Leopold II "Piękny, Przystojny" Luitpolding-Babenberg (urodzony w Dolnej Austrii, około 1050 roku, zmarł w Tulln an der Donau w Dolnej Austrii, 12 października 1095 roku) herb
Syn Ernesta I "Odważnego, Mężnego" Luitpolding-Babenberga, margrabiego Austrii i Adelajdy Wettin, córki Dedo II [Dedis] Wettina, margrabiego Dolnych Łużyc, regenta Miśni.
Margrabia Austrii od 9 czerwca 1075 roku do 12 października 1095 roku.
Poślubił Judith [Itha] Welf (zmarła w 1101 roku), córkę Welfa I [IV] Welf, księcia Bawarii i Judyty Baudouins Flandryjskiej, córki Baldwina IV "Brodatego" Baudouins, hrabiego Flandrii, hrabiego Hainaut. W 1075 roku poślubił Idę [Ithę] Dipolding-Rapotonids of Cham (urodzona w Cham, Nordgau, w 1055 roku, zmarła w Heraclea Cybistra [obecnie Eregli], we wrześniu 1101 roku), bawarską hrabinę Formbach (Vornbach), córkę Rapoto IV Dipolding-Rapotonids, hrabiego of Cham i Matyldy von Wels-Lambach, córki Hermann I, hrabiego of Kastl.
Zwolennik reform gregoriańskich, był jednym z głównych przeciwników niemieckiego króla Henryka IV podczas sporu inwestytury.
Leopold "Piękny" urodził się w 1050 roku jako syn margrabiego Ernesta austriackiego i jego żony Adelajdy z Eilenburga, córki Dedy II, margrabiego Łużyc. Jego przodkowie Babenberg rządzili Marchią Austrii od czasu mianowania pradziadka Leopolda I w 976 roku.
Leopold II został margrabią po śmierci ojca w czerwcu 1075 roku, kiedy wybuchł spór inwestytury między królem Henrykiem IV a papieżem Grzegorzem VII. Po raz pierwszy stanął po stronie niemieckiego monarchy i pozostał na jego dworze nawet po marszu Henryka do Canossy w styczniu 1077 roku. Zmienił jednak strony pod wpływem żony Idy i biskupa Altmanna z Passau, lojalnego zwolennika wygnanego z niej papieża Grzegorza. Jego diecezję została skonwiskowana przez wojska Henryka w 1078 roku. Altmann uciekł do Austrii, a w następnym roku margrabia Leopold musiał stawić czoła najazdowi wojsk królewskich, co doprowadziło do ostatecznego zerwania z królem.
Latem 1081 roku, gdy król Henryk IV był w trakcie kampanii we Włoszech, Leopold poparł wybór antykróla hrabiego Hermanna z Salm i zwołał austriacki sejm w Tulln, gdzie oficjalnie odciął się od Henryka. Następnie król usunął Leopolda z Austrii, którą nadał w lenno cesarskie zwolennikowi, księciu czeskiemu Wratysławowi II. Książę Wratysław najechał Austrię i pokonał Leopolda w bitwie pod Mailbergiem w 1082 roku, skąd margrabia ledwo uszedł z życiem. Ostatecznie jednak udało mu się utrzymać swoją pozycję, a Wratysław został wyniesiony na króla Czech w 1085 roku. Leopold stracił część terytorium na Morawach Południowych na północ od rzeki Taja, rządzony przez księcia Luitpolda znojemskiego, który został jego zięciem.
Podczas gdy biskup Altmann z Passau przebywał w Austrii, margrabia uzyskał czołową pozycję w propagowaniu reform gregoriańskich, znosząc koncepcję kościołów własnościowych i małżeństw księży. Altmann wprowadził obrzęd klunicki do opactwa Kremsmünster i w 1083 roku założył klasztor augustianów w Göttweig niedaleko Krems. W 1089 roku margrabia Leopold pomógł opłacić budowę opactwa w Melk w regionie Wachau, przekazując rozbudowane pomieszczenia wysoko nad brzegiem Dunaju dla nowego klasztoru.
W 1065 roku Leopold poślubił Idę, bawarską hrabinę Formbach (Vornbach), córkę hrabiego Rapoto IV i Matyldy oraz krewną arcybiskupa Thiemo z Salzburga. Leopold i Ida mieli jednego syna, który zastąpił swojego ojca jako margrabia austriacki, a także sześć córek.
Żródła:
Leopold II of Babenberg w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
01-06-2022
18-04-2022