Izabela "Wilczyca" Robertyng-Capet Francuska (urodzona w Paryżu między majem a listopadem w 1292 roku, zmarła w Hertford/Roseing 22 sierpnia 1358 roku) herb
Córkę Filipa IV "Pięknego" Robertyng-Capet, króla Francji i Joanny I DeChampagne, królowej Nawarry, hrabiny Szampanii, Brie, Bigorre, córki Henryka I "Grubego" DeChampagne, króla Nawarry, hrabiego Szampanii, Brie, Bigorre.
Regentka Anglii od 1326 roku do 1327 roku.
25 stycznia 1308 roku w katedrze Westminsterskiej poślubiła Edward II "Edwarda z Caernarvon" Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzony w Caernarfon, Walia 25 kwietnia 1284 roku, zmarł w Berkeley, Gloucestershire 21 września 1327 roku) króla Anglii i seniora Irlandii, księcia Akwitanii, Gaskonii, hrabiego de Bordeaux i d'Agen.
Urodziła się w Paryżu. Już gdy Izabela była dzieckiem ustalono, że poślubi Edwarda II, następcę tronu Anglii. Ślub odbył się w 1308 roku, po śmierci Edwarda I, ojca pana młodego. W chwili ślubu miała około 12 lat i już wtedy była uważana przez kronikarzy za piękność. Mimo tego jej mąż większe zainteresowanie okazywał swojemu faworytowi, Piersowi Gavestonowi.
Izabela i Edward II mieli czworo dzieci, byli to:
Edward III (urodzony 13 listopada 1312 roku, zmarł 21 czerwca 1377 roku), król Anglii, po nim potomstwo,
Jan z Eltham (urodzony 15 sierpnia 1316 roku, zmarł 13 września 1336 roku), hrabia Kornwalii,
Eleonora Woodstock (urodzon 8 czerwca 1316 roku, zmarła 22 kwietnia 1355 roku), żona Reynolda II "Czarnego" (urodzony około 1295 roku, zmarł 12 października 1343 roku), hrabiego Geldrii,
Joanna z Tower (urodzona 5 lipca 1321 roku, zmarła 7 września 1362 roku), żona Dawida II Bruce'a (urodzony 5 marca 1324 roku, zmarł 22 lutego 1371 roku), króla Szkocji.
Kiedy w 1326 roku jej brat Karol IV "Piękny" zajął francuskie posesje Edwarda II, Izabella przybyła do Francji, by wspierać brata przeciw mężowi. Walka z mężem przysporzyła jej miano "WIlczycy" i w ten sposób przeszła do historii jako WILCZYCA. We Francji nawiązała romans z Rogerem Mortimerem. Gdy Edward II zażądał, by Izabela wróciła do Anglii, Karol IV "Piękny" odpowiedział, że królowa ma wolną wolę i wedle niej wyjeżdża i powraca; ponadto jeśli królowa chce pozostawać we Francji, to on jako jej brat nie może jej wydalić.
Izabela i Mortimer opuścili Francję w 1326 roku i udali się do Holandii do kuzynki królowej, gdzie zbierali sojuszników i wojsko do walki z Edwardem II. Wkrótce powrócili do Anglii, by rozprawić się z władcą. Król wyznaczył nagrodę za ich głowy, na co Izabela wyznaczyła dwukrotność tejże nagrody za głowę jednego z faworytów króla, Hugona le Despensera.
Wkrótce Edward II został zdetronizowany, a w 1327 roku zamordowany. Izabela i Mortimer byli podejrzani o zlecenie tego mordu.
Na tronie zaś zasiadł syn Izabeli, Edward III.
Żródła:
Izabela Francuska w "WikipediA"
Isabeau, reine d' Angleterre w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Isabelle de France w "Worldhistory" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Izabela Francuska "Kobiety w polityce"
28-11-2020