Olivier de Blois-Châtillon (urodzony w 1389 roku, zmarł w Avesnes, 8 września 1433 roku) herb
Syn Jeana I de Blois-Châtillon, hrabiego de Penthievre i de Goëlo, wicehrabiego de Limoges, seniora d'Avaugour, d'Avesnes i de Laigle i Marguerite de Clisson, seniory de Chantoceaux, de Montfaucon i de Palluau, córki Oliviera IV de Clisson, seniora de Clisson, hrabiego de Porhoët, konetabla Francji.
Hrabia de Penthievre, de Blois i de Périgord, wicehrabia de Limoges, senior d'Avesnes od 16 stycznia 1404 roku do 8 września 1433 roku, marszałek Bretanii od 1420 roku do 8 września 1433 roku, książę-pretendent do tronu Bretanii od lutego 1420 roku do 5 lipca 1420 roku.
22 lipca 1406 roku w Arras poślubił Isabelle Robertyng-Capet-Valois-Bourgogne (urodzona w 1395 roku, zmarła w Rouvres, 18 wrzesnia 1412 roku), córkę Jean I (II) "bez Trwogi, Nieustraszonego" Robertyng-Capet-Valois-Bourgogne, księcia Burgundii, hrabiego Nevers, Artois i Flandrii, hrabiego-palatyna Burgundii i Marguerite Wittelsbach, córki Albrechta I Wittelsbacha, księcia Dolnej Bawarii, księcia Bawarii na Straubing, hrabiego Holandii, Zelandii i Hainaut. W 1428 roku poślubił Joannę de Lalaing (zmarła w Avesnes-sur-Helpe, 10 kwietnia 1467 roku), seniorę de Quiévrain i de Escaussines, córką Simona III de Lalaing, seniora de Quiévrain i de Escaussines i Isabel de Barbençon, seniory de Montigny-Saint-Christophe, córki Jean II de Barbançon, seniora de Jeumont.
Członek bretońskiej rodziny szlacheckiej de Blois.
Rodzina hrabiów Penthievre, pretendentów do książęcego tronu Bretanii, została wypędzona w 1365 roku pod koniec wojny o sukcesję w Bretanii przez rodzinę de Montfort.
Obie rodziny mają także interesy poza Bretanią i powiązania z francuskim dworem i francuską szlachtą (Montfort = Montfort-l'Amaury).
Był najstarszym synem Jeana I de Châtillon, a sam był synem Charlesa de Blois i Joanny de Penthievre. Jego matką jest Marguerite de Clisson, córka konstabla Oliviera V de Clisson.
Jan V z Bretanii zawarł pokój zhrabiami Penthievre, ale oni nie zrezygnowali z panowania nad Bretanią. Zaproszony na przyjęcie, jakie wydawali w Champtoceaux w 1420 roku, udał się tam, ale został aresztowany na rozkaz Marguerite de Clisson, hrabiny wdowy de Penthievre, przetrzymywany i zagrożony śmiercią. To bezprecedensowe porwanie poruszyło europejskich książąt, ale nie wywołało żadnej interwencji francuskiego dworu. Jednak działania jego żony, księżnej Joanny francuskiej i baronów bretońskich pozwoliły mu odzyskać wolność.
Ufortyfikowany zamek La Roche-Suhart, wzniesiony na terenie Trémuson, okupowanym przez Oliviera de Blois, został zajęty przez wojska księcia Bretanii Jana V. Goëlo zostało skonfiskowane przez księcia Bretanii Jana V po porwaniu przez Oliviera de Blois.
Ścigany przez wrogów Olivier de Blois wycofał się do swego wicehrabstwa de Limoges, skąd miał nadzieję dotrzeć do Hainaut, lecz po drodze został aresztowany przez markiza Badenii i odzyskał wolność dopiero po zapłaceniu okupu w wysokości 30.000 złotych koron. W ten sposób dołącza do swoich ziem Avesnes-sur-Helpe. Tam poślubił Jeanne de Lalaing, seniorę de Quiévrain. Zmarła 10 kwietnia 1467 roku i została pochowana obok męża w kolegiacie św. Mikołaja w Avesnes-sur-Helpe pod mauzoleum.
Po śmierci zapisał hrabstwo de Penthievre swojemu bratu Jeanowi de Chatillon.
Żonaty z Isabelle de Bourgogne, hrabiną Penthievre, w nadziei na ugruntowanie roszczeń, które odziedziczył po swoim dziadku w Bretanii, o którą walczył przez całe życie. Małżeństwo pozostało bezdzietne. Dopiero 16 lat po śmierci żony po raz drugi stanął przed ołtarzem. Ożenił się ponownie w 1428 roku z Joanną de Lalaing, córką Szymona IV de Lalaing. Z Jeanne de Lalaing miał syna i córkę, którzy zmarli jako dzieci. Ponadto ze związku z Anne de Chavigny, miał dwie córki:
Vaudru z Blois-Châtillon (urodzona około 1418 roku, zmarła po 14 września 1472 roku), żona: Bertrand de Fumel (urodzony w 1383 roku, zmarł w 1470 roku), senior de Monségur i de Condezaygues,
Marguerite de Blois-Châtillon (urodzona w 1420 roku, zmarła 8 marca 1484 roku), żona: Brandélisa de Caumont (urodzony po 1392 roku, zmarł?), seniora de Caumont, de Castelnaud i de Berbiguieres.
Epitafium w d'Avesnes odnotowuje pochówek "Oliviera de Bretaigne, hrabiego de Pentheure i de Perigord, wicehrabiego de Limoges, pana d'Avesnes...", który zmarł 8 września 1433 roku, oraz "Jehenne de Lalaing, dziedziczki Kiévrain i drugiego małżeństwa a... Oliviera de Bretaigne", który zmarł 10 kwietnia 1466 roku. Ponieważ Olivier de Blois-Châtillon nie miał dziedzica, gdy zmarł w 1433 roku, jego brat Jan II zastąpił go w Penthievre i w Limoges.
Żródła:
Olivier de Blois w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Olivier de Châtillon w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
OLIVIER de Blois-Châtillon w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Olivier de Châtillon w "L'ÉCOSYSTEME GÉNÉALOGIQUE"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Olivier de Châtillon-Blois w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
03-12-2023