Otto I [IV] "Wesoły" Habsburg (urodzony w wiedeńskim zamku Hofburg, 23 lipca 1301 roku, zmarł w klasztorze w Neubergu w dolinie rzeki Murycy [Mürz], 26 lutego lub 17 lutego 1339 roku) herb
Syn Albrechta I "Jedookiego" Habsburga, wikariusz Austrii, hrabiego Habsburga i Kyburga, landgrafa Alzacji, hrabiego Marchii Wendyjskiej i Port Naon, księcia Austrii, Styrii, Karnioli, króla Niemiec i Elżbiety Meinhardyn de Görtz Tyrolskiej, córki Meinharda IV (II, V) Meinhardyn de Görtz, hrabiego Gorycji i Tyrolu.
Landgraf Alzacji od 1329 roku do 26 lutego lub 17 lutego 1339, książę Austrii i Styrii, pan Pfirtu jako Otto I, hrabia Habsburga i Kyburga jako Otto IV od 13 stycznia 1330 roku do 26 lutego lub 17 lutego 1339 roku, książę Karyntii i Karnioli, pan Krainy, Marchii Wendyjskiej i Port Naon od od 2 maja 1335 roku do 26 lutego lub 17 lutego 1339 roku, cesarski wikariusz Rzeszy od 4 maja 1331 roku.
Poślubił 15 maja 1325 roku w Straubing Elżbietę Wittelsbach (urodzona w 1306 roku, zmarła w zamku Hofburg w Wiedniu, 25 marca 1330 roku), córkę Stefana I Wittelsbach, księcia Dolnej Bawarii i Judyty (Jutty) Piastówny, córki Bolka I Piasta, regenta legnickiego i wrocławskiego, księcia jaworskiego, księcia Lwówka, księcia na Świdnicy, na Ząbkowicach, na Strzelinie i Ziębicach. Poślubił 16 lutego 1335 roku w Znojmie Annę Wigérides Limburg-Luksemburską (urodzona na zamku w Cham w Bawarii, 27 marca 1319 roku lub w 1323 roku roku, zmarła w klasztorze cysterskim w Neubergu nad Murycą, 1338 roku), córkę Jana "Ślepego" Wigérides Limburg-Luksemburskiego, króla Czech i księcia-elektora Świętego Cesarstwa Rzymskiego, wielkiego księcia krakowskiego i księcia zwierzchniego Polski, tytularnego króla Polski, hrabiego Luksemburga, księcia głogowskiego, namiestnika Rzeszy Niemieckiej, księcia wrocławskiego, margrabiego Moraw i Elżbiety Przemyślid, regentki Czech, córki Wacława II Przemyślid, króla Czech i margrabiego Moraw, dziedzica ziemi krakowskiej i sandomierskiej, wielkiego księcia krakowskiego i sandomierskiego, zwierzchniego księcia Polski, księcia sieradzkiego, księcia wielkopolskiego i brzesko-kujawskiego, króla Polski, regenta Marchii Brandenburskiej, regenta legnicko-wrocławskiego.
Przydomek "Wesoły" powstał około 1460 roku i jest związany ze staraniami księcia o rozwój życia dworskiego i literatury. W 1337 roku Otto założył ekskluzywny zakon rycerski Societas Templois usiłując odnowić tradycję rycerzy św. Graala.
Urodził się 23 lipca 1301 roku w wiedeńskim zamku Hofburg. Otto, podobnie jak jego brat Albrecht II "Kulawy", był pierwotnie przeznaczony do kariery duchownej. Otrzymał staranne wykształcenie. Przez pierwszych 25 lat życia nie miał udziału we władzy. Po śmierci brata Leopolda I Otto zażądał podziału ziem habsburskich i nie wahał się wezwać królów czeskiego i węgierskiego do zbrojnej interwencji. W 1329 roku osiągnął swój cel.
W 1329 roku otrzymał dobra nadreńskie z tytułem landgrafa w Alzacji, a po śmierci brata Fryderyka "Pięknego" w 1330 roku został współrządcą Albrechta II w księstwach Austrii i Styrii oraz w habsburskich dobrach w Szwajcarii, Szwabii i Alzacji (jako hrabia Habsburga Otto IV). Z powodu ułomności fizycznej brata Otto zajmował pozycję dominującą.
W 1330 roku obaj bracia zawarli pokój w Haguenau z cesarzem Ludwikiem Bawarskim uznając jego władzę. W zamian za to Otto uzyskał zgodę na przejęcie spadku po Henryku Karynckim i został 4 maja 1331 roku cesarz mianowany cesarskim wikariuszem w Rzeszy na czas swojej nieobecności. 2 maja 1335 roku nadał Ottonowi i Albrechtowi księstwo karynckie z Krainą oraz południowy Tyrol.
Na początku lat trzydziestych. Otto za zgodą cesarza rozpoczął wojnę z Czechami, która zakończyła się pokojem w 1332 roku. W 1335 roku Habsburgowie zajęli Karyntię i Krainę. Spowodowało to atak Jana Luksemburskiego. Rok później zawarto pokój, w którym czeski monarcha pogodził się z aneksją Karyntii i Krainy przez Habsburgów. Jego syn Jan Henryk Luksemburski otrzymał wówczas Tyrol.
Otto zmarł w podróży z Grazu do Wiednia 26 lutego lub 17lutego 1339 roku w klasztorze w Neubergu w dolinie rzeki Murycy (Mürz) i został pochowany w krypcie ufundowanego przez siebie klasztoru cystersów w Neubergu.
Pierwszą żoną Ottona poślubioną w 1325 roku była Elżbieta, córka księcia Dolnej Bawarii Stefana I. Z tego małżeństwa pochodziło dwóch synów.
Z wdzięczności za narodzenie najstarszego syna (istniały obawy, że dynastia może wymrzeć) Otto ufundował klasztor cystersów w Neuberg w dolinie Mürz.
Drugą żoną Ottona była Anna, córka Jana Luksemburskiego. Małżeństwo było bezdzietne.
Otton miał również wiele nieślubnych dzieci, z nieustalonymi kobietami:
Otto (zmarł po 6 grudnia 1330 roku),
Leopold (zmarł po 6 grudnia 1330 roku),
Jan (zmarł po 10 października 1338 roku),
Leopold (zmarł po 10 października 1338 roku).
Żródła:
"RÓŻNE DYNASTIE XIII-XV w."- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Otto Wesoły w "Wikipedia"
18-06-2022