Joanna Robertyng-Capet-d'Evreux (urodzona w Pampelonie, w 1370 roku, zmarła w Havering-atte-Bower, Essex w Anglii, 10 czerwca 1437 roku lub 9 lipca 1437 roku) herb
Córka Karola II "Złego" Robertyng-Capet-d'Evreux, hrabiego d'Evreux, króla Nawarry, hrabiego de Beaumont, seniora de Mantes, de Meulan, de Montpellier i Joanny Robertyng-Capet de France, córki Jana II "Dobrego" Robertyng-Capet, króla Francji.
Regentka Bretanii od 1 listopada 1399 roku do 19 października 1402 roku.
Poślubiła 2 września (per procura), w Saillé, Near Guerrand, Nawarra 11 września (pro futuro) 1386 roku Jana V "Zdobywcy" Robertyng-Capet-Dreux-Montfort (urodzony w 1340 roku, zmarł w Nantes, 1 listopada 1399 roku), księcia Bretanii, hrabiego de Richemont i Monfort. W 3 kwietnia 1402 roku w Eltham, Nawarra (per procura), w Winchester Cathedral, London, Anglia (pro futuro) 7 lutego 1403 roku poślubiła Henryka IV Plantagenet-Lancaster (Gâtinais-Anjou) (urodzony w Bolingbroke, w Lincolnshire, 3 kwietnia 1367 roku, zmarł w Londynie, 20 marca 1413 roku), króla Anglii, protektora Francji, seniora Irlandii.
W 1386 roku poślubiła Jana V, księcia Bretanii, z którym miała dziewięcioro dzieci:
Joanna (zmarła 7 grudnia 1388 roku),
nieznana z imienia córka (żyła w 1388 roku),
Jan VI "Mądry" (urodzony 24 grudnia 1389 roku, zmarł 29 sierpnia 1442 roku), książę Bretanii, po nim potomstwo,
Maria (urodzona 18 lutego 1391 roku, zmarła 18 grudnia 1446 roku), pani de La Guerche, żona Jana I (urodzony w 1385 roku, zmarł 25 października 1415 roku), księcia d'Alençon,
Małgorzata (urodzona w 1392 roku, zmarła 13 kwietnia 1428 roku), pani de Guillac, żona Alana IX (urodzony w 1382 roku, zmarł w 1462 roku), wicehrabiego de Rohan,
Artur III (urodzony 24 sierpnia 1393 roku, zmarł 26 grudnia 1458 roku), książę Bretanii, pozostawił po sobie tylko nieślubną córkę,
Gilles (urodzony w 1394 roku, zmarł 19 lipca 1412 roku), pan de Chantocé i de Ingrande,
Ryszard (urodzony w 1395 roku, zmarł 2 czerwca 1438 roku), hrabia de Montfort i d'Étampes, hrabia de iure uxoris de Vertus, po nim potomstwo,
Blanka (urodzona w 1397 roku, zmarła po 1419 roku), żona Jana IV (urodzony 15 października 1396 roku, zmarł 5 listopada 1450 roku), hrabiego d'Armagnac.
Pierwszy mąż Joanny zmarł 1 listopada 1399 roku. Do 1401 roku rządziła Bretanią jako regentka w imieniu syna Jana VI "Mądrego". Joanny była wdową tylko przez 4 lata.
W 1403 roku poślubiła owdowiałego króla Anglii Henryka IV Lancastera. Nie mieli oni dzieci, ale Joanna opiekowała się dziećmi Henryka z jego pierwszego małżeństwa - podczas sprzeczek Henryka z synem, zawsze brała stronę przyszłego Henryka V Lancastera.
Królowa szybko stała się bardzo popularna wśród ludu. Joanna owdowiała po raz drugi w 1413 roku. W 1419 roku, za panowania Henryka V, została fałszywie oskarżona o czary, nekromancję i próbę otrucia pasierba. Jej sytuację pogarszał fakt, że jej syn, książę Bretanii, był wrogiem Anglii. Więziono ją przez cztery lata w zamku Pevensey w Sussex. Po uwolnieniu żyła dalej w ciszy i spokoju, przeżyła krótkie panowanie Henryka V i żyła podczas panowania jego syna - Henryka VI.
Zmarła 10 czerwca 1437 roku lub 9 lipca 1437 roku. Pochowano ją w katedrze w Canterbury.
Żródła:
Joanna z Nawarry w "WikipediA"
Joanna z Nawarry "Kobiety w polityce"
Joan of Navarre w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
02-12-2023
19-11-2023
05-10-2020