię i dwa miesiące później dotarł do Akki. W czasie krucjaty, działał jako głównego negocjatora króla Ryszarda z Saladynem. Po zawarciu traktatu z Saladynym, Walter był jednym z pierwszych pielgrzymów, którzy wszeli do Jerozolimy. Hubert Walter otrzymał polecenie o powrocie do Anglii po wyjeździe króla Ryszarda z Palestyny. Na Sycylii o mały włos nie został aresztowany przez Niemców, którzy wcześniej uwięzili króla Ryszrada. rozpoczął poszukiwania króla wraz z Williamem Sainte-Mere-Eglise, którego odnalezł w Ochsenfurt, gdzie był więziony. W kwietniu 1193 roku powrócił do Anglii, by zebrać okup na wykup króla. Uwięziony Ryszard napisał z więzienia do matki, królowej Eleonory z Akwitanii, aby Hubert Walter powinien być wybrany do arcybiskupa Canterbury. Wkrótce po powrocie do Anglii Waltera, 29 maja 1193 roku został wybrany arcybiskupem Canterbury, został wybrany na arcybiskupa bez konsultacji z biskupami. Paliusz arcybiskupa na prośbę króla Ryszarda, papież Celestyn III zatwierdził i 7 listopada 1193 roku Hubert Walter został uroczyście konsekrowany.
Po uwolnieniu Ryszarda, król spędził kilka lat w Anglii, skupiając się na przygotowaniach do wojny z królem Francji Filipem II Augustem, który podważył prawa Ryszarda do posiadłości na kontynencie. Po zebraniu odpowiednich sił, król 25 grudnia 1193 roku nadał Hubertowi Walter tytuł Chief Justiciar i wyjechał do Francji. Walter pozostał w Anglii, zbierając pieniędzy na wojny króla i nadzorował administrację królestwa. Wojna zmusiła go, aby znaleźć nowe sposoby pozyskiwania pieniędzy z podatków.
Wkrótce po uwolnieniu króla Ryszarda, młodszy brat, książę Jan, wszczął bunt przeciw władzy królewskiej i przygotował swoje zamki do obrony. Wezwał księcia Jana do odstąpienia od swoich zamiarów, w przeciwnym razie zostanie pozbawiony swoich ziem. Kiedy Jan nie wykazał żadnych oznak podporządkowania się arcybiskup w Westminster ekskomunikował księcia Jana. W końcu maja 1194 roku, książę Jan zawarł pokój z królem Ryszardem, któremu król skonfiskowane ziemie oddał dopiero w 1195 roku.
W sprawach zagranicznych, arcybiskup Walter podjął negocjacje z królem Szkocji w 1195 roku i z Walią w 1197 roku. Szkocja zamierzała przejąć Northumbrię lub północną Anglię pod swoją kontrolę. Negocjacje załamały się, ale stosunki między obu krajami pozostały w dobrych stosunkach przez resztę panowania króla Ryszarda I. W 1196 roku justiciar Walter w Londynie wybuchła rebelia pod przywództwem Williama Fitz Osbern. FitzOsbern wykorzystał niezadowolenie biednych mieszkańców Londynu, którzy płacili wysokie podatki. Rebelia jednak szybko została stłumiona w Londynie. Przywódca buntu został aresztowany i powieszony na polecenie arcybiskupa Waltera.
Walter zmarł po długiej chorobie. Został pochowany w kaplicy Świętej Trójcy w katedrze Canterbury, obok św. Tomasza Becketa, gdzie jego grób nadal widoczne. Wykorzystanie przez arcybiskupów Canterbury z tytułu "prymasa całej Anglii" datuje się od kadencji Huberta Waltera.
Żródła:
Hubert Walter w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk