Robert II "Dzwonnik" de Beaumont-le-Roger (urodzony w Leicester, w 1104 roku, zmarł 5 kwietnia 1168 roku) herb
Syn Roberta I "Brodatego" de Beaumont-le-Roger, hrabiego Leicester i Isabel (Elisabeth) Robertyng-Capet-Vermandois, córki Hugues I "Wielkiego" Robertyng-Capet hrabiego de Vermandois, de Valois, de Chaumont, przywódcy I Krucjaty.
II hrabia Leicester od 5 czerwca 1118 roku, hrabia de Hereford od 1139 roku do 5 kwietnia 1168 roku, justiciar Anglii od października 1155 roku do 5 kwietnia 1168 roku, Lord Wielki Steward od 1154 roku do 5 kwietnia 1168 roku.
Po 25 listopada 1120 roku poślubił Amicie de Gaël-Montfort (urodzona około 1095 roku, zmarła po 31 sierpnia 1168 roku), dziedziczkę Breteuil, hrabinę Leicester, córkę Raoula II de Gaël-Montfort, seniora of Gael i of Montfort, earl Wschodniej Anglii (Norfolk i Suffolk) i N.N.
Nazwisko "de Beaumont" nadane zostało przez genealogów. Wiadomo jedynie, iż współcześnie podawane jest jego nazwisko jako: "Robert syn hrabiego Roberta". Henry Knighton, XIV-wieczny kronikarz odnotowuje go jako Robert "Le Bossu" "Robert Dzwonnik".
Robert był angielskim szlachcicem pochodzenia Normańsko-francuskiego. Był bratem bliźniakiem Walerana (Galeranda) de Beaumont-le-Roger. Nie wiadomo, czy byli podobni do siebie, ale faktem jest, że współcześni zauważyli, jak bliźnięta są do siebie podobnie.
Dwóch braci, Robert i Waleran, zostali przyjęci do królewskiego domu wkrótce po śmierci ojca w czerwcu 1118 roku (Robert odziedziczył po ojcu tytuły hrabiego Leicester). Ich ziemie po obu stronach Kanału zostały objete przez ich ojczyma, William II "Warenne" earla of Surrey.
W czasie pobytu na królewskim dworze towarzyszyli królowi Henrykowi I do Normandii, by spotkać się z papieżem Kalikstem II, które następiło w 1119 roku. Abingdon Abbey, twierdził, że Robert II, uwielbiali literaturę i astronomię. Traktat British Library ms Królewski E xxv, nosi dedykację: "dla hrabiego Roberta z Leicester, że człowiek od spraw i głębokiego uczenia się, najbardziej utalentowanych w dziedzinie prawa". Przed swoją śmiercią swój Psałterz zapisał opactwu w Leicester, który do dnia dzisiejszego jest przechowywany w bibliotece od końcu XV wieku.
W 1120 roku Robert został uznany za dziedzica większość ziem ojca w Anglii, a jego brat bliźniak odziedziczył francuskie ziemie. Jednak w 1121 roku, patent królewski przyniósł Robertowi ziemie w Normandii - Breteuil i Pacy-sur-Eure, w wyniku małżeństwa hrabiego Roberta II z Amice de Gael. Po ślubie Robert spędza sporo czasu na walkach z baronami Breteuil. W latach 1123-1124 brat bliźniak włączył się do buntu baronów angielskich przeciwko władzy króla Henryka I. Robert pojawia się niespodziwanie na dworze królewskim, mimo uwięzienia brata (do 1129 roku przebywa w więzieniu).
W latach 1120-1130 hrabia Robert II próbował zreformować swoje majątki w Leicestershire. W 1135 roku, obaj bracia byli obecni przy śmierci króla Henryka I. Działania Roberta w okresie walk o sukcesję nie są znane, ale on wyraźnie wspierał brata który popierał króla Stefana z Blois, który przed Wielkanocą 1136 roku koronował się na króla Anglii. W ciągu dwóch pierwszych lat panowania Stefana I, Robert zajmuje się walkami w Normandii i rywalizuje z pretendentami do cześć Breteuil. Działania wojskowe hrabiego pozwoliły mu zająć zamek Pont St-Pierre i przyłączyć go do swoich normańskich posiadłości w czerwcu 1136 roku. Od końca 1137 roku Robert i jego brat byli coraz bardziej wciągani w politykę na dworze króla Stefana w Anglii, gdzie Waleran od początku 1141 roku uzyskał przewagę nad bratem. Robert wraz z bratem wzięli udział w zamachu na królewskiego justiciar, Rogera z Salisbury (biskup Salisbury), którym w trakcie walk zmarł od zadanych ran.
