Knut [Kanud] [Hardeknud, Hardeknut II] III "Surowy" Jelling [Knýtlinga] (urodzony w 1018 roku, zmarł w Lambeth, 8 czerwca 1042 roku) herb
Syn Kanuta I "Wielkiego" Jelling [Knýtlinga], króla Anglii, Danii, Norwegii i Emmy Ragnvaldsson [Rögnvaldsson] Normandzkiej, córki Ryszarda I FitzWilliam Ragnvaldsson [Rögnvaldsson], księcia Normandii, regenta Francji.
Król Danii jako Knut III od 1035 roku do 8 czerwca 1042 roku, król Anglii jako Hardeknut II od 12 listopada 1035 roku do 1037 roku i od 17 marca 1040 roku do 8 czerwca 1042 roku.
Urodził się w Anglii, ale rychło został wysłany do Danii, gdzie został wyznaczony spadkobiercą ojca. W 1026 roku jego opiekun, jarl Ulf ogłosił go królem, jednak Hardekanut nie sprawował realnej władzy do 1035 roku, kiedy to po śmierci ojca został królem Danii. Niedługo później zbuntowała się Norwegia. Jej nowy król, Magnus I "Dobry", sprzymierzył się ze szwedzkim monarchą, Anundem Jakubem, i wspólnymi siłami zaatakował Danię. Hardekanutowi udało się odeprzeć ten najazd. W latach 1038-1039 zawarł on dwa układy z Magnusem, w których obaj królowie stanowili, że po bezpotomnej śmierci jednego z nich, drugi dziedziczy jego królestwo.
Tymczasem Hardekanuta zaczęły pochłaniać sprawy brytyjskie. Po śmierci ojca został tam okrzyknięty królem, ale sprawy duńskie sprawiły, że nie mógł osobiście udać się na Wyspy, gdzie jego sprawy broniła jego matka, królowa-wdowa Emma. Konkurentem do tronu był przyrodni brat Hardekanuta, syna Kanuta "Wielkiego" z nieprawego łoża, Harold I "Zajęcza Stopa". Został on uznany przez Anglosasów regentem królestwa, ale jego ambicje były większe. Królowa Emma próbowała mu się zbrojnie przeciwstawić, ale poniosła klęskę i musiała uciekać do Flandrii. W 1037 roku Harold został uznany królem Anglii.
Po zawarciu traktatów z Magnusem Norweskim, Hardekanut skupił się na przygotowaniu inwazji na Anglię. W 1039 roku wypłynął z Danii i zatrzymał się w Brugii, gdzie przebywała jego matka. Do zbrojnego starcia obu konkurentów nie doszło, gdyż Harold zmarł bezpotomnie 17 marca 1040 roku Hardekanut wypłynął do Anglii i 17 czerwca przybył do Sandwich z flotą 62 okrętów. Powszechnie uznany królem rozkazał ekshumować zwłoki brata, odciąć im głowę i wrzucić do Tamizy.
Rządy Hardekanuta rychło stały się niepopularne, gdyż król pobierał wysokie podatki na opłacenie swojej licznej floty. Wywoływało to opór ludności. W 1041 roku ludność Worcester zabiła dwóch królewskich poborców. Hardekanut zareagował szybko i kazał spalić miasto. Z tego okresu pochodzi legenda o lady Godivie, która aby uwolnić miasto Coventry od wysokich podatków przejechała nago przez miasto.
Kronikarze surowo oceniali rządy Hardekanuta. Kronika anglosaska stwierdza, że król nie dokonał niczego wspaniałomyślnego przez całe swoje panowanie. Ponadto zarzucano mu złamanie przysięgi, kiedy w 1041 roku kazał stracić earla Nortumbrii, Eadwulfa, któremu wcześniej przyrzekł bezpieczeństwo. W 1041 roku Hardekanut sprowadził z Normandii swojego przyrodniego brata, Edwarda, syna królowej Emmy z pierwszego małżeństwa, i uczynił go swoim następcą.
Król zmarł 8 czerwca 1042 roku. Podczas uczty, którą wyprawiał w Lambeth (Hardekanut był wielkim miłośnikiem ucztowania, podobno wydawał do pięciu uczt dziennie) - król wzniósł kielich do toastu, ale nagle zwalił się na ziemię z konwulsjami. Zmarł niedługo później. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa. Jego następcą został Edward "Wyznawca". Hardekanut został pochowany w Winchesterze.
Żródła:
Hardekanut w "WikipediA"
HARTHACNUT w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Knud III w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
27-09-2020
26-07-2020