Karol "Błogosławiony" de Châtillon-sur-Marne (urodzony w Blois, w 1319 roku, zmarły w Auray, 29 września 1364 roku) herb
Syn Guy I de Châtillon-sur-Marne, hrabiego Blois i de Dunois, senior d'Avesnes, de Guise, de Trélon i Małgorzaty Walezjusz (Robertyng-Capet-Valois), córki Karol I [III] "króla kapeluszy" Robertyng-Capet-Valois de France, tytularnego łacińskiego cesarza Konstantynopla, tytularnego król Aragonii, Walencji i hrabiego Barcelony, hrabiego Valois, d'Alençon, de Chartres, Andegawenii, du Maine i du Perche, barona de Châteauneuf-en-Thimerais, para Francji, papieskiego wikariusza Włoch i gubernatora i hrabiego Romanii, regenta Francji, regenta Nawarry.
Senior Guise, de Mayenne, d'Avaugour, de Laigle, hrabia de Penthievre i de Goello, wicehrabia de Limoges, książę-pretendent do tronu Bretanii od 30 kwietnia 1341 roku do 29 września 1364 roku.
4 czerwca 1337 roku, w Paryżu poślubił Jeannę "Kulawą" Robertyng-Capet-Dreux-Montfort-Penthievre (urodzona w 1319 roku, zmarła w Gunicamp, 10 września 1384 roku), książnej-pretendentki do tronu Bretanii, seniorki de Mayenne, d'Avaugour, de l'Aigle, de Châtelaudren, hrabiny suo iure Penthievre, i de Goëllo, wicehrabiny de Limoges, córkę Guy VII Robertyng-Capet-Dreux-Montfort-Penthievre Bretońskiego, wicehrabiego de Limoges, hrabiego de Penthievre i Jeanny d'Avaugour, seniorki d'Avaugour, hrabiny de Goëllo, córki Henryka IV d'Avaugour, seniora d'Avaugour.
O błogosławionym Karolu mówiono, iż pod względem świętości przypominał bardzo króla Ludwika IX.
Wojna o sukcesję bretońską rozpoczęła się od sukcesów Montforta, teraz już księcia Jana IV. W ciągu kilku miesięcy opanował on prawie całą Bretanię. Wtedy do kontrakcji przystąpił Karol zajmując większość księstwa. W 1342 roku pokonał Jana pod Champtoceaux. Jego konkurent do władzy dostał się wkrótce do niewoli. W 1343 roku został z niej wypuszczony i kontynuował wojnę z Karolem. 1 maja 1344 roku Karol obległ miasto Quimper. Pobożność Karola nie przeszkodziła mu dokonać masakry około 2000 mieszkańców Quimper po zdobyciu miasta. W 1345 roku Jan uciekł do Anglii. Powrócił kilka miesięcy później i obległ Quimper. Karol przerwał jednak oblężenie i zmusił Jana od odwrotu. Jan IV zmarł 16 września 1345 r.
Od dzieciństwa był bardzo religijny, a w dojrzałym wieku stał się przykładem pobożności, którą praktykował między innymi poprzez niezwykle umartwianie własnego ciała, włącznie z wkładaniem kamieni do butów oraz noszeniem sznurów z węzłami pod ubraniem. Był przy tym znakomitym rycerzem, mężem i ojcem piątki dzieci.
Urodził się w 1319 roku jako syn Guy'a, hrabiego Blois, i Małgorzaty de Valois, siostry króla Francji, Filipa VI, który po bezpotomnej śmierci księcia Bretanii Jana III w 1341 roku poparł Karola i Joanne. Był to początkowy okres wojny stuletniej, więc swojego kandydata mieli również Anglicy.
Karol był człowiekiem dewocyjnie pobożnym. Często umartwiał swoje ciało, nawet włożył sobie do butów kamienie. Co wieczór spowiadał się, gdyż nie chciał spać w grzechu. Poza tym Karol był zapalonym rycerzem.
