Engelschalk II "Ślepy" Wilhelminer (urodzony po 860 roku, zmarł po 893 roku)
Syn Engelschalka I Wilhelminer, margrabiego (comes terminalis) Panonii i hrabiego Górnej Panonii i nieznanej żony.
Margrabia Panonii od 882 roku do 25 grudnia 887 roku.
Posiadał konkubinat, około przed 893 roku poślubił Ellinrat Pépinnide-Caroling-Luitpoldinger (Arnulfinger) (zmarła po 23 maja 914 roku), nieślubną córkę Arnulfa Pépinnide-Caroling-Luitpoldinger (Arnulfinger), król Wschodnich Franków, króla Lotaryngii, króla Italii, cesarza rzymskiego i konkubiny Ellinrat.
Nie znaleziono żadnych dowodów na to, że Engelschalk [II] był synem Engelschalka [I], ale wydaje się to prawdopodobne.
Margrabia Marchii Panońskiej w opozycji do stryja Aribo i przywódca rebelii przeciw niemu. Poprowadził swoich braci i kuzynów w buncie przeciwko nowemu margrabiemu Aribo, gdy nie uznano ich spadkobiercami w 871 roku.
Aribo został następcą braci, Wilhelma II i Engelschalka I, którzy zginęli w czasie kampanii przeciw państwu wielkomorawskiemu. Engelschalk II, syn Engelschalka I, wszczął w 882 roku przeciw władzy Aribo rebelię, domagając się władzy nad marchią. Aribo uzyskał poparcie cesarza Karola "Otyłego", w związku z tym Engelschalk zwrócił się o pomoc do Arnulfa z Karyntii.
Po stronie Aribo w tej wojnie stanął także król wielkomorawski, Światopełk. Pokój zawarto w 884 roku, Aribo odniósł w wojnie zwycięstwo.
Pod koniec dekady Engelschalk poślubił córkę Arnulfa, Ellinrat, by zmusić teścia do udzielenia pomocy w ponownej próbie odzyskania Marchii Panońskiej. Z powodu niepowodzenia tego planu zbiegł na Morawy. W 893 roku otrzymał część władzy nad marchią, pozostawał jednak pod zwierzchnictwem stryja. Kiedy Arnulf został królem w 887 roku, Engelschalk prawdopodobnie spodziewał się otrzymać spadek, ale Aribo był tak mocno zakorzeniony w Marchii, że nowy król nie ośmielił się zmieniać dotychczasowego stanu.
W 893 roku Arnulf udzielił Engelschalkowi pewnej władzy w Pannonii, ale obraził on magnatów Bawarii i spiskowali przeciwko niemu. Wykryty spisek przeciwko Arnulfowi, i w tym samym roku w Ratyzbonie negocjował z arystokracją i Morawami wszczęcie kampanii przeciw cesarzowi. Wkrótce potem został aresztowany i oślepiony bez wiedzy Arnulfa.
W obliczu zagrożenia życia ze strony Aribo I uciekł do Murray, a po powrocie do kraju, został aresztowany i w 893 roku oślepiony. "Annales Fuldenses" potwierdza to wydarzenie z 893 roku.
Żródła:
Engelschalk II w "Wikipedia"
ENGELSCHALK [II] w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Engelschalk II w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
30-05-2020