Jean de Montfort-Laval-Châteaubriant (urodzony w styczniu 1486 roku, zmarł 11 lutego 1543 roku) herb
Syn François de Montfort-Laval, barona de Châteaubriant, barona de Derval, barona de Montafilant, seniora de Gâvre i de Montafilant i Françoise de Rieux, seniorki de Malestroit, córka Jana IV, seniora de Rieux.
Baron de Châteaubriant, baron de Derval, baron de Montafilant, senior de Gâvre, de Candé, de Vioteau, de Chanceaux, de Montafilant i de Dinan od 1521 roku do 11 lutego 1543 roku, generał-porucznik i gubernator Bretanii od 9 czerwca 1531 roku do 11 lutego 1542 roku, admirał Bretanii od sierpinia 1532 roku do 11 lutego 1543 roku.
4 września 1505 roku w Morlaix poślubił Françoise de Foix (urodzona między 1490 a 1495 rokiem, zmarła w zamku Châteaubriant, 16 października 1537 roku), nieślubną córkę Jana Grailly de Foix, wicehrabiego de Lautreca i Villemur i Jeanne d'Aydie-Comminges, seniory de Lescun, córki Odeta d'Aydie, baila w Cotentin, admirała Francji, seneszala Guyenne, hrabiego de Comminges i wicehrabiego de Fronsac.
Był bretońskim szlachcicem z rodu Montfort-Laval. Był najbardziej znany jest jako mąż królewskiej kochanki Françoise de Foix.
Jego dziadkami ze strony ojca byli Guy XIV de Laval i Françoise de Dinan. Był bratankiem Guya XV de Laval i kuzynem Guya XVI de Laval. W dniu 4 września 1505 roku w Morlaix ożenił się na mocy umowy małżeńskiej Françoise de Foix, nieślubną córkę Jeana Grailly de Foix, wicehrabiego de Lautreca i Jeanne d'Aydie-Comminges, córki Odeta d'Aydie; Joanna była siostrą Odeta de Foix , przyjaciela króla Franciszka I. 19 marca 1508 roku w kościele Saint-Jean-de-Béré w Châteaubriant została ochrzczona jedyna córka, Anna, która zmarła 12 kwietnia 1521 roku i został pochowany w Chateaubriant; córkę uważa się za prawowitą, mimo że zarejestrowany jest u niej "ojciec nieznany" (pater inotus).
W 1515 roku sprzedał Gavere Jakubowi II de Luxemburg, seniorowi de Fiennes. W 1516 roku Jean de Laval został wezwany na dwór królewski. Około 1518 roku Françoise de Foix została kochanką ("faworytką") króla Franciszka I, a związek trwał do około 1528 roku; Po powrocie z bitwy pod Pawią w 1525 roku i późniejszej niewoli w 1526 roku Franciszek I zwrócił się do Anny de Pisseleu, a Franciszka de Foix wycofała się do lenna męża w Bretanii. Zmarła 16 października 1537 roku w Châteaubriant i tu została pochowana.
W 1531 roku Guy XVI de Laval zmarł, jego syn i dziedzic Claude (Guy XVII de Laval) miał wówczas zaledwie dziewięć lat i był sierotą, ponieważ jego matka nie żyła od 1525 roku. Jean de Laval jako kuzyn Guya i Anne de Montmorency jako szwagier Guya zostali jego opiekunami - i obaj zgodzili się poślubić swojego podopiecznego z Claude de Foix, córką marszałka Odeta de Foix, zmarłego w 1528 roku, będącego również pod władzą Opiekę Jean (był jej wujem przez małżeństwo) i stał się jedną z najbogatszych dziedziczek we Francji. Umowa małżeńska została zawarta 22 października 1535 roku.
Jean de Laval zastąpił swojego kuzyna na stanowisku generała-porucznika i gubernatora Bretanii. Na tym urzędzie napotkał trudności w uzasadnieniu przeznaczenia znacznych sum, które mu przydzielono na realizację ważniejszych robót publicznych w swoim województwie. Według wspomnień marszałka Vieiville, Anne de Montmorency odkryła nieprawidłowości podczas podróży inspekcyjnej do Bretanii i od razu wywołała sensację. Jean de Laval zareagował już następnego dnia: wręczył Montmorency'emu dokument ogłaszający go jego spadkobiercą, po czym Montmorency doniósł królowi, że zmarnował czas w Bretanii, że nie ma lepiej zarządzanej prowincji i że gubernator może otrzymać ulgę za wszystkie otrzymane pieniądze.
Jean de Laval zmarł 11 lutego 1543 roku bezpotomnie. Châteaubriant odziedziczyła konstabl Anne de Montmorency, pomijając faktycznego następcę tronu, jego kuzyna Guya XVII. de Lavala.
Żródła:
Jean de Laval-Châteaubriant w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Jean de LAVAL-CHATEAUBRIANT w "Geneanet" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Jean de Laval w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
17-11-2023