Thorkell "Wysoki" (zmarł w 1039 roku)
Syn Strút-Haralda, króla Skanii, jarla Zelandii i nieznana z imienia żony.
Jarl duński, earl Anglii Wschodniej od 1017 roku do 11 listopada 1021 roku, regent Anglii od 1019 roku do 11 listopada 1021 roku, regent Danii od 1023 roku do 1026 roku.
Poślubił po 25 grudnia 1017 roku lub 1018 roku lub później Eadgyth [Edytę] Cerdicing (urodzona przed 993 rokiem, zmarła po 11 listopada 1021 roku), córkę Ethelreda II "Beradnego" Cerdicingas, króla Anglii i Elgivę (Elflaedą) z Thored, córkę Ethelberta (Thoreda) z Thored, earldormana Nortumbrii, ealdormana Yorku.
W 1009 roku Thorkell dowodził flotą duńską, która zaatakowała Anglię. Kronika anglosaska rejestruje przybycie do Sandwich 1 sierpnia 1009 roku, który najechał Kent, wyspę Wight, Sussex, Hampshire i Berkshire, przed powrotem do Kentu, zajął "kwatery zimowe nad Tamizą", a następnego roku najechał Wschodnią Anglię i inne części Anglii, kończąc rałt porwaniem i morderstwem Elfheaha, arcybiskupa Canterbury. Nie wiadomo, czy działał z własnej inicjatywy, czy też realizował politykę króla Swena "Widłobrodego". 9 kwietnia 1010 roku jego armia zaatakowała wybrzeża Anglii Wschodniej, zatrzymując się w Ipswich. 5 maja doszło do starcia pomiędzy wojskami duńskimi a wojskami angielskimi pod Ringmere, w której armia Thorkella odniosła zwycięstwo. Następnie wojska duńskie kontynuowały podbój ziem angielskich, grabiąc miasta Thetford, Cambridge, Oksford, Buckingham i Bedford. 30 listopada 1010 roku zakończyły swe łupieżcze działania spaleniem Northampton, po czym Thorkell z częścią wojsk wycofał się do Danii.
Najprawdopodobniej po śmierci swojego brata Heminga z rąk Anglików, Thorkell postanowił wrócić do Anglii w celu dokonania zemsty. 8 września 1011 roku jego armia obległa Canterbury, zdobywając miasto w ciągu trzech tygodni i zabierając wielu jeńców. Po wypłaceniu za nich okupu przez króla angielskiego Ethelreda II "Bezradnego", Thorkell rozpuścił swoją armię i przeszedł na jego służbę, zdradzając króla Danii. Najprawdopodobniej przejście Thorkella na stronę Anglików zostało przypieczętowane jego małżeństwem z córką Ethelreda, Edytą.
Gdy latem 1013 roku władzę w Anglii przejął Swen "Widłobrody", Thorkell nie pomógł swojemu dawnemu zwierzchnikowi, lecz sprzymierzył się ze zwolennikami Ethelreda. Po śmierci Swena (2 lutego 1014 roku) Thorkell zaangażował się w odzyskiwanie przez Ethelreda utraconej władzy. W ramach wdzięczności za odzyskanie tronu władca wypłacił stacjonującej w Greenwich armii Thorkella 21 tysięcy funtów srebra. Wkrótce po odzyskaniu przez Ethelreda tronu angielskiego Thorkell powrócił do Danii, gdzie starał się uzyskać łaskę nowego króla Kanuta "Wielkiego".
W latach 1015-1016 Thorkell brał udział w kampanii Kanuta, mającej na celu zdobycie Anglii. Najprawdopodobniej pełnił wówczas funkcję faktycznego dowódcy armii. Na przełomie sierpnia i września 1015 roku flota przypłynęła do Sandwich, skąd rozpoczęła walkę z siłami angielskimi. Dzięki doświadczeniu wojennemu Thorkella Kanutowi udało się podbić kraj i zdobyć tron królewski. Sukcesy wojenne Thorkella odniesione w czasie kampanii zostały opisane w pochodzącym z około 1017 roku poemacie Lidsmannaflokkr, zadedykowanym najprawdopodobniej matce Kanuta "Wielkiego", Sygrydzie.
Po przejęciu władzy przez Kanuta w 1017 roku Thorkell otrzymał tytuł earla Anglii Wschodniej, stając się najbliższym współpracownikiem króla. W latach 1018-1019 występował w dokumentach królewskich jako pierwszy pośród świeckich, zaś w 1020 roku uczestniczył wraz z królem i arcybiskupem Yorku Wulfstanem w konsekracji kościoła w Ashingdon. Wkrótce doszło jednak do konfliktu Thorkella z władcą, zakończonego nałożeniem 11 listopada 1021 roku na niego i jego żonę Edytę banicji przez króla. Przyczyną konfliktu wodza z Kanutem były najprawdopodobniej rosnące wpływy angielskich dostojników, między innymi earla Wessexu Godwina z Kentu. Pozbawiony wpływów Thorkell wrócił do Danii, gdzie nadal spiskował przeciw władcy.
Według Kroniki Anglo-Saskiej w 1023 roku doszło do pojednania między Thorkellem a władcą. Kanut przekazał wówczas wodzowi regencję w Danii oraz swego syna Swena pod opiekę, zaś syna Thorkella zabrał do Anglii. Thorkell został zabity w 1039 roku przez Walijczyków.
Pochodząca z początków XII wieku kronika Florencjusza z Worcester podaje, że żona Thorkella nosiła imię Edyta. Według zawartego w XIV-wiecznym rękopisie Flateyjarbók Suplementu do Sagi o Jomswikingach była ona córką króla angielskiego Ethelreda II "Bezradnego" i wdową po możnym z Anglii Wschodniej Ulfcetelu. W przekazie Suplementu żona Thorkella występuje pod imieniem Úlfhildr, lecz było ono najprawdopodobniej wymysłem autorów skandynawskich. Przekaz o małżeństwie z córką króla jest uważany za prawdopodobny. Z małżeństwa Thorkella i Edyty para doczekała się dwóch synów.
Żródła:
Thorkell Wysoki w "Wikipedia"
THORKELL w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
26-07-2020
14-06-2020