Albrecht III "z Warkoczem" Habsburg (urodzony w wiedeńskim Hofburgu, 9 września 1348 roku [wedle innych danych w 1349 roku lub w 1350 roku], zmarł w zameczku myśliwskim Laxenburg, 29 sierpnia 1395 roku roku) herb
Syn Albrechta II "Kulawego" Habsburga, księcia Austrii, Styrii i Karyntii, pana Krainy, Marchii Wendyjskiej i Port Naon, hrabiego Habsburga i Kyburga, langrafa Alzacji, pana Pfirtu i Joanny von Pfirt, hrabinę Pfirtu i i Rougemontu, córką Ulryka III, hrabiego von Pfirt.
Współwładca w Austrii od 18 listopada 1364 roku do 27 lipca 1365 roku, książę Austrii, Styrii, Karyntii i Krainy jako Albrecht III, hrabia Tyrolu jako Albrecht IV, hrabia Habsburga jako Albrecht VII, landgraf Alzacji od 27 lipca 1365 roku do 25 września 1379 roku, książę Dolnej i Górnej Austrii (Austrii Właściwej) od 25 września 1379 roku do 29 sierpnia 1395 roku, regent Styrii, Karyntii i Krainy od 9 lipca 1386 roku do 10 października 1386 roku.
Poślubił krótko po 19 marca 1366 roku w Wiedniu lub w Pradze Elżbietę Wigérides Limburg-Luksemburskiej (urodzona na zamku praskim, 19 marca 1358 roku, zmarła w wiedeńskim Hofburgu, 4 września 1373 roku), córkę Karola IV Wigérides Limburg-Luksemburskiej, cesarza rzymskiego, króla Niemiec i Czech, króla Burgundii, księcia-elektora Brandenburgii, księcia wrocławskiego i Anny Piastówny Świdnickiej, córki Henryka (II) Piasta, księcia świdnickiego. Poślubił 4 marca 1375 roku w Wiedniu Beatrycze Hohenzollern (Zollernów) (urodzona około 1362 roku, zmarła w majątku Perchtolsdorf opodal Wiednia, 10 kwietnia 1414 roku roku), córkę Fryderyka V Hohenzollernów (Zollernów), burgrabiego norymberskiego i Elżbiety Wettin, córki Fryderyka II "Poważnego" Wettin, margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii.
Albrecht "z Warkoczem" zawdzięczał nietypowej fryzurze, będącej oznaką założonego przezeń świeckiego bractwa rycerskiego - Zakonu warkocza, a która nawiązywała do warkocza podarowanego księciu przez damę (jak się uważa drugą małżonkę).
Urodził się 9 września 1348 roku (wedle innych danych w 1349 roku lub w 1350 roku) w wiedeńskim Hofburgu.
Po śmierci Rudolfa IV w 1365 roku, wspólnie z młodszym bratem Leopoldem został księciem Austrii, Styrii, Karyntii i Krainy (Albrecht III), hrabią Tyrolu (Albrecht IV) i Habsburga (Albrecht VII), landgrafem w Alzacji etc.. W tym samym roku bracia złożyli hołd lenny cesarzowi Karolowi IV.
W 1369 roku Albrecht zaspokoił roszczenia finansowe Wittelsbachów, co umożliwiło mu utrzymanie Tyrolu. Spory z bratem doprowadziły w 1379 roku do podziału posiadłości. Albrecht otrzymał Dolną i Górną Austrię. Wkrótce zaczął przyłączać do swoich posiadłości lenna austriackie. Wygaśnięcie goryckiej linii Meinhardynów w 1374 roku pozwoliło Albrechtowi i Leopoldowi na przyłączenie do domeny habsburskiej Istrii z Marchią Windyjską, do czego przyczyniły się układy sukcesyjne zawarte jeszcze przez Rudolfa IV.
25 września 1379 roku w klasztorze Neuberg w dolinie Murycy (Mürz) bracia przeprowadzili podział rodowych terytoriów, co było wbrew statutowi Rudolfa IV, a do czego dążył ambitniejszy Leopold. W myśl tejże umowy Albrechtowi przypadła Górna i Dolna Austria (powyżej i poniżej Anizy) z Wied niem, tzw. Austria Właściwa.
Po śmierci Leopolda 10 października 1386 roku objął opiekę nad bratankami i regencję w należącej do nich styryjskiej części dziedzictwa. Kontynuował walki ze Szwajcarami. W 1394 roku zawarł umowę małżeńską gwarantującą dziedziczenie Gorycji. Wziął udział w uwięzieniu króla niemieckiego i czeskiego Wacława IV. Zamierzał zająć tron Rzeszy, ale zmarł, zanim mu się to udało.
Zmarł 29 sierpnia 1395 roku we wzniesionym przez siebie zameczku myśliwskim Laxenburg w lasach pod Wiedniem i spoczął w krypcie Książęcej (Herzogsgruft) w wiedeńskim kościele (od 1469 roku katedrze) św. Stefana.
W 1362 roku został zaręczony z Elżbietą Stefanówną Andegaweńską, bratanicą króla węgierskiego Ludwika. Pod naciskiem cesarza Karola IV papież Urban V nie udzielił narzeczonym wymaganej dyspensy i zaręczyny zostały zerwane. Pierwszą małżonką Albrechta III, księcia Austrii, była Elżbięta, córka cesarza Karola IV i jego trzeciej żony Anny Świdnickiej. Małżeństwo było bezdzietne. Po śmierci pierwszej żony chciał poślubić Violantę, córkę Galeazza II Viscontiego, ale napotkał na opór papieża. Drugą żoną Albrechta III była Beatrycze Hohenzollern (Zollernów), córka Fryderyka V, burgrabiego norymberskiego z dynastii Hohenzollernów (Zollernów), i jego żony Elżbiety, córki Fryderyka II "Poważnego" Wettina, margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii.
Żródła:
"RÓŻNE DYNASTIE XIII-XV w."- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Albrecht III Habsburg w "Wikipedia"
16-06-2022