Jan II [IV] Robertyng-Capet-Dreux (urodzony 3 lub 4 stycznia 1239 roku, zmarł w Lyonie, 18 listopada 1305 roku) herb
Syn Jana I "Rudego, Czerwonego" Robertyng-Capet-Dreux, księcia Bretonii i Blanki Tyobald [DeChampagne-Blois], córki Tybalda (Teobalda) I "Trubadura, Wielkiego, Pogrobowca" Tyobald [DeChampagne-Blois], króla Nawarry, hrabiego Szampanii i Brie, de Troyes i de Meaux, hrabiego jure uxoris de Dagsburga, Metza i Mohy, para Francji.
II hrabia Richmond i par Anglii jako Jan IV od 1268 roku do 18 listopada 1305 roku, książę Bretanii jako Jan II 8 października 1286 roku do 18 listopada 1305 roku.
22 stycznia 1260 roku w opactwie benedyktynów w Saint-Denis i ponownie w dzień Bożego Narodzenia 1242 roku w opactwie Westminsterskim poślubił Beatryczę Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzona w Bordeaux, 25 czerwca 1242 roku, zmarła w Londynie, 24 marca 1275 roku), córkę Henryka III Plantagenet (Gâtinais-Anjou), króla Anglii, księcia Akwitanii, lorda Irlandii, tytularnego księcia Normandii i Eleonory Guilhemid-Sunifred z Urgel Prowansalska, córki Raimunda Berengara V Guilhemid-Sunifred z Urgel, hrabiego Prowensji i Forcalquier.
Był synem Jana I "Czerwonego" księcia bretońskiego, potomka dynastii z Dreux, stanowiącej odnogę francuskich Kapetyngów, oraz jego żony Blanki, córki Tybalda (Teobalda) I "Pogrobowca", króla Nawarry.
W 1268 roku został parem Anglii jako II hrabia Richmond. Towarzyszył królowi Francji Ludwikowi IX w wyprawie krzyżowej do Tunezji w 1270 roku i księciu Edwardowi Angielskiemu w wyprawie do Ziemi Świętej w 1271 roku. W 1285 roku towarzyszył królowi Filipowi III w jego wyprawie do Aragonii.
Po śmierci ojca w 1286 roku został władcą Bretanii. Od początku używał tytułu książęcego, który został formalnie potwierdzony przez francuską kancelarię dopiero w 1297 roku. W latach 1297-1304 brał udział we francuskich wyprawach na Flandrię. Uczestniczył w oblężeniu Lille i w bitwie pod Mons-en-Pévele.
22 stycznia 1260 roku w opactwie Saint-Denis poślubił Beatrycze, córkę króla Anglii Henryka III Plantageneta i Eleonory, córki Rajmunda Berengara IV, hrabiego Prowansji. Doczekali się sześciorga dzieci (trzech synów i trzy córki).
Jan II zginął podczas uroczystości intronizacyjnych papieża Klemensa V. Prowadził przez tłum papieskiego konia, gdy został przygnieciony fragmentem muru, który zawalił się z powodu zbyt dużej ilości gapiów na nim zgromadzonych.
Żródła:
Jan II Bretoński w "Wikipedia"
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
Jean II de Dreux w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
11-07-2022