Jan V "Zdobywca" Robertyng-Capet-Dreux-Montfort (urodzony w 1340 roku, zmarł w zamku w Nantes, 1 listopada 1399 roku) herb
Syn Jana IV Robertyng-Capet-Dreux-Montfort, księcia-pretendenta Bretanii, hrabiego de Montfort-l'Amaury, hrabiego de Richmond i de Montfort-l'Amaury, para Francji i Joanny I "Joanny z Konstantynopola" de Dampierre Flandryjskiej, córki Ludwika I de Dampierre Flandryjskiego, hrabiego de Nevers i de Rethel.
Angielski gubernator Bretanii od 1356 roku do 1358 roku, książę-pretendent do tronu Bretanii od 1357 roku do 1364 roku, książę Bretanii jako Jan V od 12 kwietnia 1365 roku do 1 listopada 1399 roku, hrabia de Richmond jako Jan VI od 1372 roku do 1 listopada 1399 roku i hrabia de Montfort-l'Amaury jako Jan IV od 1345 roku do 1 listopada 1399 roku.
W 1355 roku w Woodstock (per procuro), w 1361 roku, około 3 lipca (pro futuro) poślubił Marię Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzona w pałacu biskupim w Waltham, Hampshire, 10 października 1344 roku, zmarła krótko przed 13 września 1361 roku), córki Edward III Plantagenet (Gâtinais-Anjou), króla Anglii i Filippa Pépinnide-Caroling-d'Avesnes de Hainaut, córki Wilhelma III Pépinnide-Caroling-d'Avesnes, hrabiego Hainault, Holland. W Londynie w maju 1366 roku poślubił Joannę Holland (urodzona około 1356 roku, zmarła około 25 grudnia 1384 roku), córki Thomasa Holland, barona Wake, I hrabiego Kentu i Joanna "Fair Maid of Kent" Plantagenet (Gâtinais-Anjou), córki Edmunda Plantagenet (Gâtinais-Anjou), I hrabiego Kentu. Poślubił 2 września (per procuro), w Saillé, Near Guerrand, Nawarra 11 września (pro futuro) 1386 roku Joannę Robertyng-Capet-d'Evreux (urodzona w Pampelonie w 1370 roku, zmarła w Havering-atte-Bower, Essex, Anglia 10 czerwca 1437 roku lub 9 lipca 1437 roku), córkę Karola II "Złego" Robertyng-Capet-d'Evreux hrabiego d'Evreux, króla Nawarry, hrabiego de Beaumont, seniora de Mantes, de Meulan, de Montpellier i Joanny Robertyng-Capet de France, córki Jana II "Dobrego" Robertyng-Capet króla Francji.
Jego ojciec był angielskim kandydatem na tron Bretanii opróżniony w 1341 roku po bezpotomnej śmierci księcia Jana III. Jego kontrkandydatami byli popierani przez Francję Joanna de Penthievre i jej mąż Karol de Blois. Jan IV zmarł w roku w 1345 roku i mały Jan V odziedziczył jego pretensje. Walkę w jego imieniu kontynuowała jego matka, Joanna Flandryjska. Jan wychowywał się na dworze króla Anglii Edwarda III, który wyznaczył go gubernatorem Bretanii wraz z Henrykiem "de Grosmont".
29 września 1364 roku Jan wygrał bitwę pod Auray, w której zginął Karol de Blois. 12 kwietnia 1365 roku Joanna de Penthievre musiała podpisać traktat w Guérande, na mocy którego zrzekała się wszystkich praw do Bretanii i uznawała Jana prawowitym księciem. Niespodziewanie dla króla Edwarda III, który pomógł Janowi wygrać wojnę o sukcesję, książę złożył hołd lenny królowi Francji Karolowi V. Później jednak Jan zbliżył się do Anglii i w 1372 roku otrzymał tytuł hrabiego Richmond. W latach 1373-1379 przebywał na wygnaniu, wypędzony z Bretanii przez miejscowych feudałów. W 1375 roku został kawalerem Orderu Podwiązki.
Książę był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną została w 1361 roku w Woodstock Palace Maria Plantagenet, córka króla Anglii Edwarda III i Filipy de Hainault, córki Wilhelma I, hrabiego Hainaut. Małżonkowie nie mieli razem dzieci.
Po raz drugi Jan ożenił się w maju 1366 roku w Londynie z Joan Holland, córką Thomasa Hollanda, I hrabiego Kentu i Joanny, córki Edmunda "Woodstocka", I hrabiego Kentu. Również i to małżeństwo nie doczekało się potomstwa.
W 1386 roku w Saillé-pres-Guérande Jan ożenił się trzeci raz z Joanną, córką króla Nawarry Karola II "Złego" i Joanny, córki króla Francji Jana II "Dobrego". Jan i Joanna mieli razem czterech synów i pięć córek.
Jan V zmarł w 1399 roku. Bretanię odziedziczył jego najstarszy syn Jan VI.
herb Jana IV Brietońskiego jako hrabiego of Montfort i Earla of Richmond
Żródła:
Jan V Zdobywca w "WikipediA"
Jean V de Montfort w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
15-01-2024
04-12-2023
19-11-2023
14-10-2020
03-06-2020