Fryderyk (Biedrzych) Przemyślid (urodzony między 1141 a 1142 rokiem, zmarł 25 marca 1189 roku) herb
Syn Władysława II Przemyślda, króla Czech, księcia ołomunieckiego, księcia brneńskiego i Gertrudy Babenberg Austriackiej, córki Leopolda III "Świętego" Babebnberga, margrabiego Austrii.
Książę Czech od (listopada ?) 1172 roku do września 1173 roku, od (września?) 1178 roku do 25 marca 1189 roku, książę ołomuniecki od 1162 roku do września 1173 roku, książę brneński od 1172 roku do września 1173 roku.
Po 20 stycznia 1157 roku poślubił Eliżbietę Arpadównę (urodzona między 1144 a 1145 rokiem, zmarła około 12 stycznia po 1189 roku), córkę Géjzy II Arpada, króla Węgier i Eufrozyny Ryrykowiczówny, córki Mścisława II Fiodora "Wielkiego" Rurykowicza, księcia nowgorodzkiego, księcia perejasławskiego, wielkiego księcia kijowskiego.
Brat przyrodni Przemysła Ottokara I i Władysława III Henryka.
W latach 1161-1162 dowodził oddziałami czeskimi posiłkującymi kampanię włoską Fryderyka I "Barbarossy". Po powrocie z wyprawy władał we własnej dzielnicy.
Po abdykacji ojca objął władzę książęcą, ale cesarz Fryderyk I "Barbarossa" nie uznał tego aktu, ze względu na brak własnej zgody i pominięcie zgody wiecu możnych i w 1173 roku zastąpił Fryderyka jego stryjem Sobiesławem II. Dopiero w 1178 roku cesarz zmienił decyzję, przywracając Fryderykowi władzę nad Czechami; z pomocą Konrada III Ottona po ciężkich walkach opanował kraj w 1179 roku.
Już w 1182 roku obalony przez opozycję magnacką, która wybrała na księcia Konrada III Ottona, dzięki mediacji cesarskiej zawarł ugodę z konkurentem i powrócił do władzy, musiał jednak oddać Konradowi III Ottonowi władzę na Morawach, wyodrębnionych jako osobne, niezależne od Czech margrabstwo.
Konflikt z biskupem praskim Henrykiem Brzetysławem doprowadził do ogłoszenia przez Fryderyka I "Barbarossę" biskupa praskiego księciem Rzeszy, nie podlegającym władzy czeskiej w 1187 roku. Próba usunięcia Konrada III Ottona z Moraw w 1185 roku nie przyniosła rezultatu, mimo bitwy pod Lodenicami. Pokój z Konradem III Ottonem zakładał jego podporządkowanie się zwierzchności Fryderyka w zamian za obietnicę objęcia przez Konrada III Ottona tronu czeskiego po śmierci Fryderyka.
Liczne konflikty doprowadziły za jego panowania do znacznego osłabienia władzy książęcej i wzmocnienia tendencji separatystycznych.
Kroniki Królestwa Czech rejestruje śmierć księcia Fryderyka na 1188 rok "Fridericus Dux
filius Wladislai", co jest oczywiście błędem. Został pochowany w Pradze.
Żródła:
"Poczet książąt i królów Czech" - autor: Przemysław Jaworski
FRIEDRICH w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk