Hubert de Burgh (urodzony około 1165 roku, zmarł w Banstead, Surrey 12 maja 1243 roku) herb
Syn Waltera de Burgh of Burgh Castle, Norfolk i Alice.
I hrabiego Kentu od 19 lutego 1227 roku do 12 maja 1243 roku. Justyciariusz Anglii od czerwca 1215 roku (dożywotni urząd od 27 kwietnia 1228 roku) do 1232 roku (oficjalnie zrezygnował 28 maja 1234 roku). Regent Anglii od 9 kwietnia 1219 roku do stycznia 1227 roku. Lord Strażnik Pięciu Portów w 1215 roku. Seneszal Poitou od 1207 roku.
Około 1205 roku poślubił Beatrice de Warenne (zmała około 12 grudnia 1214 roku), córką Williama de Warenne Lord of Wormgay, baron de Norfolk i Beatrix de Pierrepont, córki Hugh de Pierreponta. We wrześniu 1217 rok poślubił Avisę [Izabelą, Hawisą, Hadwisą, Joanną, Eleonorą] FitzRoberta (urodzona około 1170 roku, zmarła 14 października 1217 roku), hrabinę Gloucester, córkę Williama FitzRoberta, II hrabiego Gloucester i Hawisy de Beaumont-le-Roger, córki Roberta II "Dzwonnika" de Beaumont-le-Roger, II hrabiego Leicester. Poślubił w York 19 czerwca 1221 roku (per procuro), w Berwick 1 sierpnia (pro futuro) [rozwiedzeni 1232 roku] Małgorzatą Canmore Dunkeld (urodzona w 1193 roku, zmarła w 1259 rou), córkę króla Szkocji Wilhelma I "Lwa" Canmore Dunkeld i Ermengardy de Beaumont-au-Maine, córki Ryszarda I de Beaumont-au-Maine, wicehrabiego de Beaumont.
Angielski możnowładca, jeden z najbardziej wpływowych ludzi w Anglii za ponowania królów Jana "bez Ziemi" i Henryka III.
De Burgh pochodził z drobnej szlacheckiej rodziny o której niewiele wiadomo. Możliwe, że był młodszy bratem Williama de Burgh, gubernatora Limerick. Nie wiadomo czy łączyło go pokrewieństwo z późniejszymi hrabiami Ulsteru z rodu de Burgh.
Niewiele wiadomo o wczesnych latach życia Huberta. W 1197 roku był już dworzaninem księcia Jana "bez Ziemi". Rok później został szambelanem księcia. Pozostał nim także kiedy Jan został w 1199 roku królem Anglii. De Burgh należał do faworytów nowego króla i został przez obsypany licznymi darowiznami. Już w 1199 roku otrzymał posiadłość Corfe. W 1201 roku otrzymał kilka ważnych strategicznie zamków w Gwent (Grosmont Castle, Skenfrith Castle i Llantilio Castle). Został również wysokim szeryfem Dorset, Somerset, Berkshire i Herefordshire, oraz kasztelanem zamków Launceston i Wallinford.
W 1202 roku de Burgh został konstablem zamku Dover oraz otrzymał Falaise w Normandii. W 1215 roku został Lordem Strażnikiem Pięciu Portów i Justycjariuszem Anglii. Ten pierwszy urząd utracił jeszcze w 1215 roku, na tym drugim pozostał do roku 1232.
Kiedy Jan "bez Ziemi" pojmał swojego bratanka i rywala do korony, Artura z Bretanii, oddał go pod pieczę Huberta. Hubert miał się przyczynić do śmierci Artura w 1204 roku. Jednak niektóre źródła (wykorzystane przez Shakespeare'a w "Królu Janie") podawały, że de Burgh otrzymał rozkaz oślepienia Artura, ale odmówił wykonania tego polecenia.
Jakkolwiek by nie było de Burgh pozostał w łaskach króla. W 1203 r.oku otrzymał ważny strategicznie zamek Chinon w Turenii, klucz do obrony doliny Loary. Hubert utrzymał się w tym zamku nawet po podboju innych angielskich posiadłości na kontynencie przez Francuzów. Chinon był oblegany przez rok i padł dopiero w czerwcu 1205 roku.
Następne dwa lata de Burgh spędził we francuskiej niewoli. Zanim w 1207 roku odzyskał wolność z niewyjaśnionych powodów utracił swoje angielskie tytuły i posiadłości. Jednak po powrocie z niewoli otrzymał nowe nadania ziemskie (m.in. Lafford i Sleaford) oraz urząd szeryfa Lincolnshire. Został również seneszalem Poitou.
De Burgh pozostał lojalny wobec Jana podczas jego wojen z baronami pod koniec panowania króla. Doradzał Janowi podpisanie "Wielkiej Karty Swobód" a jego nazwisko widnieje wśród 25 wykonawców tego przywileju. W czerwcu 1215 roku Hubert otrzymał urząd Justycjariusza.
De Burgh odegrał ważną rolę w walce z francuskim księciem Ludwikiem, wezwanym przez zbuntowanych baronów aby objął angielski tron. Hubert dowodził wówczas flotą, która pokonała liczniejszą flotę francuską w bitwach pod Dover i Sandwich, przyczyniając się w 1217 roku do wycofania się Ludwika z Anglii.
Po śmierci Williama Marshala w 1219 roku de Burgh został faktycznym regentem Anglii w imieniu króla Henryka III. Kiedy Henryk doszedł do lat sprawnych w 1227 roku, mianował Huberta I hrabią Kentu. 27 kwietnia 1228 roku otrzymał dożywotni urząd Jusycjariusza. W 1232 roku intrygi przeciwników Huberta doprowadziły w końcu do usunięcia go z urzędu i uwięzienia. Dwa lata później arcybiskup Canterbury Edmund Rich uzyskał dla Huberta ułaskawienie. Około 28 maja 1234 roku de Burgh oficjalnie zrezygnował z urzędu Justycjariusza. Zmarł w roku 1243 roku.
Hubert był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Beatrice de Warenne, z którą miał dwóch synów, Jana i Huberta. Odziedziczyli oni dobra ziemskie po ojcu, ale nie odziedziczyli tytułu hrabiego Kentu.
Drugą żoną de Burgha została Avisa z Gloucester, byłą żonę Jana bez Ziemi. Małżonkowie nie mieli razem dzieci.
Po raz trzeci de Burgh ożenił się z księżniczką szkocką Małgorzatą, córkę króla Szkocji Wilhelma I "Lwa". Hubert i Małgorzata mieli razem jedną córkę:
Małgorzata de Burgh, zwana "Megottą" (urodzona około 1222 roku, zmarła w listopadzie 1237 rkou), żona Richarda de Clare, VI hrabiego Hertford, nie miała dzieci
Zanim zawarł te trzy małżeństwa Hubert był zaręczony z Joan, córką hrabiego Devon.
Żródła:
HUBERT de Burgh w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Hubert de Burgh w "Wikipedii"
Hubert de Burgh w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
23-06-2022