Piers Gaveston (urodzony w Béarn, Gaskonia, Francja około 1284 roku, zmarł w Deddington, w hrabstwie Oxfordshire, Anglia 19 czerwca 1312 roku) herb
Syn Sir Arnauda de Gabastona, rycerza w służbie Gastona VII de Montcada, wicehrabiego de Béar i Claramonde de Marsan.
Hrabia Kornwalii od lipca 1307 roku do 18 maja 1308 roku, ponownie od 5 sierpnia 1309 roku do 3 listopada 1311 roku, ponownie od 18 stycznia do 9 czerwca 1312 roku. Regent Anglii od stycznia do 18 maja 1308 roku. Lord Namiestnik Irlandii od 1309 roku do 1310 roku.
7 listopada 1307 roku poślubił Margaret de Clare (urodzona w Tonbridge Castle, Kent, 12 października 1293 roku, zmarła w Chebsey, Staffordshire, 9 kwietnia 1342 roku), hrabina Kornwalii i Gloucester, córkę Gilberta de Clare, VI hrabiego Hertford i Joanny z Akki Plantagenet (Gâtinais-Anjou), hrabiny Hertford i Gloucester, córki Edwarda I "Długonogiego, Młota na Szkotów" Plantagenet (Gâtinais-Anjou) króla Anglii i Eleonory Alfonsina (Robertyng-Capet-Bourgogne-Mâcon) Kastylijskiej.
Piers pochodził z Béarn, w Gaskonii, w południowo-zachodniej Francji. Jego rodzina wzięła swoją nazwę od miejscowości Gabaston pobliżu miasta Pau w Pirenejach.
Piers była drugim dzieckiem i jednocześnie drugim synem sir Arnauda de Gabaston i Claramonde de Marsan. Był wnukiem dwóch czołowych baronów Béarn. Zapewne otrzymał imię po wuju Pierre Caillau, burmistrzu Bordeaux, który poślubił Miramonde de Marsan.
Data urodzenia Piers nie jest znana; jego rodzice zawarli związek małżeński przed 30 czerwca 1272 roku, a jego młodsza siostra Amie, była piątym dzieckiem, urodziła się w 1285 roku, więc być może urodził sie najpóźniej w 1270 roku i na początku 1280 roku. Po raz pierwszy pojawił się w dokumentach w listopadzie 1297 roku, kiedy on i jego ojciec przeniósł się do Anglii, gdzie Piers został giermkiem króla Edwarda I. W nieznanym terminie, być może w 1300 roku król Edward umieściłem Piersa w domu swojego szesnastoletniego syna i dziedzica Edwarda Caernarfon, przyszłego Edwarda II. To była fatalna decyzja.
Jeden kronikarz Edwarda I mówi, że kiedy pierwszy raz zobaczył Edward Piersa: "tak bardzo był zakochany, że na trwale i zdecydowanie wytworzyła się między nimi nierozerwalną więź miłości, powyżej wszystkich innych śmiertelników". Urzędnik sądu króla Edwarda I, napisał w swojej biografii, zauważył że: "Nie pamiętam, że słyszałem, że jeden człowiek tak kochał inną. Jonathan cenionych jako David Achilles pokochał Patroklosa - ale oni byli umiarkowani. Nasz król, jednak nie był umiarkowany. Edward II uwielbiał Piers Gavestona i jest absolutnie niekwestionowane. Zrobił z niego hrabią Kornwalii, zaaranżowała jego małżeństwo z jego (Edwarda) siostrzenicą: Margaret de Clare kilka miesięcy później, i wykazać, raz po raz, że nie był w stanie żyć bez Piers". Ojciec księcia Edwarda i jego baronowie wygnali Piers z Anglii. Trzy razy zostawał wygnany, a Edward za każdym razem ściagał go do Anglii. Obsesja króla do Piers przyniósł Anglię wojnę domową w 1308 roku. Większość magnatów Edwarda zjednoczyła sie przeciwko królowi i jego kochankowi. Popularność Edwarda spadła, ale to nie obchodziło nic króla i Piers. W 1308 lub w 1309 roku niestrudzenie starała się aby usunąć Piers z Anglii, wykorzystując politykę "dziel i rządź" wśród swoich baronów, a nawet wciągneli do spisku papieża Klemensa V. Dla ratowania Piers Edward II uczynił go Lordem Namiestnikiem Irlandii.
Niestety Piers i Edward nie wyciągneli wniosków z całorocznej przymusowej emigracji Piers'a. Piers arogancją w stosunku do magnatów zraził sobie ich co w konsekwecji doprowadziło po raz trzeci pod koniec 1311 roku do ponownego wygnania. Niestety, Edward II w ciągu dwóch i pół miesiąca przywrócił go ponownie na hrabstwo Kornwalii w styczniu 1312 roku. Król i hrabia uciekli do północnej Anglii. Rozwścieczeni magnaci, na czele których stanął hrabia Warwick w czerwcu 1312 roku ruszyli przeciwko kochankom. Do spisku dołączył earl Lancaster, earl Hereford i earl Arundel i przybyli na zamek hrabiego Warwick, gdzie zebramy sąd skazał na śmierć hrabiego Piers. Uwięziony Piers został ścięty mieczem na wzgórzu w pobliżu zamku Warwick w Blacklow 19 czerwca 1312 roku. Do końca swojego panowania król Edward II, pamięć Piers żyła w edwardzie, który często w modlitwach intonował modlitwę. Zwłoki hrabiego król Edward nakazał pochować w Langley Priory w Hertfordshire.
Piers Gaveston pozostawił córkę, Joannę, zmarła, gdy miała trzynaście lat oraz pozostawił nieślubną córkę, Amie, dwórka królowej Filippy, żony króla Edwarda III, żona Johna Driby, .
Żródła:
PIERS GAVESTON
Piers Gaveston, 1. Earl of Cornwall w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk