Pieczęć Geoffrey'a II z Bretanii
Gotfryd II Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzony w Beaumont Palace, w Oxford, 23 września 1158 roku, zmarł w Paryżu, w Île-de-France, 19 sierpnia 1186 roku) herb Syn Henryka II "Curtmantle - Krótki Płaszcz, Fitzempress" Plantagenet (Gâtinais-Anjou), hrabiego de Tours i du Maine, księcia Normandii i hrabiego Andegawenii, króla Anglii i seniora Irlandii, książę de iure uxoris Akwitanii i Gaskonii, hrabiego de Bordeaux, Poitou, Owernii i d'Agen, współwładcy opactwa de Saint-Hilaire, regenta Bretanii, hrabiego de Cornouailles, de Poher, de Nantes, de Dol, de Vannes, de Rennes i de Richmond i Eleonory (Aliénor) Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers-Poitou, córki Wilhelma VIII (X) "Świętego" Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers-Poitou, księcia Akwitanii, hrabiego Poitou. Książę de iure uxoris Bretanii jako Gotfryd II i III earl de iure uxoris Richmond od po 6 września 1181 roku roku do 19 sierpnia 1186 roku. W lipcu 1181 roku poślubił Konstancję de Penthievre (urodzona w Nantes, między 1160 a 1162 rokiem, zmarła na zamku w Nantes, albo w sierpniu, albo też 3, 4 lub 5 września 1201 roku), księżną Bretanii, córką Conana IV "Młodszego" de Penthievre, księcia Bretanii i II earla Richmond i Małgorzaty Dunkeld Szkockiej, hrabiny Hereford, córki Henryka Dunkeld Szkockiego, dziedzica Królestwa Alba, III hrabiego Northumbrii, III earla Huntingdon. Urodził się 23 września 1158 roku. Wkrótce po zaręczynach, w 1166 roku, został przez ojca proklamowany księciem Bretanii (jako Gotfryd II) i earlem Richmond, względnie miało to miejsce krótko po 6 września 1181 roku. W 1173 roku, mając 15 lat, zbuntował się ze swoimi starszymi braćmi, Henrykiem i Ryszardem, przeciwko ojcu. Rebelia została stłumiona i Godfryd w 1174 roku ukorzył się przed ojcem. Kiedy Henryk i Ryszard zaczęli walczyć ze sobą w 1183 roku trzymał stronę Młodego Króla. Był bliskim przyjacielem króla Francji Filipa II Augusta i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim seneszalem. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa. Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy. Książę Bretanii zmarł 19 sierpnia 1186 roku w Paryżu, prawdopodobnie podczas przygotowania kolejnej rebelii przeciwko swojemu ojcu. Istnieją dwie teorie dotyczące jego śmierci. Okoliczności jego śmierci nie są jasne, jedna z teorii pochodzi z kroniki Rogera z Hoveden - według bardziej rozpowszechnionej wersji został stratowany na śmierć podczas turnieju przez własnego wierzchowca, inna wersja mówi - zapisana w kronice Rigorda, o zgonie poprzedzonym atakiem ostrego bólu w jamie brzusznej, co może sugerować zatrucie pokarmowe lub celowe otrucie - niedługo po wygłoszeniu przemówienia o najeździe na Normandię. Podczas jego pogrzebu w katedrze Notre-Dame zrozpaczony Filip II August miał wskoczyć do jego trumny. Informacja o histerycznym zachowaniu króla Francji pochodzi od Geralda z Walii. Kronikarz pisze, że była to kara boska za nieposłuszeństwo wobec ojca i plądrowanie kościołów. Spoczął w paryskiej katedrze Notre-Dame. Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w 1196 abdykowała na rzecz syna, Artura, który po śmierci swojego stryja, Ryszarda "Lwie Serce", został wysunięty jako kontrkandydat do angielskiej korony, przeciwko Janowi "bez Ziemi". Żoną Gotfryda została w lipcu 1181 roku Konstancja, córka Conana IV "Młodszego", księcia Bretanii i II earla Richmond, potomka bocznej linii dynastii kornwalijskiej, oraz poślubionej mu Małgorzaty, córki Henryka, III earla Huntingdon (i Northampton), syna Dawida I, króla Szkocji. Ślub miał miejsce w 1181 roku i Godfryd objął rządy w księstwie Bretanii. Godfryd i Konstancja mieli syna i dwie córki.10-12-2023
10-07-2022
06-07-2022
03-07-2022