GALÍNDEZ - ród szlachecki, prawdopodobnie pochodzenia aragońskiego , którego przedstawiciele rządzili w hrabstwach Aragon w latach 809-820 i w latach 844-943, w hrabstwie Urgel w latach 820-834/835, w hrabstwie Cerdany w latach 820-834/838, w hrabstwach Pallars i Ribagorsa w latach 833-844.
Dynastia wzięła swoją nazwę od imienia przodka Galindo, znanego jedynie z wzmianki w "Kodeksie z Rody" - głównym źródle opisującym więzy rodzinne członków dynastii.
Jego syn Aznar I Galindes, hrabia w służbie cesarzy państwa frankońskiego, otrzymał hrabstwo Aragonii w 809 roku. Jednak w 820 roku został wygnany z hrabstwa przez swojego zięcia Garcię I "Złego", przedstawiciela rodu Velascotenes, który przejął hrabstwo z pomocą króla Inigo Aristy z Pampeluny. W ramach rekompensaty za utracone posiadłości cesarz Ludwik I "Pobożny" podarował Aznarowi I hrabstwa Urgel i Cerdany. W latach 824-833 Aznar Galindes przekazał władzę nad tymi hrabstwami swojemu synowi Galindo I Aznaresowi.
W przeciwieństwie do swego ojca, lojalny lennik cesarza, hrabia Galindo I natychmiast popadł w konflikt z władcami sąsiednich posiadłości, m.in. w 833 roku zagarnął hrabstwa Pallars i Ribagorsa oraz zawarł sojusz z muzułmanami z Banu Qasi [dynastia władców Muvalady, władali ziemiami na prawym brzegu rzeki Ebro (dzisiejsza Hiszpania)]. Działania te wywołały niezadowolenie Ludwika "Pobożnego", który w 834 roku ogłosił pozbawienie hrabiego Galindo Aznaresa wszystkich jego posiadłości. Korzystając z kłopotów w państwie frankońskim, hrabia Galindo był w stanie długo odpierać ataki cesarskich wasali. Jednak w 844 roku stracił ostatnie posiadłości na rzecz Marchii Hiszpańskiej i został zmuszony do ucieczki z imperium. W tym samym roku Galindo I został następcą bezdzietnego hrabiego Galindo Garces w hrabstwie Aragonii, ale jednocześnie musiał uznać najwyższą władzę króla Pampeluny Inigo Arista. To zapoczątkowało stopniowy proces zwiększania zależności Aragonii od Nawarry.
Galindo I Aznares zdołał zachować hrabstwo w swojej rodzie i zdołał przekazać go w drodze dziedziczenia: najpierw jego synowi Aznar II Galindes, a następnie wnukowi Galinda II Aznaresa. Całe panowanie tych ostatnich odbywało się w wojnach z sąsiadami. Po pokonaniu w 911 roku w bitwie pod Ruestą przez króla Nawarry Sancho I Garcesa, hrabia Galindo II został zmuszony do uznania się za wasala króla Nawarry, co ostatecznie wprowadziło Aragonię w obszar zainteresowań Nawarry.
Galindo II Aznares zmarł w 922 roku, nie pozostawiając prawowitych męskich spadkobierców. O władzę nad hrabstwem wybuchła walka między rywalami, w której zwyciężył król Sancho I Garces. Na mocy porozumienia z 924 roku Andregota Galindes, córka Galindo II, którapoślubiła króla Nawarry Garcię I Sancheza, została ogłoszona hrabiną Aragonii . W 943 roku z inicjatywy króla małżeństwo zostało rozwiązane, a hrabstwo Aragonia zostało przyłączone do Nawarry. Rodzina wymarła w piątym pokoleniu.
Kilkoro nieślubnych dzieci hrabiego Galindo II Asnares pozostawiło męskie potomstwo: w tym jego ewentualny syn Fortun Galindes senior de Najery, stał się przodkiem i założyciel rodu de Cameros.
Żródła:
Dynastia Galindes w "Wikipedii"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
02-08-2021