Sébastien Wigérides-Limburg-Luksemburg (urodzony około 1530 roku, zmarł w Saint Jean D'Angély, 19 listopada 1569 roku) herb
Syn François II Wigérides-Limburg-Luksemburg, wicehrabiego de Martigues, seniora de Evian, de Festerne, de La Tour du Peil, de Montay, de Vevay, de Blomay i Charlotte, córka René de Penthievre, hrabiego de Penthievre.
Wicehrabia de Martigues i senior de Rancourt, hrabia de Martigues od września 1559 roku do 19 listopada 1569 roku, hrabia de Penthievre od 1566 roku do 15 września 1569 roku, książę Pentiévre i par Francji od 15 września 1569 roku do 19 listopada 1569 roku, książę d'Etampes i markiz de Beaugey od września 1589 roku do 19 listopada 1569 roku, gubernator Bretanii od 31 stycznia 1565 roku do 19 listopada 1569 roku.
W Meaux w styczniu 1561 roku poślubił Marię de Beaucaise (urodzona w 1535 roku, zmarła 8 września 1613 roku)baronową de Rié, córkę Jana III de Beaucaise, seniora Puy-Guillon, barona de Foret-Saint-Meyrand i wielkiego seneszala de Poitou, Wielkiego Mistrza Francji i Guyonne de Breuil, córki Henriego Lyonneta de Breuila, seniora de Paluau.
Nazywano go Rycerzem Bez Strachu. Był francuskim szlachcicem żyjącym w połowie XVI wieku, w szczególności brał udział w wojnach religijnych.
Syn François de Luxembourg i Charlotte de Brosse, córki René de Brosse i siostry Jeana IV de Brosse, hrabiego de Penthievre i księcia d'Etampes. Jego imię pochodzi od faktu, że był w dziesiątym pokoleniu potomkiem Henryka V, hrabiego Luksemburga, a zatem należał do francuskiej gałęzi Domu Luksemburskiego.
Wicehrabia-książę Martigues i hrabia Penthievre od 1559 roku, został mianowany księciem Penthievre przez króla Francji Karola IX 15 września 1569 roku.
Jego pierwszym ważnym wydarzeniem militarnym był udział w oblężeniu Metz, gdzie obecna była duża część francuskiej szlachty. Oblegani przez Ferdynanda księcia Alby Francuzi stawiali opór cztery miesiące przed wycofaniem się Hiszpanów w styczniu 1553 roku.
Następnie dołączył do miejscowości Térouanne, a następnie Hesdin, gdzie po zdobyciu tych miast udało mu się uniknąć schwytania.
W 1558 roku pomógł księciu Guise odzyskać Calais, a następnie Guînes.
W latach 1559-1560 brał udział we francuskiej wyprawie do Szkocji, mającej na celu wsparcie Marii de Guise, regentki jej córki Marii Stuart. W wyprawie wzięło udział około 1800 ludzi. Wicehrabia de Martigues dowodził tysiącem z nich. Francuzi, znacznie słabsi liczebnie, zostali zmuszeni do kapitulacji pod Leith.
W 1562 roku , po oblężeniu Rouen, Sébastien de Luxembourg zastąpił hrabiego Randon na stanowisku generała pułkownika piechoty i wyróżnił się w bitwie pod Dreux, gdzie przeprowadził decydujący atak na admirała de Coligny.
W 1565 roku został mianowany gubernatorem Bretanii. Zaraz po objęciu urzędu połączył siły z katolickimi ekstremistami czerwca i został wyparty przez królową Katarzynę Medycejską. Co więcej, od 26 czerwca na prośbę Nantes wydał kilka dekretów przeciwko kalwinistom i zakazał im prowadzenia szkoły publicznej, okazywania jakichkolwiek pozornych przejawów swojej religii, dokonywania chrztów i pochówków. Przywiązani do swojej wiary protestanci przeciwstawiają się tym prawom, przez co sytuacja jest wyraźnie napięta w październiku 1567 roku. Odejście wojewody w styczniu 1568 roku Paryż bowiem nieco uspokaja sytuację, ale wznowienie wojny i groźba oblężenia Nantes tylko ją pogarszają. Martigues nakazał przygotować, rozbroić protestantów i zabronić im wstępu do miasta (z wyjątkiem szlachty) 4 września 1568 roku w ramach trzeciej wojny religijnej sformował pułk Martigues. Jednak wyczerpane miasto ledwo było w stanie sprostać wszystkim zapotrzebowaniom gubernatora na wsparcie oblężenia i gubernator groził jego przywódcom.
Protestanci z miasta szybko zaczęli uciekać, aby dotrzeć do La Rochelle, gdzie książę Condé i Coligny zebrał wojska. Pod przywództwem Dandelota 3000 ludzi próbowało zjednoczyć się w pobliżu Beaufort-en-Vallée. Martigues, który liczył zaledwie 800 ludzi, otrzymał rozkaz zapobieżenia przegrupowaniu się, a następnie przeprawie przez Loarę. Obie armie znalazły się z zaskoczenia pod La Dagueniere i Saint-Mathurin, gdzie protestanci zostali pokonani. Następnie katolicy dołączyli do księcia Montpensier, który pozwolił protestantom przekroczyć Loarę.
Następnie przybywa książę Anjou z posiłkami, a Sébastien de Luxembourg-Martigues otrzymuje dowództwo awangardy. Pokonani pod Pamproux katolicy zostali zmuszeni do odwrotu, gdzie Martigues wyróżnił się i zapobiegł zniszczeniu armii katolickiej. Król Francji podniósł dla niego hrabstwo Penthievre do rangi księstwa. Po tej porażce Martigues wziął udział w katolickim zwycięstwie pod Moncontour, gdzie dwukrotnie zepchnął protestancką awangardę na 3 października 1569 roku.
Zmarł kilka dni później w Saint-Jean-d'Angély, gdzie został zabity strzałem w głowęz arkebusa. Zmarł w wiek około 39 lat. Jego ciało zostało pochowane w kościele Cordeliers w Guingamp.
Ze związku z Marią de Beaucaise miał dwie córki.
Żródła:
Sébastien de Luxembourg-Martigues w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Sébastien de Luxemburg w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Sébastien de LUXEMBOURG w "Geneanet" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
16-11-2023