Wybuch wojny domowej w Anglii we wrześniu 1139 roku przyniósł Robertowi w konflikt z earl Robert z Gloucester, nieślubnym synem króla Henryka I i głównym mentorem cesarzowej Matyldy. Za sprawą earla Gloucester jego port Wareham i Dorset zostały zajęte w pierwszej kampanii wojny. Za straty wojenne król nadał Robertowi miasto i zamk w Hereford, odbierając je hrabiemu Herefordshire, który wziął udział w buncie przeciw królowi Stefanowi I. Prawdopodobnie pod koniec 1139 roku, earl Robert refounduje Kolegiatę St. Mary de Castro w Leicester jako główny klasztor augustianów.
Bitwa pod Lincoln 2 lutego 1141 roku spowodowała przegraną króla Stefa I i w konsekwencji do uwięzienie króla. Chociaż hrabia Waleran dzielnie kontynuowała walkę w Anglii w lecie 1141 roku, w końcu został zmuszony do kapitulacji przed wosjkami stronników cesarzowej Matyldy. Następnie Walram powrócił do Normandii, gdzie zawarł pokój z mężem, cesarzowej, hrabią Geoffrey z Anjou. Robert od 1140 roku próbuje powstrzymać inwazję Andegawenów i negocjował warunki kapitulacji jego brata. Na mocy pokoju Walram rezygnuje z normandzkich posiadłości. Skonfiskowane mjątki zostały przekazane zwolennikom cesarzowej. Earl Robert pozostał na swoich posiadłościach w Anglii do końca panowania króla Stefana. Chociaż był nominalnie zwolennikiem króla Stefana I, który mimo wszystko nie potwierdził założenie opactwa w Leicester w 1153 roku.
W latach 1141-1149 Robert II prowadził działania wojenne z Ranulfem II, hrabią Chester. Choć szczegóły nie są niejasne, jednak wydają się logiczne. Prowadził zawziętą wojnę z jego rywalem o kontrolę nad północnym Leicestershire i strategicznego miasta Chester oraz zamku Mountsorrel. Kiedy hrabia Robert z Gloucester zmarł w 1147 roku, Robert Leicester przystąpił do wzmocnienia swojej pozycji i podjął negocjacje wśród większości hrabiów Anglii. Owocem tych prac było podpisanie traktatów, które zaprowadziły pokój w swoich hrabstwach. Proces ten przyspieszył wyjazd Cesarzowej do Normandii, i zakończył się w 1149 roku. W tym też czasie hrabia wprowadził nadzór nad hrabstwem Worcester w imieniu brata, i w 1151 roku udaremnia próbę przejęcia miasta przez króla.
Przyjazd do Anglii księcia Henryka, syna cesarzowej Matyldy, w styczniu 1153 roku była wielką szansą dla hrabiego Roberta. Od jakiegoś czasu negocjował z księciem Henrykiem, by na wiosnę osiągnęć porozumienie, na mocy którego w maju 1153 roku majątki w Normandii zostały zwrócone hrabiemu. W Leicester w czerwcu 1153 roku za sprawą hrabiego książę Henryk zawarł pokój z królem, potwierdzony w Winchester, w listopadzie 1153 roku. Earl Robert w styczniu 1154 roku układa się z księciem Henrykiem i podaje swoje zamki w Normandii. W zmian książę Henryk mianuje hrabiego główny stewardem Anglii i Normandii.
Earl Robert u boku księcia Henryka rozpoczyna karierę jako justiciars Anglii, uznając księcia jako króla Henryka II, który w październiku 1154 roku koronuje się. Earl pełnia urząd przez prawie czternaście lat aż do swojej śmierci. Zmarł 5 kwietnia 1168 roku, prawdopodobnie w jego Northamptonshire na zamku Brackley. Na łożu śmierci złożone przez niego opactwo w Leicester zostało ostatecznie uznane, a prochy hrabiego zostały pochowane na północ od ołtarza. Pozostawił testament datowany z 1174 roku, na mocy których swojego syna Roberta II, ustanowił trzecim earlem Leicester.
Oprócz klasztoru Marii de Pre, w Leicester, hrabia założył w Anglii opactwo cystersów w Garendon w 1133 roku, Fontevraldine klasztor w Nuneaton między 1155 a 1160 rokiem, klasztor z Luffield i szpital z Brackley. Refundował kolegium św. Marii de Castro w Leicester około 1164 roku. Około 1139 roku refundował kolegiatę Wareham w opactwie Lira, w Normandii. Jego główną fundacją w Normandii był klasztor Le Désert w Breteuil i szpital. Był hojnym fundator opactwa benedyktynów w Lyre, najstarszy dom zakonny w Breteuil.
Robert de Beaumont w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
ROBERT de Beaumont "le Bossu" w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Sir Robert de Beaumont w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
23-07-2023