Alain I "Wielki" (urodzony w Nantes, w przybliżeniu przed 11 grudnia 857 roku, zmarła w Nantes, 11 listopada 907 roku)
Drugi syn Ridoredha, hrabiego de Vannes i Arembergi d'Acenis (de Poher), córki Ridoredh Bretońskiego, hrabiego de Nantes i de Vannes.
Hrabia de Vannes i de Nantes i książę Bretanii (dux Brittonium) od 876 roku do 11 listopada 907 roku, hrabia Rennes i król Bretanii (rex Brittania) od 890 roku do 11 listopada 907 roku.
Poślubił Oreguenę de Rennes (urodzona w Bretanii, w 854 roku, w Nantes, w 907 roku), córkę Gurvant de Rennes, hrbiego de Rennes, pretendenta do trune Bretanii i N. Bretońskiej, córki Erispoë Bretońskiego, króla Bretanii.
Był prawdopodobnie jedyną osobą tytułującą się królem Bretanii (rex Brittania), która posiadała formalną zgodę cesarza.
W 876 roku zastąpił swojego zmarłego brata, Paskwetena, jako książę Bretanii i hrabia Vannes. Strefą jego wpływów była południowo-wschodnia Bretania. Od początku swojego panowania musiał toczyć wojnę z konkurentem do tronu, Judicaelem z Rennes, który kontrolował zachodnią Bretanię. Po kilku latach walk Alan i Judicael zawarli sojusz przeciwko wikingom. W 888 lub 889 roku Judicael zginął w bitwie z wikingami pod Questembert. W 890 roku Alan pokonał wikingów pod Saint Lo spychając ich do pobliskiej rzeki, gdzie wielu z nich utonęło.
Po śmierci Judicaela Alan został samodzielnym władcą Bretanii. Jego władza rozciągała się nie tylko na bretońskie ziemie Léonu, Domnonée, Cornouaille i Vannetais, ale także na frankijskie hrabstwa Rennes, Nantes, Coutances i Avranches, oraz na zachodnie partie Poitou (tzw. Pays de Retz) i Andegawenii. Wschodnią granicą jego posiadłości była rzeka Vire. Alan musiał toczyć walki o Nantais z hrabią Andegawenii Fulkiem I, ale udało mu się utrzymać sporną prowincję w swoich rękach.
Według "Kroniki anglosaskiej" po śmierci króla zachodniofrankijskiego Karlomana w 884 roku, jego następca, król Karol "Otyły", nadał Bretanii status niezależnego królestwa, ale ten fakt jest mało prawdopodobny. W każdym razie do końca swojego panowania Alan używał królewskich regaliów i nosił tytuł królewski.
Potęga Alana ugruntowała się podczas słabych rządów Odona i Karola "Prostaka". Przez ten czas Bretania była stale atakowana przez wikingów. Alan zmarł w 907 roku. Po jego śmierci wyniszczoną Bretanię opanowali wikingowie, którzy pozostali tam do 936 roku, kiedy władzę na półwyspie uzyskał wnuk Alana po kądzieli, Alan II "Krzywobrody". Żaden z następców Alana nie nosił już tytułu królewskiego.
Żoną Alana była Oreguena. Alan miał z nią następujące dzieci:
Pascweten (urodzony około 880 roku, zmarł około 903 roku), po nim potomstwo,
Guerec,
Budic,
Rudalt (urodzony 880 roku, zmał 30 listopada 912 roku), hrabia de Vannes, po nim potomstwo,
córka, żona: Mathuédoi (zmarł przed 936 rokiem), hrabiego de Poher, matka Alana II,
córka (zmarła przed 913 rokiem), żona: Tanguiego, hrabiego de Vannes.
Żródła:
Alan I Wielki w "WikipediA"
Alan I "the Great" w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Alain I "Le Grand" w "L'ÉCOSYSTEME GÉNÉALOGIQUE"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
05-03-2024