Armand Charles de La Porte-Mazarini (urodzony w 1632 roku, zmarł w La Meilleraye, Beaulieu-sous-Parthenay, 9 listopada 1713 roku) herb
Syn Charlesa II de La Porte, markiza de La Meilleraye, księcia de La Meilleraye i para Francji, barona de Parthenay i de Saint-Maixent, hrabiego de Secondigny, marszałka Francji, wielkiego mistrza artylerii Francji, generała-porucznika Bretanii i Marię Coëffier Ruzé, córki d'Antoine Coëffier Ruzé, markiza d'Effiat, marszałka Francji.
Markiz de La Porte, II książę de La Meilleraye i par Francji, baron de Beaulieu, de Parthenay i de Saint-Maixent od 8 lutego 1664 roku do 9 listopada 1713 roku, hrabia de Longjumeau, markiza de Chilly-Mazarin, baron de Massy od 12 września 1642 roku do 9 listopada 1713 roku, książę de Mayenne, książę de Mazarini, książę de Château-Porcien, markiz de Montcornet, hrabia de Marle, de Belfort, de Thann, de Rosemont i de La Ferette, baron de Altkirch, lord de Issenheim i markiz de Guiscard od 28 lutego lub 1 marca 1661 roku do 9 listopada 1713 roku, książę de Rethélois-Mazarini i par Francji od 15 grudnia 1663 roku, wielki mistrz artylerii Francji od 1646 roku do 1648 roku, namiestnik Górnej i Dolnej Alzacji od 1661 roku.
28 lutego lub 1 marca 1661 roku poślubił Hortensję Mancini (urodzona w Rzymie, 6 czerwca 1646 roku, zmarła w Chelsea, 2 lipca 1699 roku), córkę Michela Mancini, Geronima Mazzarini.
Był synem marszałka de La Meilleraye, kuzynem kardynała Richelieu i bratankiem ze strony matki markiza Cinq-Mars. Był wielkim mistrzem francuskiej artylerii od 1646 roku, przeżył swojego ojca. W 1654 roku został mianowany generałem porucznikiem armii królewskiej, w 1661 roku namiestnikiem Górnej i Dolnej Alzacji.
Poślubia w 1661 Hortense Mancini, siostrzenica kardynała Mazarina, który pannie młodej pod warunkiem, że jej mąż porzuci swoje nazwisko i herb, przejmując nazwiska i tytuły kardynała. Zastąpił go na stanowisku gubernatora Brisach w Philipsburgu i wielkiego komornikiem Haguenau. W 1688 roku został kawalerem Zakonu Ducha Świętego. Mieszkał z Hortensją w "Grand-Logis" w Mayenne, gdzie dokonał uroczystego objęcia w sierpniu 1664 roku.
Związek był źle dobrany: Hortense była młoda, pełna życia i beztroska, kochała towarzystwo i otaczała się tłumem zalotników; przeciwieństwem był książę de Meilleraye - był skąpy i zazdrosny, pogrążony w przesadnej pobożności, uciekał od społeczeństwa i zmuszał swoją żonę z posagiem w wysokości trzydziestu milionów, aby zrezygnowała z pobytu w Paryżu i podążała za nim od miasta do miasta w jego różnych rządach.
Swoją bigoterią i swoją osobliwością, ekstrawaganckim jansenizmem, niezdrową zazdrością i maniami, Hortensja pozostawiła go w obliczu skandalu w 1667 roku - co nazywała ją "ohydną niewolą". Uciekła w nocy13 czerwca 1668 roku do Rzymu, gdzie schroniła się u swojej siostry Marii, księżnej Colonny.
Jej mąż natychmiast złożył w parlamencie skargę na księcia Nevers za to, że sprzyjał jej wyjazdowi. Otrzymuje dekret upoważniający go do aresztowania żony, gdziekolwiek się ona znajduje. Hortensja pod naciskiem rodziców pisze do męża, prosząc go o przebaczenie i przyjęcie, obiecując w przyszłości postępować tylko według jego rad. Każe jej odpowiedzieć, że "kiedy będzie mieszkać w klasztorze przez dwa lata, zobaczy, co będzie musiał zrobić". Z braku pieniędzy zastawia swoją biżuterię za sumę znacznie niższą od jej wartości.
Mąż kazał ją zamknąć w opactwie niedaleko Melun, ale Ludwik XIV kazał ją uwolnić.
Markiz de La Meilleraye zajmuje także dużą część pałacu Mazarin w Paryżu, który po śmierci kardynała został podzielony pomiędzy Hortense i księcia Nevers, Filipa Juliusza Manciniego.
W Mayenne wybudował biuro charytatywne, kolegium, i pierwszy szpital, zbudował piękny dom w Buttes, wydał przepisy dotyczące wymiaru sprawiedliwości i policji, w dużej mierze przyczynił się do budowy kościoła św. Ernee.
Jego mowę pogrzebową wygłosili w Notre-Dame de Mayenne wikariusz François Guyault, ojciec Besson, kordelier klasztoru Le Mans w Saint-Martin-de-Mayenne i regent kolegium.
Jest pradziadkiem pięciu sióstr Nesle, z których cztery, hrabina Mailly, hrabina Vintimille, księżna Lauraguais i markiza de la Tournelle, były kolejno ulubienicami Ludwika XV. Jest także prapraprapradziadkiem Louise d'Aumont, przodkini obecnego Alberta II, księcia Monako.
Zasłynął z okaleczania obrazów, które uważał za obsceniczne i "kastrowania" młotkiem kilku antycznych posągów z cennej kolekcji Mazariniego, którą odziedziczył. Jean-Baptiste Colbert, po poinformowaniu króla Ludwika.
Tytuł: - po ojcu był markizem de La Porte, następnie księciem La Meilleraye (Beaulieu i Parthenay) i parem Francji. Od swojego dziadka ze strony matki, markiza d'Effiat, ojca Cinq-Mars, otrzymał tytuły hrabiego Longjumeau, markiza Chilly-Mazarin, barona Massy. W chwili zawarcia małżeństwa otrzymał od kardynała de Mazarin następujące tytuły: książę de Mazarin, książę de Mayenne, książę Château-Porcien, hrabia Ferrette, Belfort, Thann i Rosemont, baron de Altkirch, lord Issenheim i markiz Guiscard.
W drodze dziedziczenia liczne tytuły, które posiada po swoim dziadku, oraz te nadane przez Mazarina, przypadają Louise d'Aumont, księżniczce Monako, przodkowi obecnego księcia Monako, Alberta II Monako.
Mąż Hortensji Mancini, z którą miał czworo dzieci:
Marie Charlotte de La Porte-Mazarin (urodzona 28 marca 1662 roku, zmarła 13 maja 1729 roku), żona: Louis Armand de Vignerot (urodzony w 1654 roku, zmarł w 1730 roku), markiza de Richelieu, księcia d'Aiguillon,
Marie Anne de La Porte-Mazarin (urodzona w 1663 roku, zmarła w październiku 1720 roku),
Marie Olympe de La Porte-Mazarin (urodzona w 1665 roku, zmarła 24 stycznia 1665 roku), żona: Louis Christophe Gigault de Bellefonds (zmał w 1692 roku),
Paul Jules de La Porte (urodzony 25 stycznia 1666 roku, zmarł 7 września 1731 roku), książę Mazarin, po nim potomstwo.
Żródła:
Armand-Charles de La Porte de La Meilleraye w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Armand Charles de La Porte, duc de Mazarin w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
06-11-2023