Joanna Robertyng-Capet-Valois (urodzona w zamku de Melun, w Paryżu, 24 stycznia 1391 roku, zmarła w Vannes w Bretanii, 27 września 1433 roku) herb
Córka Karola VI "Umiłowanego, Szalonego" Robertyng-Capet-Valois, króla Francji i Elisabeth-Isabeau Wittelsbach, regentki Francji, córki Stefana III Wittelsbacha, księcia Bawarii.
Poślubiła 19 września 1396 roku w zamku Saint-Pol w Paryżu i ponownie 30 lipca 1397 roku w paryskim Luwrze Jana VI "Mądrego" Robertyng-Capet-Dreux-Montfort (urodzony w zamku l'Hermine, 24 grudnia 1389 roku, zmarł w La Touche koło Nantes, 29 sierpnia 1442 roku), księcia Bretanii, hrabiego Montfort-l'Amaury, tytularnego hrabiego Richmond.
Regentka Bretanii od lutego 1420 roku do 5 lipca 1420 roku.
Na świat przyszła 24 stycznia 1391 roku na zamku w Melun. Jej mężem został Jan Bretoński zwany Mądrym (ochrzczony imieniem Piotra, które zmienił na życzenie ojca 2 grudnia 1396 roku), tytularny earl Richmond, książę Bretanii i hrabia Montfort, którego rodzicami byli Jan IV (V) "Zdobywca", książę Bretanii, hrabia Montfort i tytularny earl Richmond, potomek dynastii z Montfort - odnogi dynastii z Dreux (bocznej linii Kapetyngów, zstępnych Ludwika VI "Grubego"), oraz jego żona Joanna, infantka nawarska.
Trzy lata po ślubie jej małżonek został księciem, a ona księżną Bretanii.
Jako księżna Joanna jest prawdopodobnie najbardziej znana ze swojej roli podczas konfliktu między Janem V a hrabiami Penthievre, którzy przegrali bretońską wojnę o sukcesję w latach czterdziestych XIV wieku. W rezultacie stracili tytuł książęcy Bretanii na rzecz Montfortów. Zakończenie konfliktu trwało wiele lat, aż do roku 1365, kiedy podpisano traktat z Guérande 12 kwietnia 1365 roku. Pomimo strat militarnych i traktatu dyplomatycznego hrabiowie Penthievre nie zrzekli się książęcych roszczeń do Bretanii i nadal je realizowali. W lutym 1420 roku zaprosili Jana V na zjazd odbywający się w Châtonceaux. Przyjął zaproszenie, ale kiedy przybył, został schwytany i przetrzymywany w niewoli.
Rządziła Bretanią podczas uwięzienia małżonka w 1420 roku.
Hrabiowie Penthieve rozpowszechnili pogłoski o jego śmierci i codziennie przenosili go do nowego więzienia. Joanna Francuska wezwała wszystkich baronów Bretanii do odpowiedzi. Jeden po drugim oblegli wszystkie zamki rodziny Penthievre. Joanna zakończyła konflikt, pojmając hrabinę wdowę Penthievre, Małgorzatę z Clisson i zmuszając ją do uwolnienia księcia.
Joanna zmarła w 1433 roku, za panowania męża. Pochowana została w Katedrze Świętego Piotra w Vannes.
Jan i Joanna mieli razem trzech synów i cztery córki:
Anna (urodzona w 1409 roku, zmarła po 1415 roku),
Izabela (urodzona w 1411 roku, zmarła 13 stycznia 1442 roku), żona: Gwidona XIV (urodzony 28 stycznia 1406 roku, zmarł 2 września 1486 roku), hrabiego de Laval, generała-porucznika Bretanii,
Małgorzata (urodzona w 1412 roku, zmarła w czerwcu 1421 roku),
Franciszek I "Umiłowany" (urodzony 14 maja 1414 roku, zmarł 18 lipca 1450 roku), książę Bretanii, po nim córki,
Katarzyna (urodzona w 1416 roku, zmarła po 1421 roku),
Piotr II "Prosty" (urodzony 7 lipca 1418 roku, zmarł 22 września 1457 roku), książę Bretanii, zmarł bezpotomnie,
Gilles (urodzony w 1420 roku, zmarł 25 kwietnia 1450), senior de Prince, zmarł bezpotomnie.
Żródła:
Joan of France w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"WALEZJUSZE"; autor: Przemysław Jaworski - 2018.
Jeanne D'Orleans Angouleme Valois w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
11-06-2024
26-11-2023