Wilhelm I "Długi miecz" Ragnvaldsson [Rögnvaldsson] (urodzony w 893 roku, zmarł prawdopodobnie w Picquigny, 17 grudnia 942 roku)
Syn Göngu-Hrólfr "Rollo, Rou, Raoul Robert I" Ragnvaldsson [Rögnvaldsson] Wikinga, księcia Normandii, hrabiego de Rounen i Poppa Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides] de Vermandois, córki Wido Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides] de Vermandois, hrabiego de Senlis.
Hrabia de Rouen od 932 rok do 17 grudnia 942 roku, książę Normandii od 927 lub 928 roku do 17 grudnia 942 roku, książę Bretanii od 931 roku do 936 roku.
Około 930 roku poślubił według "prawa duńskiego" Sprotę de Bretange (urodzona w Rennes, w 911 roku, zmarła w Fécamp, pomiędzy 27 maja 940 a 27 listopada 940 roku). Poślubił pomiędzy 943 a 944 roku Liutgardę Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides] de Vermandois (urodzona w Vermandois, prawdopodobnie między 915 a 920 rokiem, zmarła w opactwie Matemoutier w Vermandois, 27 maja po 985 roku), córkę Herbert II Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides], seniora of Vermandois i Adely Hildebrandy Robertyng, córki Robert I Robertynga, króla Francji i hrabiego Paryża.
William "Longsword" był synem Rollo, założyciela dynastii Rollonidów (Ragnvaldsson), którzy stali się książętami Normandii, a po 1066 roku królami Anglii. Jednak za czasów Wilhelma księstwo Rollonidów było nadal kruchą jednostką skupioną wokół Rouen i, z punktu widzenia Realpolitik, nie rozciągającą się daleko na zachód od Sekwany.
Urodził się "za granicą", a nie na kontynencie europejskim, a zatem prawdopodobnie w Anglii, Irlandii, Skandynawii lub na jednej z wysp w posiadaniu Wikingów (Orkady, Hebrydy, Man, itp.), wszystkie miejsca są prawdopodobnymi miejscami urodzenia, w których miał się urodzić syn Wikinga.
Niewiele wiadomo o jego dzieciństwie i latach przed objęciem władzy w Normandii. Jego ojciec był poganinem, ale syna chciał wychować na chrześcijanina. W tym celu oddał go na wychowanie do rycerza Bothy, żarliwego chrześcijanina. Władzę w Normandii objął po abdykacji swojego ojca w 927 lub 928 roku.
Wilhelm "Longue-Épée", książę Normandii (dux Nortmannorum) często otrzymuje anachroniczny tytuł "księcia Normandii", chociaż żadne współczesne źródło nie podaje mu nawet tytułu hrabiego, a sam tytuł dux jest przyjety w Normandii dopiero w XI wieku.
Większą część kariery Williama spędził we względnym zapomnieniu, ale pod koniec lat trzydziestych X wieku nagle pojawił się na scenie frankońskiej polityki królewskiej, najpierw z powodu wojny z Arnulfem z Flandrii, a następnie ze względu na jego poparcie dla króla Ludwika IV w czasie, gdy popularność Ludwika zdawała się przygasać.
O jego rządach niewiele wiadomo. Prawdopodobnie musiał zaraz po objęciu tronu stawić czoła buntowi swoich normańskich poddanych, uważających, że ich władca zbytnio upodobnił się do Franków. Następne lata są niejasne (wiadomo, że wmieszał się około 930 roku w wewnętrzne rozgrywki w Bretanii i przyłączył do swojego władztwa półwysep Cotentin, co zostało potwierdzone przez króla Rudolfa Burgundzkiego w 933 roku) i dopiero w 939 roku wiemy, że Wilhelm popadł w konflikt z hrabią Flandrii Arnulfem, który został następnie powiązany z innymi, licznymi konfliktami targającymi królestwem zachodniofrankijskim za czasów Ludwika "Zamorskiego". Kontynuując politykę swego ojca, Wilhelm był sojusznikiem króla Ludwika i dynastii Karolingów.
W grudniu 942 roku, u szczytu swoich dobrych stosunków z Ludwikiem IV, Arnulf wezwał do zwołania konferencji pokojowej z udziałem Wilhelma. Tam Wilhelm został zabity w 942 roku przez zdrajcę ze swojego otoczenia, kiedy przybył na spotkanie z hrabią Arnulfem, by zaprowadzić między nimi pokój. Spotkanie miało się odbyć w okolicach Picquigny. Mordercą był Baldwin, członek świty Wilhelma, młodszy syn hrabiego Cambrai. Wilhelm został w 1064 roku przeniesiony i pochowany w katedrze w Rouen.
W polityce wewnętrznej kontynuował twarde rządy ojca, utrzymując porządek w swoich włościach. Jego panowanie to również okres silnej asymilacji językowej i kulturowej normańskich osadników z miejscową ludnością.
Historycy średniowieczni uważali, że przyczyną tragicznej śmierci Wilhelma były rosnące wpływy polityczne Normandii w królestwie zachodniofrankijskim, co nie było korzystne dla nikogo z wrogich sobie książąt frankońskich.
Około 930 roku pojął za żonę według "prawa duńskiego" Sprotę z Bretanii i miał z nią syna. Jego drugą żoną była Luitgarda z Vermandois, córka hrabiego Herberta II i Adeli, córki Roberta I, króla zachodniofrankijskiego. Miał z nią córkę. Wilhelm miał również konkubinę Eperlenc d'Ivry, córkę hrabiego Raoula d'Ivry.
Żródła:
Wilhelm I Długi Miecz w "WikipediA"
William "Longsword" of Normandy w "FIND A GRAVE"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
GUILLAUME w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Guillaume "Longue-Épée" w "ROOTSWEB", "Alphabetical Index of Families"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Ducs de Normandie "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
William "Longsword" w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
20-02-2024