Walter Giffard (urodzony około 1225 roku, zmarł w Yorku 22 kwietnia 1279 roku) herb
Syn Hugha Giffarda of Boyton in Wiltshire i Sibyl de Cormeilles, córki Waltera de Cormeilles.
Biskup Bath i Wells od 22 maja 1264 roku (wybrany), od 4 stycznia 1265 roku (wyświęcony) do 15 października 1266 roku. Arcybiskup Yorku od 15 października 1266 roku (mianowany) do 22 kwietnia 1279 roku. Członek Rady Regencyjnej Anglii od 16 listopada 1272 roku do 2 sierpnia 1274 roku. Lord Kanclerz Anglii od 1265 roku do 15 października 1266 roku.
Urodził się być może, jako najstarszy syn Hugh Giffarda z Boyton in Wiltshire i Sibyl de Cormeilles, dziedziczki Waltera de Cormeilles, którym w 1239 roku powierzono opiekę nad młodym księciem Edwardem. W 1256 roku Hugh Giffard i Sibyl de Cormeilles, otrzymali od króla Zamek Boyton. Brat Waltera Giffarda, Godfrey Giffard został biskupem Worcester, a także Lordem Kanclerzem Anglii, a jego siostra Mabel, została przełożoną w Opactwie Shaftesbury. Walter był krewnym Wilhelma Bitton I, po którym otrzymał biskupstwo w Bath. Rodzina Giffarda była również związana z Walterem de Graya, który był arcybiskupem Yorku w latach 1215-1255 i dzięki któremu otrzymał nominację na arcybiskupstwo w 1266 roku.
Walter Giffard początkowo studiował na Uniwersytecie w Cambridge a później na Uniwersytecie w Oksfordzie. Podczas studiów na Uniwersytecie Oksfordzkim, sławny teolog Adam Marsh (Adam de Marisco) (urodzony około 1200 roku, zmarł 18 listopada 1259 roku), napisał do innego uczonego chwaląc umiejętności naukowe Giffarda. Giffard został wyświęcony na kapłana i został kanonikiem i archidiakonem Wells oraz papieskim kapełanem. 22 maja 1264 roku został wybrany na biskupa Bath i Wells. 1 września 1264 roku otrzymał wizje przyrzeczenia na biskupstwo przez arcybiskupa Canterbury Bonifacego di Savoy, który w tym czasie przebywał we Francji, dlatego Walter Giffard udał się do Paryża. 4 stycznia 1265 roku został konsekrowany w Notre-Dame na biskupstwo. Zaprzysiężenie zostało dokonane przez Petera d'Acquablanca, biskupa Hereford, w zamian za to, iż Walter Giffard przysiągł, że nie będzie wystepował przeciwko królowi Henrykowi III. Rozgniewani baronowie zatakowali dwory i zamki biskupstwa Bath i Wells, na co arcybiskup Bonifacy nakazał Giffirowi ekskomunikować baronów i ich przywódcę Szymona de Montfort, hrabiego Leicester. Po bitwie pod Evesham, 10 sierpnia 1265 roku król Henryka III mianował Waltera Giffarda kanclerzem Anglii i przyznał mu subwencję w wysokości 500 marek rocznie.
15 października 1266 roku został mianowany przez papieża Klemensa IV na arcybiskupstwa Yorku - w ramach tej nominacji zrezygnował na urzędu kanclerza. 1 listopada 1266 roku został intronizowany. Wkrótce po jego intronizacji został zaangażowany w spór z arcybiskupem Canterbury, Bonifacym Sabaudzkim. Spór wyniknął o krzyż niesiony przed arcybiskupem przez arcybiskupa York w południowych prowincjach arcybiskupstwa Canterbury. Spór zakończył się wniesieniem odwołania do Rzymu.
Chociaż Giffard pochodził z bogatej rodziny i miał dużo pieniędzy uzyskiwane z objetego arcybiskupstwa, Griffid nie mógł utrzymać się. Wydatki arcybiskupa Waltera Giffida przewayższały dochody i tak więc po swojej nominacji musiał zapłacił 1600 marek włoskim lichwiarzom, 550 marek w niektórych sklepach w Paryżu. W 1270 roku wysłał 200 marek swoim agentom do Rzymu, aby przyspieszyć swoją sprawę związaną ze sporem z arcybiskupem Canterbury. Pomimo własnych problemów finansowych wydaje się być miły dla swoich krewnych - płacił za edukację bratanka, brata Godfrey poparł na archidiakonat Yorku. Wspierał również karierę naukową dwóch jego następców w Yorku, Johna le Romeyn i Williama Greenfield.
13 października 1269 roku wziął udział w sprowadzeniu relikwi św. Edwarda "Wyznawcy" do Anglii. Po opuszczeniu Anglii. W tzm te czasie książę Edward (który był wówczas bz wwcyas następcą tronu) mianował Giffilda w 1270 roku jedynym opiekunem jego synów. On również wspiera Edwarda w doprowadzeniu John De Warenne się hrabia Surrey do odpowiedzialności za zamordowanie Alana la Zouche w Westminster . Po śmierci Henryka III na 20 listopada 1272 Wielka Pieczęć została dostarczona do arcybiskupa jako pierwszy Pana Rady - w porządku dla niego, Roger Mortimer i Robert Burnell być powołany do kierowania Królestwa aż do powrotu nowego króla do kraju.
Giffard zmarł w Yorku 22 kwietnia 1279 roku i został pochowany w Katedrze w York, prawdopodobnie pod chórem. Arcybiskup Thoresby przeniósł prochy do grobu, którą wzniesiono w prezbiterium. Współcześni historycy pisali, iż Walter Giffard był przystojny, szczęśliwym i szczerym człowiekiem, lubił luksus - w wyniku czego, w późniejszym okresie życia miał problemy finansowe i kłopoty ze zdrowiem, z racji swojej tuszy.
Żródła:
Walter Giffard w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Archbishop Walter Giffard w "GCatholic.com" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk