Gonzalo de Borbón, lata 80. GTRES
Gonzalo Victor Alfonso José Bonifacio Antonio Maria y Todos los Santos de Borbón y de Dampierre [Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Anjou-Spain] (urodzony w klinice Santa Anna w Rzymie, 5 czerwca 1937 roku, zmarł w Lozannie w Szwajcarii, 27 maja 2000 roku) herb Młodszy syn Jaime [Henryka VI] Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Anjou-Spain [Jaime Leopoldo Isabelino Enrique de Borbón y Battenberg], legitymistycznego pretendenta do tronu Francji, tytularnego króla Hiszpanii i Jerozolimy, pretendenta do tronu Anglii i Emmanuelli de Dampierre, córki Rogera de Dampierre, II księcia San Lorenzo. Tytualrny książę Bretanii od 25 listopada 1950 roku do 21 września 1972 roku, książę Akwitanii od 21 września 1972 roku do 27 maja 2000 roku. Poślubił (cywilny) 28 stycznia 1983 roku w Puerto Vallarta w Meksyku (rózwód 13 kwietnia 1983 roku) Maríę del Carmen Harto y Montealegre (urodzona w Vallecas w Madrycie, 23 kwietnia 1947 roku), córkę Rafaela Harto i Felisy Montealegre. Poślubił (cywilny) 25 czerwcu 1984 roku, (religiny) w Olmedo niedaleko Valladolid 30 czerwca 1984 roku (seperacja 3 lipca 1985 roku, rozwód cywilny 3 lipca 1986 roku, rozwód religijny 31 stycznia 1989 roku, unieważniony w Watykanie 28 września 1994 roku) Maríę de las Mercedes Licer y García (urodzona w Walencji, 15 października 1963 roku), córkę Luisa Licer i Marii de las Mercedes Garcia y Estrada. Poślubił (cywilny) 12 grudnia 1992 roku w Genui we Włoszech, (religijny) 16 września 1995 roku w Kościół Santa Maria in Campitelli w Rzymie Emanuelę Marię Pratolongo (urodzona w Genui, 22 marca 1960 roku), córkę Vincenzo Pratolongo i Sofii Paoli Hardouin, księżnej di Gallese. Młodszy brat pretendenta Alfonso Jaime. Gonzalo urodził się w klinice Sant'Anna w Rzymie jako młodszy syn Infante Jaime, księcia Segowii i jego pierwszej żony Emmanuelle de Dampierre. Został ochrzczony w kaplicy szpitala, w którym się urodził. W 1941 roku, po śmierci Alfonsa XIII, Gonzalo przeniósł się z rodziną do Lozanny w Szwajcarii. Mieszkali najpierw w hotelu Royal, zanim Gonzalo i jego starszy brat Alfonso zostali wysłani do College Saint-Jean we Fryburgu. 8 grudnia 1946 roku Gonzalo przyjął Pierwszą Komunię Świętą i został bierzmowany przez kardynała Pedro Segura y Sáenz, arcybiskupa Sewilli. W 1953 roku Gonzalo po raz pierwszy odwiedził Hiszpanię. W następnym roku generał Francisco Franco pozwolił Gonzalo i Alfonso kontynuować naukę w Hiszpanii. We wrześniu 1955 roku Gonzalo i Alfonso zostali ranni w wypadku samochodowym niedaleko Lozanny podczas podróży powrotnej z Windsoru, podczas której jechali przez cały dzień i noc. W grudniu 1959 roku ogłoszono zaręczyny Gonzalo z Dorothy Marguerite Fritz z San Francisco, córką Nicholasa Eugene'a "Juniora" Fritza. Bogata dziedziczka, właścicielka hotelu Huntington. Do małżeństwa nigdy nie doszło. W listopadzie 1961 roku Alfonso i Gonzalo, zaniepokojeni tym, że ich ojciec marnuje jego pieniądze, zwrócili się do francuskiego sądu o wydanie nakazu zmuszenia go do przekazania zarządzania swoimi