W 1337 roku poślubił Joannę z Penthievre, córkę brata księcia Bretanii, przez małżeństwo z którą miał przejąć rządy nad księstwem. Jeanne de Penthievre dała mu pięcioro dzieci. Gdy w 1341 roku zmarł książę Bretanii Jan III, o sukcesję po nim wybuchła wojna pomiędzy Karolem i Joanną, których wspierał król Francji Filip, a Janem, hrabią Montfort, który miał za sobą Anglików z królem Edwardem III na czele.
Po początkowych sukcesach, wojska Karola doznały klęski pod Calais 18 czerwca 1347 roku, a sam książę, wraz z dwoma swoimi synami, dostał się do niewoli i został wywieziony do Anglii, gdzie pozostał aż do 10 sierpnia 1356 roku. Zostaje zwolniony, po dziewięciu latach niewoli, z których większość w Anglii, po podjęciu się zapłacenia okupu w wysokości 700.000 złotych florenów, okup częściowo zapłacony przed śmiercią w walce. Po powrocie do Bretanii wznowił wojnę z Janem.
Podczas tej długiej walki, w której król Francji wspiera Bloisa, podczas gdy Anglia wspiera swojego rywala, błyszczy kilka słynnych wojowników, takich jak Bonabes IV de Rougé, Gautier de Mauni, Jean III de Beaumanoir, Olivier V de Clisson, Bertrand Du Guesclin, Guillaume Boitel i John Chandos, Pierre de Boisboissel.
Wielki Czwartek 1357 roku (1 kwietnia 1357 roku), Karol de Blois udaje się w towarzystwie Geoffroy de Pontblanc, rycerza, jego lokaja, ze swego zamku Dinan do swojego zamku Léhon. Karol de Blois zmarł dnia 29 września 1364 roku podczas bitwy pod Auray z Janem IV Bretanii.
Już za życia uważano go za świętego człowieka, a jego franciszkańska pobożność (był tercjarzem tego zakonu) skłaniała go do dzieł miłosierdzia, jakim obdarzał wielu, między innymi więźniów, z którymi zawsze obchodził się po chrześcijańsku. Mieszkańcy księstwa natychmiast po jego śmierci otoczyli go czcią religijną, którą przekazywali z pokolenia na pokolenie, aż w końcu zaczęto starać się o oficjalną kanonizację, choć sprzeciwiali się temu jego dawni polityczni oponenci. Grzegorz XI poprzez Bullę z 13 lutego 1376 roku prosi swoich komisarzy o zignorowanie pewnych braków formalnych w śledztwie, aby móc kontynuować kanonizację, ale 13 września podążając za papieżem opuszcza Awinion do Wiecznego Miasta. Proces kanonizacyjny Karola został zahamowany w momencie, kiedy w 1378 roku wybuchła wielka schizma zachodnia, czyli okres władzy dwóch, a później nawet trzech zwalczających się nawzajem papieży.
Cześć oddawana bretońskiemu księciu mimo wszystko przetrwała, a jej oficjalnego zatwierdzenia dokonał papież Pius X w 1904 roku, zezwalając na jego lokalny kult we Francji.
Błogosławiony Karol z racji wieloletniego przebywania w londyńskiej wieży Tower oraz miłosiernego obchodzenia się z przestępcami jest patronem więźniów.
Zgodnie z tradycją błogosławiony Karol de Blois wskrzesił 29 osób, w tym roczną dziewczynkę, która utonął w Plestin i uchronił wielu ludzi przed płomieniami, osunięciami ziemi i wilkami.
Wspomnienie liturgiczne błogosławionego Karola 29 września.
"Wszechmogący Boże, Ty wzywasz nas, abyśmy królowali z Tobą w Niebie; spraw za wstawiennictwem błogosławionego Karola, księcia Bretanii, żebyśmy wiernie trwali w Twojej służbie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen."
Żródła:
"LEKSYKON - ŚWIĘCI WŁADCY" - Jerzy Adam Świędziński, 2009
Karol de Blois w "Wikipedii"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Karol z Blois w "Historia Alternativa"
06-05-2022