Konstancja de Penthievre (urodzona w Nantes, między 1160 a 1162 rokiem, zmarła na zamku w Nantes, albo w sierpniu, albo też 3, 4 lub 5 września 1201 roku) herb
Córka Conana IV "Młodszego" de Penthievre, księcia Bretanii i II hrabiego Richmond i Małgorzaty Dunkeld Szkockiej, hrabiny Hereford, córki Henryka Dunkeld Szkockiego, dziedzica Królestwa Alba, III hrabiego Northumbrii, III earla Huntingdon.
Księżna Bretanii i hrabina Richmond od 1166 roku do sierpnia, albo też 3, 4 lub 5 września 1201 roku.
W lipcu 1181 roku poślubił Gotfryd II Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzony w Beaumont Palace, w Oxford, 23 września 1158 roku, zmarł w Paryżu, w Île-de-France, 19 sierpnia 1186 roku), księcia de iure uxoris Bretanii i III earl Richmond. 3 lutego 1188 roku (rozwód w 1199 roku) poślubiła Ranulfa III "Blundeville" de Blondeville (urodzony w Montgomeryshire we Walii, około 1170 roku, zmarł w Wallingford, 28 października 1232 roku), VI earla Chester, I earla Lincoln. W październiku 1199 roku poślubił Gwidona de Thouars (urodzony w Thouars, około 1140 roku, zmarł na zamku Chemillé, 23 kwietnia 1213 roku), wicehrabiego de Thouars i księcia de iure uxoris Breatnii.
Urodziła się między 1160 a 1162 rokiem w Bretanii. Była jedynym dzieckiem Conana IV, księcia Bretanii i II hrabiego Richmond, potomka bocznej linii dynastii kornwalijskiej, oraz jego żony Małgorzaty, córki Henryka Szkockiego, III hrabiego Huntington (wnuczki króla Szkocji Dawida I "Świętego"). W latach 1171-1201 była hrabiną Richmond. W 1181 roku mężem Konstancji został Godfryd Plantagenet, czwarty syn króla Anglii Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. Mieli razem syna i dwie córki:
Eleonorę Plantagenet (urodzona około 1184 roku, zmarła 10 sierpnia 1241 roku), księżna-pretendentka do tronu Bretanii, zmarła bezpotomnie,
Matyldę Plantagenet (urodzona około 1185 roku, zmarła po 1189 roku),
Artura I Plantagenet (urodzony 29 marca 1187 roku, zmarł 3 kwietnia 1203 roku), księcia Bretanii.
Godfryd dzięki temu małżeństwu został księciem Bretanii, którym sprawnie zarządzał do swej śmierci w dniu 19 sierpnia 1186 roku. Od tego dnia księżna Konstancja rządziła Bretanią sama. Po przedwczesnej śmierci Gotfryda, 3 lutego 1188 roku król Henryk II zmusił ją do poślubienia Ranulfa de Kevelioc zwanego Blundeville, VI earla Chester, w 1217 roku kreowanego I earlem Lincoln, syna Hugona "Młodszego [le Meschin]" de Kevelioc, V earla Chester, i jego żony Bertrady de Montfort, córki Szymona III de Montfort, hrabiego Evreux. Małżeństwo to zakończyło się w 1199 roku rozwodem i było zapewne bezdzietne. Ranulf ożenił się ponownie i dochował córki, według Europäische Stammtafeln będącej dzieckiem Konstancji (co jednak wydaje się mało prawdopodobne). Trzecim mężem Konstancji został w październiku 1199 roku Gwidon de Thouars, syn Gotfryda V, wicehrabiego Thouars, i jego żony imieniem Aumou, ktory po śmierci pasierba Artura w 1203 roku wybrany przez możnych księciem de iure uxoris Breatnii; miała z nim dwie córki:
Alicja de Thouars (urodzona w 1200 roku, zmarł 21 października 1221 roku), księżna Bretanii i hrabina Richmond, żona: Piotra I Mauclerc z Dreux (urodzony około 1187 roku, zmarł 26 maja 1250 roku), księcia Bretanii, po niej potomstwo,
Katarzyna de Thouars (urodzona między 1 a 5 września 1201 roku, zmarła między 1237 a 1240 rokiem), żona: Andrzeja III (urodzony około 1200 roku, zmarł 8 lutego 1250 roku), senior of Vitré i d'Aubigné.
Konstancja zmarła na trąd albo w sierpniu, albo też 3, 4 lub 5 września 1201 roku na zamku w Nantes, najprawdopodobniej w połogu, lecz niektóre źródła podają jako przyczynę jej śmierci trąd. Pochowano ją w cysterskim opactwie w Villeneuve nieopodal Nantes. Gwidon de Thouars ożenił się ponownie, lecz nie miał już więcej dzieci.
Żródła:
Konstancja Bretońska w "Kobiety u władzy" autor: Sebastian M. Kotlarz
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii" - autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018
11-07-2022
06-07-2022
04-07-2022