sprawami syndykowi wyznaczonemu przez sąd, uzyskując poparcie w swoim postępowaniu przez ich babcię, królową Wiktorię Eugenię, a także przez innych członków hiszpańskiej rodziny królewskiej. W styczniu 1962 roku sąd orzekł, że chociaż nie było wystarczających podstaw, aby uznać Jaime'a za całkowicie niekompetentnego, powołano kuratora, aby powstrzymać jego nieuzasadnioną ekstrawagancję. Gonzalo de Borbón zmarł w 2000 roku w wieku 63 lat. Przyczyną jego śmierci była białaczka. Został pochowany w kaplicy św. Sebastiana w kościele Descalzas Reales w Madrycie. Chociaż matka Gonzalo była szlachetna, nie była pochodzenia królewskiego. Ojciec Gonzalo podpisał zrzeczenie się tronu hiszpańskiego przed ślubem, w związku z czym Gonzalo i jego brat nie znajdowali się w linii sukcesji tronu hiszpańskiego zgodnie z sankcją pragmatyczną z 1776 roku. W Hiszpanii do Gonzalo zwracano się powszechnie per "Don Gonzalo de Borbón y Dampierre". Gonzalo był uważany za francuskiego księcia w stylu Jego Królewskiej Mości przez tych legitymistów, którzy wierzyli, że jego dziadek Alfonso XIII był także następcą tronu francuskiego. Po śmierci dziadka i wstąpieniu na tron ojca Jaime'a w 1941 roku. Gonzalo przez wiele lat był uważany za drugiego w legitymistycznej linii sukcesji tronu francuskiego, aż do narodzin jego siostrzeńców odpowiednio w 1972 roku i 1974 roku. Po śmierci swego towarzysza w 1989 roku i śmierci jego młodszego siostrzeńca, Louisa Alphonse'a (starszy brat zginął w wypadku samochodowym 5 lat wcześniej), Gonzalo został przypuszczalnym następcą tronu, według szacunków legitymistów, i pozostał nim aż do swojej śmierci w 2000 roku. Wewnętrzny konflikt rodzinny dotyczący rangi i tytułu Gonzalo trwał przez całe jego życie. W 1972 roku wuj, Juan Carlos hrabia Barcelony, zaprosił go na ślub swojej córki Margarity; zaproszenie nie uznawało królewskiej rangi Gonzalo, który napisał list protestacyjny do swojego wuja. 8 marca 1972 roku Jaime mianował Gonzalo rycerzem Zakonu Ducha Świętego i Zakonu Świętego Michała; patent na listy deklaratywne datowany był na 21 września 1972 roku. Również 21 września 1972 roku Jaime nadał Gonzalo tytuł księcia Akwitanii. Otrzymał Wielki Krzyż Orderu Świętych Maurycego i Łazarza od księcia Sabaudii Vittorio Emanuele; dokument inwestytury nazywał go "księciem Akwitanii". 14 września 1988 roku trybunał d'instance w Montpellier wydał Gonzalo zaświadczenie o obywatelstwie francuskim na tej podstawie, że jego matka urodziła się jako Francuzka i zachowała obywatelstwo w chwili zawarcia związku małżeńskiego. 18 maja 1989 roku Gonzalo otrzymał francuskie dokumenty tożsamości z nazwiskiem de Bourbon, książę Akwitanii: Jego Królewska Wysokość Gonzalve Victor de Burbon, książę Akwitanii. Później otrzymał francuski paszport o tym samym nazwisku. Gonzalo nie miał dzieci z żadnego ze swoich małżeństw. Miał jednak nieślubną córkę, ale uznaną z Sandrą Lee Landry (urodzona w 1937 roku): Stephanie Michelle de Borbón (urodzona 19 czerwca 1968 roku), lekarz, żona: Richarda Carla McMastersa II (urodzony 25 marca 1972 roku).22-01-2024
20-10-2023