Elżbieta Gryfit Pomorska (urodzona zapewne w 1346 roku, najprawdopodobniej w 1347 roku, zmarł w Kralowym Hradcu, 14 lub 15 lutego 1393 roku) herb
Córka Bogusława V "Wielkiego, Starego" Gryfity, księcia wołogosko-rugijskiego, księcia słupskiego i Elżbiety Kazimierzówny Piastównej, córki Kazimierza III "Wielkiego" Piast, króla Polski, księcia kujawskiego.
21 maja 1363 roku w Krakowie poślubiła Karola IV Wigérides Limburg-Luksemburski (urodzony w Pradze, 14 maja 1316 roku, zmarł w Pradze, 29 listopada 1378 roku), księcia Luksemburga, margrabiego Moraw, króla Czech, króla Niemiec, cesarza rzymskiego, króla Lombardii-Mediolanu, króla Arelat-Arles.
18 czerwca 1363 roku została koronowana w Pradze na królową Czech, a 1 listopada 1368 roku w Rzymie papież Urban V koronował ją na cesarzową Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
Jako wnuczka Kazimierza III "Wielkiego", króla Polskiego, Elżbieta była pełną wigoru, pewną siebie i silną psychicznie kobietą. Łamała w ręku końskie podkowy, noże i miecze. Urodziła Karolowi IV czterech synów i dwie córki:
Annę (urodzona 11 lipca 1366 roku, zmarła 7 czerwca 1394 roku), żonę Ryszarda II Plantageneta (urodzony 6 stycznia 1367 roku, 6 stycznia lub 14 lutego 1400 roku), króla angielskiego,
Zygmunta (urodzony z 14 lub 15 lutego 1368 roku, zmarł 9 grudnia 1437 roku), cesarza rzymskiego, króla węgierskiego, czeskiego oraz margrabiego brandenburskiego,po nim potomstwo,
Jana (urodzony 22 czerwca 1370 roku, zmarł 1 marca 1396 roku), księcia zgorzeleckiego i margrabiego nowo-marchijskiego, po nim córka,
Karola (urodzony 13 marca 1372 roku, zmarł 24 lipca 1373 roku),
Małgorzatę (urodzona 29 września 1373 roku, zmarła w 1410 roku), żonę Jana III Hohenzollerna (urodzony około 1369 roku, zmarł 11 czerwca 1420 roku), burgrabiego norymberskiego,
Henryka (urodzony w 1377 roku, zmarła w 1378 roku).
Małżeństwo Karola i Elżbiety, służyło rozbiciu antyluksemburskiego sojuszu księcia Austrii Rudolfa IV oraz królów Węgier i Polski, Ludwika i Kazimierza "Wielkiego" i pozyskania tego ostatniego do antybrandenburskiej polityki.
Cesarzowa Elżbieta owdowiała 29 listopada 1378 roku, a tron czeski odziedziczył pasierb Elżbiety, Wacław IV. Elżbieta nie wtrącała się do spraw państwa, poświęcając się opiece na swoimi synami, zwłaszcza nad Zygmuntem, którego wspierała w jego staraniach o tron węgierski.
Przeżyła męża o 15 lat. Zmarła 14 lub 15 lutego 1393 roku i została pochowana w katedrze św. Wita w Pradze.
Żródła:
Elżbieta pomorska w "WikipediA"
Elżbieta Pomorska "Kobiety w polityce"
16-08-2020