Conan II de Rennes [de Bayeux] (urodzony w Rennes, Ille et Vilaine w Bretanii, w 1030 roku, zmarł w Anjou, 11 grudnia 1066 roku) herb
Syn Alaina III [V] "Le Retildebre, Ruibriez" de Rennes [de Bayeux], księcia de Bretanii i hrabiego Rennes, de Vannes i de Nantes, hrabiego de Penthievre, regenta Normandii i Berthy Tyobald [DeChampagne-Blois], córki Eudes (Odona) II Tyobalda [DeChampagne-Blois], hrabiego Blois, Szampanii (Champagne) i Chartres.
Książę Bretanii, hrabia de Rennes i de Vannes od 1 października 1040 roku do 11 grudnia 1066 roku.
Conan był najstarszym dzieckiem i spadkobiercą Alana III, księcia Bretanii, z żoną Bertą z Blois oraz członkiem rodu Rennes. Był starszym bratem Hawise, która zastąpiła go jako księżna suo iure.
Conan II stanął w obliczu szeregu wyzwań, dotyczących potwierdzenia swoich rządów jako księcia Bretanii. Jego ojciec, książę Alan III, zmarł, gdy Conan był jeszcze nieletni, próby zawarcia sojuszu z Normandią przez jego dziadka, księcia Geoffreya I, zostały zredukowane do potyczek granicznych, jego wujek Odo zakwestionował jego prawo do rządzenia i stanął w obliczu buntu bretońskiej szlachty, zwłaszcza Rivallon I z Dol. Dziedzictwo Conana zostało przywłaszczone przez jego wuja Odo, który początkowo rządził Bretanią jako regent w czasach mniejszości Conana. Jednak zanim Conan osiągnął pełnoletność, jego wuj Odo nie zgodził się zrezygnować ze swojej władzy. Do 1057 roku Conan schwytał swojego wuja, którego następnie skuł łańcuchami i uwięził.
Po intronizacji jako książę Bretanii Conan II, stanął w obliczu licznych zagrożeń, w tym buntów ze strony szlachty sponsorowanych przez Wilhelma, księcia Normandii, późniejszego króla Anglii.
Bretania, niezależne księstwo celtyckie, toczyła tradycyjną rywalizację z sąsiednią Normandią. Wojna 1064-1065 między Bretanią a Normandią wybuchła po tym, jak książę William poparł bunt Rivallona I z Dol przeciwko Conanowi II.
W 1065 roku, przed inwazją na anglosaską Anglię, Wilhelm z Normandii wysłał wiadomość do okolicznych hrabstw, w tym do Bretanii, ostrzegając je przed atakami na jego ziemie, uzasadniając to tym, że jego misja nosi sztandar papieski. Conan niezwłocznie poinformował księcia, że z całą pewnością skorzysta z okazji i najedzie na jego księstwo. W historii konfliktów między Bretanią a Anjou Pouance służyło jako "marsz bretoński", czyli miasto graniczne. Podczas kampanii Conana przeciwko Anjou w 1066 roku zabrał Pouance i Segré i przybył do Château-Gontier, gdzie znaleziono go martwego po założeniu zatrutych rękawiczek do jazdy konnej. Książę William był powszechnie podejrzewany. Poproszono go także o pomoc Wilhelmowi "Zdobywcy" w jego podboju Anglii w 1066 roku, ale odmówił, twierdząc, że Normanowie otruli jego ojca w 1040 roku.
Conan II zmarł, nie pozostawiając żadnego prawowitego potomka. Możliwe, że zmarł, ponieważ rękawiczki, które miał na sobie, zostały zatrute, a truciznę połknął, wycierając rękawiczką usta.
Jego następcą została jego siostra Hawise i szwagier Hoël II, których małżeństwo mogło być politycznym posunięciem mającym na celu konsolidację i stabilizację wschodnich i zachodnich regionów księstwa po śmierci Conana.
Jego pochodzenie potwierdza wpis nekrologiczny wymieniający imię jego matki, czytany łącznie ze źródłami potwierdzającymi małżeństwo jego matki. Zastąpił swojego ojca w 1040 roku jako CONAN II, książę Bretanii, ale został pozbawiony księstwa przez swojego wuja Eudesa. Zemścił się, schwytał Eudesa i uwięził go w łańcuchach, potwierdzając się księciem w 1057 roku.
"Abbatissa
Addela
soror
Alani Britannie ducis" wydał statut z 1050 roku, przed "Conanum comitem
eius nepotem", odnoszący się do praw opactwa Saint-Georges de Rennes. Wojna bretońsko-normańska z lat 1064-1065 została wywołana buntem Rivallona [I] de Dol, wspieranego przez księcia Normandii Wilhelma II.
Robert z Torigny odnotowuje śmierć "Conanus dux Britannia" w 1066 roku Chronicon Britannico odnotowuje śmierć "Conanus dux Britannia filius Alani" w 1066 roku. Inny rękopis Chronicon Britannico nazywa "Comes Britannorum Conanus iuvenis et maliciosus", gdy odnotowuje, że zaatakował Anjou i tam zginął w 1066 roku. Nekrolog katedry w Chartres odnotowuje śmierć "III Id Dec" - "Conanus Britannorum come", stwierdzając, że "Berta comitissa mater eius" przekazała majątek za jego duszę.
Conan II miał jednego nieślubnego syna z nieznaną kobietą;
Alain (zmarł po 1075 roku).
Żródła:
Conan II w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
CONAN de Bretagne w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Conan II de Bretagne w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Conan II de Bretagne w "L'ÉCOSYSTEME GÉNÉALOGIQUE"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
18-12-2023