Tostig Godwinson (urodzony między 1025 a 1030 roku, zginął w bitwie na Stamford Bridge, 25 września 1066 roku) herb
Syn Godwina Aparté, earla Wessexu, Kentu i Gytha Thorkelsdóttir Jelling [Knýtlinga], córkę Thorgils Sprakalegg Jelling [Knýtlinga].
Hrabia Northumbria, Northampton i Nottingham od 1055 roku do 3 paździenrnika 1065 roku, pretendent do tronu Anglii od 1066 roku do 25 września 1066 roku.
Przed wrześniem 1051 roku poślubił Judytę Baudouins (urodzona w Bruges, między 1030 a 1035 rokiem, zmarła [5?] marca 1094 roku), córkę Baldwina IV "Brodatego" Baudouins, hrabiego Flandrii, hrabiego Hainaut i Eleonory Ragnvaldsson [Rögnvaldsson], córki Ryszarda II Ragnvaldsson [Rögnvaldsson], księcia Normandii.
Brat króla Anglii Harolda II, przeciwko któremu wystąpił w 1066 roku u boku króla Norwegii Haralda "Hardrady". Zginął wówczas w bitwie pod Stamford Bridge.
Tostig urodził się między 1025 a 1030 rokiem. Był synem (prawdopodobnie trzecim) Godwina, anglosaskiego możnego, lorda Wesseksu i Kentu. Pierwsza wzmianka o Tostigu pochodzi z 1049 roku i odnosi się do dowodzenia przezeń jednym ze statków wysłanych przez króla Anglii Edwarda "Wyznawcę" z pomocą dla cesarza Henryka III przeciwko hrabiemu Flandrii Baldwinowi V. W 1051 roku poślubił Judytę, siostrę Baldwina V flandryjskiego. Zaraz potem Godwin wraz z rodziną (z wyjątkiem żony króla) zostali wygnani z Anglii - Tostig wraz z ojcem schronił się na dworze flandryjskim. Tostig powrócił do Anglii w 1052 roku, a po śmierci earla Siwarda w 1055 roku został earlem Northumbrii. Dzięki surowym rządom zaprowadził w tym regionie porządek. Angażował się w sprawy szkockie, wspomagając późniejszego króla Malkolma III w walkach przeciwko Makbetowi. W 1061 roku odbył pielgrzymkę do Rzymu. W 1063 roku wspomógł swego starszego brata Harolda podczas zwycięskiej wyprawy wojennej przeciwko Walii. Rosły wpływy Tostiga na dworze królewskim, na którym miał przebywać więcej czasu niż w powierzonej mu Northumbrii. Ciągła nieobecność Tostiga w Northumbrii i surowość rządów doprowadziły do wybuchu rebelii w tej prowincji w 1065 roku. Tostig oskarżał o jej podżeganie swego brata Harolda, ten jednak zawarł porozumienie z przeciwnikami Tostiga i doprowadził do pozbawienia go urzędu i wygnania z kraju.
Tosting 3 paździenrnika 1065 roku pozbawiony tytułów udał się na dwór szwagra we Flandrii, gdzie spędził zimę z 1065 na 1066 roku. W 1066 roku, gdy Harold został królem Anglii, Tostig udał się do księcia Normandii Wilhelma (później nazwanego Zdobywcą), który był kuzynem żony Tostiga i który podniósł swoje roszczenia do tronu Anglii przeciwko Haroldowi. Następnie ruszył z wyprawą łupieżczą wzdłuż wybrzeży Anglii. Pokonany, trafił na dwór Malkolma III w Szkocji. Zaoferował wówczas swoją pomoc królowi Norwegii Haralda "Hardradzie", który wyruszył przeciwko Haroldowi (sporne jest, czy spotkał się z nim wcześniej w tym samym roku w Norwegii i czy zainspirował go do tego ataku). Tostig przyłączył się do niego w Szkocji i wziął udział w ataku na Anglię. Uczestniczył w zwycięskiej bitwie pod Fulford 20 września 1066 roku i zajęciu Yorku 24 września 1066 roku. 25 września 1066 roku doszło do bitwy pod Stamford Bridge, w której Harold pokonał najeźdźców, a Tostig oraz Harald zginęli. Według tradycji Tostig zginął postrzelony strzałą w twarz.
Po bitwie synom Tostiga udało się uciec wraz z niedobitkami armii Haralda do Norwegii, gdzie odtąd mieszkali. Wdowa po Tostigu, Judyta, poślubiła księcia Bawarii Welfa I.
Z legalne małżeństwa nie posiadał potomstwa. Jednakże Tostig miał co najmniej trzech nieślubnych synów z nieznanych kochanekŁ
Skuli "kongsfostre" Tostesson (zmarł po 1066 roku), nobilitowany w Norwegii, po nim potomstwo,
Ketil "krókr" Tostesson (zmarł po 1066 roku), zmarł bezpotomnie,
Olaf Tostesson (zmarł po 1066 roku), zmarł bezpotomnie.
Żródła:
TOSTIG w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Tostig w "Wikipedii"
12-04-2022
09-04-2022