Kornwalijska dynastia [Cornouaille-Fergent] - dynastia rządząca w księstwie Bretanii w latach 1066-1166 i hrabstwie Rennes. Ród ten, pochodzący z Kornwalii, utrzymywał bliskie stosunki z konkurującymi o władzę w Bretanii rodami. Po śmierci ostatniego przedstawiciela rodu z Rennes na tronie bretońskim władzę objął pierwszy przedstawiciel dynastii kornwalijskiej, Hoël. Był on mężem Havoise, siostry poprzedniego księcia, a przez babkę Judytę (matkę Alana Canhiarta, ojca Hoël) był też spokrewniony z Domem z Nantes. Nie przyniosło mu to jednak powszechnego uznania w księstwie. Jego potomkowie, Alan IV Fergent (w latach 1084-1112) i Conan III "Gruby" (w latach 1112-1148), rozszerzyli zasięg władzy rodu, lecz centrum polityczne księstwa przesunęło się ku Nantes, połowa kraju pozostała bowiem w rękach młodszej linii Domu z Rennes.
Za panowania Conana III Bretania znalazła się w zależności lennej od Normandii w 1113 roku. Próba zjednoczenia księstwa, jaką było małżeństwo córki Conana III Berty z Alanem "Czarnym", przedstawicielem młodszej linii dynastii z Rennes, nie powiodła się. Po śmierci władcy w 1148 roku doszło do konfliktu między jego dziećmi: wydziedziczonym synem Hoëlem a córką Bertą. Hoël zyskał uznanie w hrabstwie Nantes. Roszczenia Berty i jej syna Conana IV poparł wicehrabia Porhoët, Odo, który wkrótce poślubił Bertę, przejmując na kilka lat władzę. Został on usunięty przez Conana IV w 1156 roku, ale władza nowego księcia nie była zbyt silna. Conan szukał pomocy u króla Anglii Henryka II Plantageneta. Wydał swą córkę Konstancję za młodszego syna Henryka II, Gotfryda. W 1166 roku został zmuszony przez króla Anglii do rezygnacji z władzy na rzecz zięcia, otrzymując hrabstwo Guingamp. Od tego momentu Bretania na kilkadziesiąt lat znalazła się w rękach Plantagenetów.
Żródła:
"Słownik dynastii Europy" - pod redakcją Józefa Dobosza i Macieja Serwańskiego
Maison de Cornouaille w "Wikipedia"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
14-07-2022