Dynastia z Blois (DeChampagne)
Ród arystokratyczny wywodzący się od Tybalda "Starego", hrabiego Chartres, który około 975 roku zdobył hrabstwo Blois, tworząc tam nową dynastię nazwaną również TYOBALDAMI. Dynastia z Blois (DeChampagne) panowali w królestwie Anglii (w latach 1141-1154), Jerozolimy (w latach 1192-1197), Nawarry (w latach 1234-1305), hrabstwach: Aumale (w latach 1069-1194), Blois (w latach 960-1230), Chartes (w latach 960-1248), Châteaudun (w latach 956-1230), Mortain (w latach 1153-1159), Meaux (w latach 1152-1089), Sancerrre (960-1419), Szampanii w latach 1022-1305 i Troyes (w latach 1022-1125), w Normandii (w latach 1135-1144). Dynastia z Blois była jednym z najpotężniejszych rodów feudalnych Francji. Opierała swoje siły na hrabstwie Szampanii. Prowadziła politykę niezależną od władców Francji, częstokroć wchodząc z nimi w otwarte konflikty (spór króla Ludwika VI z Tybaldem II spowodował najazd cesarza Henryka V w 1124 roku, a za panowania Ludwika VII i Ludwika VIII hrabiowie Szampanii stali w otwartej opozycji wobec władzy królewskiej). Niechętny stosunek do Kapetyngów nie przeszkadzał hrabiom Szampanii wydać Adele, córkę Tybalda II, za króla Ludwika VII w 1160 roku. Została ona matką następcy tronu Filipa II Augusta. Natomiast małżeństwo Stefana II z Adelą, córką księcia normandzkiego Wilhelma "Zdobywcy", legło u podstaw burzliwej, acz krótkotrwałej kariery ich syna, Stefana z Blois, który w latach 1135-1144 panował w Normandii, a w latach 1135-1154 w królestwie Anglii. Podobnie jak większość rodów rycerskich, także hrabiowie Szampanii brali udział w wyprawach krzyżowych. Henryk II, syn hrabiego Henryka I, w 1192 roku pojął za żonę królową jerozolimską Izabelę i panował w Królestwie Jerozolimskim do swej śmierci w 1197 roku. Jedną z najbarwniejszych postaci rodu był Tybald IV, hrabia Szampanii panujący w latach 1201-1253 i król Nawarry w latach 1234-1253, największy poeta liryczny Francji w XIII wieku (pozostawił po sobie około 60 pieśni), zarazem energiczny władca, biorący udział w krucjacie przeciw albigensom, w rebelii feudalnej przeciw Blance Kastylijskiej w 1226 roku oraz w wyprawie do Ziemi Świętej. Po swej matce, Blance z Nawarry, objął jej pirenejskie królestwo, zapoczątkowując panowanie w nim swego rodu. Ostatnim sukcesem rodu z Blois było małżeństwo Joanny (wnuczki Tybalda IV) z królem Francji Filipem "Pięknym" w 1294 roku, którego skutkiem było objęcie władzy w Szampanii i królestwie Nawarry przez Kapetyngów. Główna linia dynastii wymarła wraz ze śmiercią żony króla Francji Filipa IV, Joanny I, królowej Nawarry w 1305 roku, której rozległe posiadłości stały się własnością Korony. Linia hrabiów Sancerre wywodząca się od Stefana II, hrabiego Troyes wymarła wraz ze śmiercią Małgorzaty z Sancerre w 1419 roku.