Piotr I "Mauclerc" Robertyng-Capet-Dreux (urodzony w Braine, około 1187 roku, zmarł na morzu w drodze do Francji, 26 maja 1250 roku) herb
Młodszy syn Roberta II Robertyng-Capet-Dreux, hrabiego de Dreux i Jolanty de Coucy, córki Raoula I, seniora de Coucy.
Hrabia de Mauclerc, senior de La Fere-en-Tardenois, de Pontarcy, de Brie-Comte-Robert, de Chilly i Longjumeau od 28 grudnia 1218 roku do 26 maja 1250 roku, książę de iure uxoris Bretanii od 13 kwietnia 1213 roku do 21 października 1221 roku, hrabia Bretanii od marca 1213 roku do 13 kwietnia 1213 roku, regent Bretanii od 13 kwietnia 1213 roku do 1237 roku [baillister księstwa Bretanii od 13 kwietnia 1213 roku do 1237 roku].
Poślubił w marcu 1213 roku Alicję de Thouars (urodzona w Thouars, 5 września 1201 roku, zmarł w klasztorze kordelierów w Nantes,21 października 1221 roku), księżną Bretanii, hrabinę de Rennes, de Vannes, de Dol, de Poher, de Cornouaille, de Nantes i de Richmond, córkę Gwidona de Thouars, wicehrabiego de Thouars, księcia de iure uxoris Breatnii i hrabiego de iure uxoris Richmont i Konstancji de Penthievre, księżnej Bretanii i hrabiny Richmond, córki Conana IV "Młodszego" de Penthievre, księcia Bretanii i II hrabiego Richmond. Około 1230 roku poślubił Nicole [Paynel?] (urodzona około 1205 roku, zmarła w lutym 1232 roku). Przed styczniem 1236 roku poślubił Marguerite de Commequiers (urodzona między 1188 a 1190 rokiem, zmarła po 27 listopada 1241 roku), seniorę de Montaigu i de La Garnache [Poitou], córkę Maurice II de Commequiers i Elvis [Héloise] de La Garnache.
Był w prostej linii prawnukiem króla Francji Ludwika VI "Grubego". Mimo iż pochodził z królewskiego rodu, jako młodszy syn przedstawiciela bocznej linii dynastii, mógł liczyć jedynie na odziedziczenie niewielkich ziem w Île-de-France i Szampanii, co czyniłoby z niego pomniejszego feudała. Los dał mu jednak szansę na większą karierę. W marcu 1213 roku Filip II August, król Francji, doprowadził do ślubu Piotra z Alicją, dziedziczką Bretanii, najstarszą córką Gwidona z Thouars i księżnej Konstancji Bretońskiej, córki księcia Conana IV "Młodszego".
Miesiąc po ślubie zmarł teść Piotra i ten został księciem Bretanii razem z Alicją, ale to mąż sprawował faktyczne rządy na Bretanią. Nie jest do końca jasna sprawa jego tytułu. Filip August tytułował go w swych dokumentach "hrabią", sam Piotr używał tytułu "księcia". W 1214 roku brał udział w walkach przeciwko królowi Anglii Janowi "bez Ziemi". W okresie swoich rządów Piotr musiał zmagać się z opozycją baronów, którzy kilka razy buntowali się przeciw niemu. Piotr popadł również w konflikt z bretońskimi biskupami i w latach 1219-1221 obłożony był klątwą kościelną.
Alicja zmarła podczas porodu w 1221 roku. Piotr miał z nią dwóch synów i córkę.
Po śmierci Alicji Piotr ożenił się jeszcze dwa razy. Jednkaże zanim poślubil Nicole, przed 21 lipca 1229 roku zaręczył się Marią de Lusignan, córką Hugona I, króla Cypru i jego żony Alix z Jerozolimy, hrabiny Jaffy. Papieski zakaz zawierania małżeństw pomiędzy "comes Britannie" i "filiam reginam Cypri", z powodu pokrewieństwa, został datowany na Pérouse 21 lipca 1229 roku. Nie wiadomo, która córka została zaręczona z księciem Bretanii, ale można przypuszczać, że to właśnie Maria była starszą z dwóch córek królowej.
Około 1230 roku poślubił Nicole [Paynel?], która zmarła w 1232 roku i została pochowana w Les Sorinieres, Loire-Atlantique we Francji.
Następnie przed 1236 roku jego żoną została Małgorzata de Commequiers, córka Maurycego II de Commequiers, wdowę po Hugonie de Thouars, seniorze de Montaigu. Małżeństwo to pozostało bezdzietne. Istnieje jednak przypuszczenie, iż książę Piotr miał z trzecią żoną jedno syna.
Piotr sprawował rządy w Bretanii w imieniu swojego syna Jana do 1237 roku. W 1219 i w 1224 roku brał udział w wyprawach przeciw albigensom. Należał do feudalnej opozycji przeciwko rządom regentki Blanki Kastylijskiej. W 1239 roku wyprawił się do Ziemi Świętej u boku hrabiego Szampanii Tybalda IV. Do Akki dotarł na początku września. 2 listopada krzyżowcy wyruszyli do Jafy, gdzie Piotr odłączył się od głównych sił i napadł na muzułmańską karawanę zagarniając bogate łupy. Wywołało to zazdrość innych krzyżowców, którzy postanowili zaatakować wojska egipskie pod Gazą. Ponieśli tam jednak klęskę i wielu z nich dostało się do niewoli. Piotrowi udało się tej niewoli uniknąć i w 1240 roku powrócił do Francji. Zdążył jeszcze wziąć udział w wojnie z Anglikami.
W 1248 roku Piotr wyruszył na wyprawę krzyżową u boku króla Francji Ludwika IX. Brał udział w ataku straży przedniej krzyżowców na Al-Mansurah i był jednym z nielicznych, którym udało się wydostać z miasta. Został wówczas ranny w głowę. Zmarł niedługo później na morzu w drodze do Francji. Pochowany został w opactwie Saint-Yved, Braine.
Żródła:
Piotr I Mauclerc w "Wikipedia"
PIERRE de Dreux w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
PIERRE de Dreux w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Pierre I de Dreux w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Pierre de Dreux dit Mauclerc w "Site de Stéphane Thomas" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
11-07-2022